Page 41 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 41
พระย�ปริยตั ิธรรมธ�ด� (แพ ตาละลักษมณ์) แปล 9
ฝ่�ยก�เผอื กไดฟ้ งั พระพุทธพจน์ของสมเด็จพระผู้มพี ระภ�คย์เจ�้
แลว้ จงึ ม�บอกก�ตวั หนง่ึ ต�มอนมุ ตั ขิ องตน แลว้ ตงั้ ก�ตวั นนั้ ไวร้ กั ษ�สถ�น
ท่ีนน้ั แล้วกบ็ นิ ไปสู่หมิ วันตประเทศ
เพร�ะอ�ศัยเหตนุ ้นั พระคนั ถรจน�จ�รย์เจ้� เม่อื จะส�ำ แดงอรรถ
นัน้ ใหแ้ จง้ จึงกล่�วเปน็ บ�ทพระค�ถ� แปลคว�มว�่
แทจ้ รงิ พระสัมพทุ ธเจ�้ ผอู้ ยู่ดว้ ยพระคณุ มีพระมห�กรุณ�ญ�ณ
เป็นต้น ทรงรู้แจ้งซ่ึงธรรมเครื่องทรม�นสันด�นสัตว์ในท่ีไกล พระองค์
มีคว�มเพ่งอยู่ในคว�มสุขอันสัตว์พึงถึง แลในธรรมอันสัตว์พึงเสพย์อยู่
เป็นนิตย์ พระพุทธองค์เจ้�น้ันเสด็จไปโปรดพวกเมงคบุตรให้ตรัสรู้บ้�ง
ทรงโอว�ทสั่งสอนบ้�ง ซ่ึงโลกุตตรประโยชน์บ้�ง ซึ่งโลกิยประโยชน์บ้�ง
พระองคป์ ระดษิ ฐ�นไวซ้ งึ่ พวกเมงคบตุ รนนั้ ยงั สถ�นอนั เปน็ ทตี่ ง้ั แหง่ คว�ม
ประเสรฐิ แลว้ สมเดจ็ พระชนิ สหี เ์ จ�้ นนั้ เมอื่ พระพทุ ธองคไ์ ดย้ งั พระพทุ ธกจิ
ใหเ้ ป็นไปแล้ว จงึ ได้เสด็จกลับไปสวู่ หิ �รอนั เปน็ ทสี่ ขุ วหิ �รของพระองค์
แม้พวกเมงค์ช�วป่�ท้ังหล�ยก็พ�กันเลื่อมใส ถว�ยนมัสก�ร
สมเด็จพระพุทธองค์เจ้�แล้ว ได้พ�กันหลีกลงจ�กสถ�นท่ีนั้น กลับไปสู่
บ�้ น พระว�จ�ของสมเดจ็ พระพทุ ธเจ�้ กไ็ ดส้ �ำ เร็จถึงทสี่ ดุ ด้วยดี กระนี้แล
แม้ว่�ก�เผือก คร้ันได้ฟังพระพุทธวจนนั้น จึงได้ต้ังก�ดีตัวหน่ึง
ซงึ่ มชี �ตอิ นั ดพี รอ้ ม ใหอ้ ยรู่ กั ษ�สถ�นทน่ี นั้ เปน็ นติ ยก�ล แลว้ ก�เผอื กนนั้
กบ็ ินไปโดยเวห�สเู่ ข�หิม�ลยั กระน้แี ล
อนั นแี้ สดงดว้ ยเมอื งหรปิ ญุ ไชยเท่�นนั้ อนั พระโพธริ งั สมี ห�เถรได้
แตง่ ต�มส�ำ นวนเรอื่ งมห�จ�รกึ
พุทธพย�กรณ์ ปริเฉทที่แรก จบแล
v
