Page 56 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 56
46
เศียรพระก ฤษณะ เพราะเป็นเศียรท ี่แ บ่งภ าคล งไปเกิดเป็นก ุมาร จึ่งต้องก ลับ
สู่แ หล่งเดิม. (เรื่องต อนน ี้มีต ่าง ๆ กัน)
พระบ ารพตีเข้าสวมกอดก ายก ุมาร ซึ่งเศียรหายไปแ ล้ว, ทอดทิ้งพ ระ
กายกันแสงไห้. ทวยเทพเพื่อจะแสดงอัธยาศัยไมตรีแก่พระบารพตี ก็พากัน
พลอยร้องไห้ตามไปด้วย. เว้นแ ต่พระวิษณุองค์เดียว เสด็จขึ้นท รงค รุฑระเห็จ
ไปยังแม่น้ำบุษปภัทร, เห็นช้างนอนหลับห ันห ัวไปทางท ิศเหนือ ก็ตัดเศียรช ้าง
นำกลับม าต่อท ี่ศอก ุมาร. กุมารก็มีเศียรเป็นช้าง กลับค ืนชีพข ึ้น. (บางแห่งว่า
ช้างต ัวนี้มีงาข้างเดียว) ท้าวห ิมวานเทพบิดาพระบารพตีก ็ป ระทานรางวัลมีค่า
แก่ทวยเทพและพราหมณ์ ส่วนพระศนิก็ถูกพระบารพตีสาป ให้เดินเขยกมา
แต่นั้น.
ลักษณะความเป็นไปของทวยเทพตามที่เล่ามานี้ดูก็ไม่ผิดอะไรกับ
มนุษยส์ามัญน ัก. และถ ึงแ ม้ว่าจะเป็นเรื่องม าจากพ รหมไววรรตป ุราณะ ซึ่งเป็น
คัมภีร์ท ี่ย กย่องพระพรหมก ็ด ี แต่เนื้อเรื่องแสดงอยู่ว่า ประสงค์จะย กย ่องพ ระ
กฤษณะ ซึ่งเป็นพระวิษณุแ บ่งภ าคลงไปเกิด. เพราะฉะนั้น นับได้ว่าเป็นเรื่อง
ของนิกายไวษณพที่นับถือพระวิษณุเป็นใหญ่. พระคเณศควรจะเป็นพระโอรส
พระศ ิวะและพระบารพต ี กลับไปเป็นภาคข องพ ระก ฤษณะ หรือพ ูดง่าย ๆ ก็
เป็นโอรสพ ระก ฤษณะนั่นเอง. รูปพ ระค เณศในเรื่องท ีเ่ล่าน ี้ มักท ำเป็นเด็กค ลาน
มีศีรษะเป็นช้าง, เรียกชื่อว่าพาลคเณศ คือพระคเณศเด็ก. เพียงแต่นำเรื่อง
กำเนิดพระคเณศมาเล่าเป็นเรื่องแรกก็ทำให้ยุ่งเสียแล้ว. และเรื่องเดียวกันนี้
เมื่อตกมาถึงสยาม เนื้อเรื่องตรงกัน แต่พลความแตกต่างไปมาก. เรื่องของ
เราเป็นด ั่งนี้.
อัปสรตนหนึ่ง ทำผิดเพราะ “ปราศจากธรรมคติแห่งจารีตเทพอัปสร
ทั้งห ลาย” ก็ต้องจุติลงมาเกิดเป็นช้างน ้ำชื่ออสุรภ ังคี ทำความเดือดร้อนให้แก่
ตรีโลก. พระอิศวรดำริจะให้พระข ันธกุมารไปป ราบ แต่จะโสกันต์เสียก ่อน, จึ่ง
ใหป้ ระชุมเทพดาแ ละน ักส ิทธว์ิทยาธรม าพ ร้อมก ันณ เขาไกรลาส และเชิญพ ระ
พรหม พระน ารายณ์ มาเจริญพ ระเกศา. ครั้นถึงวันมงคล พระนารายณ์เผอิญ
