Page 36 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 36
J4 ปริเฉท ๑
จ�มเทวีวงศ์
แท้จริงดังได้สดับม� ณ วันหน่ึงสมเด็จพระชินสีห์เจ้�ทรงเล็ง
พระญ�ณสอ่ งโลกไดท้ อดพระเนตรเหน็ พวกเมงคบตุ รทงั้ หล�ยเปน็ อนั ม�ก
พ�กันเที่ยวอยู่ในป่� อ�ศัยในบ้�นเรียกชโรหค�มในป่�ใหญ่ปุพพูปนิไสย
ได้ฉ�ยเข้�ไปอยู่ในควงข่�ยพระญ�ณ จึงควรท่ีพระองค์จะทรงประท�น
โอว�ทแลอนุส�สนส์ อน
ครั้นเวล�เช้� ก็เสด็จจ�กพระแท่นไสย�สน์ ทรงทำ�ก�รชำ�ระ
พระสรีรกจิ แล้ว ทรงบ�ตรจีวรแลว้ สมเดจ็ พระชนิ สีห์เจ�้ ก็เสดจ็ ไปโดย
ประเทศอ�ก�ศแลว้ เสดจ็ ลงสปู่ ่�ไมท้ รงประทบั ยงั ตน้ ทว�ลพฤกษต์ น้ หนง่ึ
อันเป็นทน่ี �่ ส�ำ ร�ญอยูใ่ นท�่ มกล�งระหว่�งบ้�นท้ังสอง คือบ้�นโกนตค�ม
กบั บ�้ นชโรหค�ม
เพร�ะเหตุน้ัน ประชุมชนช�วเมือง จึงได้พ�กันม�เรียกเรื่องท่ี
ตำ�บลน้ันว�่ ม�นทว�น เมื่อพระองค์เสด็จเข�้ ไปสู่ประเทศโคนไม้แล้ว ได้
แขวนบ�ตรไว้ที่กิ่งไม้ ทรงหม่ คลุมจวี รแล้วทรงถือไวซ้ ่งึ บ�ตรอันง�ม แล้ว
ทรงไม้ธ�รพระกรเสดจ็ สญั จรเข�้ ไปสบู่ ้�นเพ่ือบิณฑบ�ต
ณ ก�ลครง้ั นัน้ พวกเมงคว์ นบตุ รทั้งหล�ย เมอ่ื ไดเ้ หน็ พระพุทธ
สมบทอนั ง�มปร�กฏยงิ่ ทรงพรรณรศั มี ห�มผี ใู้ ดจกั เปรยี บป�นไม่ ครนั้ ม�
ไดเ้ หน็ พระพทุ ธองคอ์ นั ตนมไิ ดเ้ คยเหน็ แลว้ กพ็ �กนั มใี จอนั เหมิ ดว้ ยปรดี �
ปร�โมทย์ ทกุ ๆ คนไดพ้ �กนั ม�ประชมุ อยใู่ นทนี่ นั้ แลว้ ทลู ถ�มสมเดจ็ พระ
ผู้มีพระภ�คย์เจ้�ว่�
พระองคเ์ ปน็ ใคร เปน็ เทวด�หรอื เปน็ คนธรรพ์ เปน็ ท�้ วสกั กะ เปน็
น�คหรือว่�เป็นร�กษส “น”ุ ดงั ข้�พระบ�ทท้ังหล�ยทูลถ�มพระองค์เปน็
ใคร อนึ่งเปน็ บตุ รของผูใ้ ด ทำ�ไฉนข�้ พเจ�้ ทง้ั หล�ยจะรู้จกั พระองค์ได้เล�่
สมเดจ็ พระผทู้ รงพระภ�คยเ์ จ�้ ผอู้ สุ ภุ ประเสรฐิ กว�่ นระแลเทพยด�
ครั้นพระองค์ได้ทรงสดับว�จ�พวกเมงค์ทั้งหล�ยทูลถ�มดังนั้นแล้ว เมื่อ
พระองค์จะเผยผอบแก้ว อันบรรจุสุคนธช�ติทั้ง ๔ มีกล่ินหอมฟุ้งขจร
