Page 52 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 52
42
ความเป็นใหญ่สูงสุดให้แก่พระศิวะ, ส่วนพระพรหมและพระวิษณุก็ถือเสมือน
เป็นพระเจ้ารองจากพระศิวะลงมา. เช่นในนารายณ์สิบปางของเรา กล่าวว่า
พระอิศวรผู้เป็นเจ้าเอาพระหัตถ์เบื้องซ้าย ลูบพระหัตถ์เบื้องขวาทิ้งออกไป
ให้บังเกิดเป็นองค์พระนารายณ์ขึ้นองค์หนึ่ง, แล้วเอาพระหัตถ์เบื้องขวาลูบ
พระหัตถเ์บื้องซ ้ายท ิ้งอ อกไป กบ็ ังเกิดเป็นพ ระม หาพรหมอ งคห์ นึ่ง, ดั่งน ี้ แสดง
ว่าเรื่องนารายณ์สิบปางฉบับเก่าข องเรา เป็นเรื่องข องพราหมณ์ในน ิกายไศวะ
ที่นับถือย กย่องพระศิวะว่าเป็นใหญ่กว่าพระพรหมและพ ระวิษณุ. คราวน ี้ถ ้าว่า
ถึงพวกพราหมณ์ที่นับถือพระวิษณุเป็นใหญ่ ก็จะกล่าวความตรงกันข้าม คือ
บอกว่าพระพรหมเกิดจากด อกบัวท ี่ผ ุดจากพระน าภีพ ระวิษณุ และพ ระศ ิวะก ็มี
เทวก ำเนิดจากพ ระน ลาฏพ ระวิษณุ. ส่วนพ ระพ รหมซ ึ่งในยุคท ีเ่กิดค ัมภีรป์ ุราณะ
นั้น ไม่มีป ระชาชนนับถือเป็นน ิกายโดยเฉพาะ, เพราะต ามคติถือว่าท ่านไม่ให้
ร้ายใคร คือม พี ระคุณอ ย่างเดียว, คนก น็ อนใจไม่สูเ้อาใจใสเ่หมือนพ ระวิษณแุ ละ
พระศิวะ ซึ่งมีพระเดช. เพราะพระเดชน ั้น กริ้วข ึ้นม าก ็ให้ร้ายได้ง่าย ๆ, คนจึ่ง
ต้องป ระจบป ระแ จงแ ละก ลัวเกรงม ากกว่าพ ระพ รหม. แต่กระนั้นในค ัมภีร์ย ังไม่
ทิ้งค ติเดิม คือกล่าวว่า พระพ รหมเป็นป ฐมเทพผู้ส ร้างส ิ่งท ั้งป วง, ถึงพ ระวิษณุ
และพ ระศ ิวะก อ็ อกจากพ ระพ รหม. ส่วนท วยเทพอ งคอ์ ื่น ๆ ทีร่องลงม า กม็ เีรื่อง
ราวฟั่นเฝือเป็นไปในทำนองเดียวกัน.
คมั ภรี ป์ รุ าณะม อี ยดู่ ว้ ยก นั ๑๘ คมั ภรี ์ จดั เปน็ สามพ วก คอื ท ยี่ กยอ่ งพ ระ
พรหมพ วกห นึ่ง ทีย่กยอ่ งพ ระวิษณพุ วกห นึง่ และท ยี่ กย่องเทวดาห มวดพ ระศ วิ ะ
พ วกห นึง่ . (เทวดาห มวดพ ระศ วิ ะ ไดแ้ ก่ พระอมุ า, พระค เณศแ ละพ ระข นั ธก มุ าร)
นอกนี้ยังม ีค ัมภีร์ช ั้นรองลงมา เรียกว่าอุปป ุราณะอ ีก ๑๘ คัมภีร์ คัมภีร์ปุราณะ
เหล่านี้ ชาวฮ ินดูน ับถือเป็นห ลักในลัทธิศาสนา และเป็นเรื่องที่ป ระชาชนย ่อม
รูจ้ กั . เรือ่ งพ ระค เณศท มี่ อี ยมู่ ากก ใ็นค มั ภรี ป์ รุ าณะเหลา่ น ี.้ ขอ้ สำคญั อกี อยา่ งห นึง่
เมื่อพ วกพ ราหมณ์นำเอาล ัทธิศาสนาไปเผยแผ่ในบ ้านเมืองใด, หากประชาชน
ในบ้านเมืองน ั้น มีก ารน ับถือบูชาเทวดาอื่น ที่ไม่มีอ ยู่ในทำเนียบท วยเทพข อง
พราหมณ์, ก็ม ักมีก ารป ระนีประนอม ยินยอมเอาทวยเทพนอกค ัมภีร์มาผนวก
