Page 58 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 58
48
ว่าพวกพราหมณ์นำเรื่องมาให้อ ย่างน ั้น ก็ดูกระไรอยู่, เพราะเทพส ององค์นี้ไม่
ปรากฏในค มั ภรี ข์ องอ นิ เดยี วา่ เปน็ องคเ์ ดยี วกนั พวกพ ราหมณค์ งไมห่ ลงเปน็ แ น่
นอกจากเราจะเข้าใจผ ิดไปเอง. เรื่องพ ระวิษณุกรรมไปต ัดเอาเศียรช ้างท ี่ห ันห ัว
ไปทางทิศตะวันตกก็ผิดกับเรื่องแรกที่ว่า พระวิษณุตัดเอาเศียรช้างที่นอนหัน
หัวไปท างท ิศเหนือ. นี่ก็ค งผิดอ ะไรก ันอย่างห นึ่ง, เพราะค ติข องอ ินเดีย ถือว่า
ทิศเหนือเป็นทิศปลายตีน และทิศใต้เป็นทิศหัวนอน, ตรงกับที่ในศิลาจารึก
พระเจ้ารามคำแหง ใช้ว่าเบื้องตีนนอนและเบื้องหัวนอน และยังคงใช้พูดกัน
อยู่ท างป ักษ์ใต้ ทุกวันน ี้เราถือทิศใต้แ ละท ิศต ะวันต กเป็นทิศตีนนอน. ทำไมจึ่ง
กลับก ันไป ? ดีร้ายเราจะถ ือท ิศต ะวันต กม าก ่อน โดยเห็นว่าท ิศน ั้นย่อมเป็นท าง
ที่พ ระอาทิตย์ต ก หรือเป็นท างที่ไปส ู่โลกอื่น. ในคติพ ุทธศ าสนาม หายาน ถือว่า
ทิศตะวันตกเป็นทางไปสู่แดนสุขาวดี อันเป็นสวรรค์ของพระอมิตตาภพุทธ.
เมื่อค นต ายเขาย ่อมหันศีรษะศพไปทางทิศตะวันตก เพื่อให้ไปส ู่ส วรรค์สุขาวดี.
คติน ี้ก ็เห็นจะเป็นท ำนองเดียวก ับข องเรา, เราจึ่งไม่ห ันห ัวนอนไปท างท ิศต ะวัน
ตกต ลอดจนท ิศใต้ ซึ่งค งจะเนื่องม าจากค ติท ี่ว่าท ิศใต้เป็นแ ดนข องเปตโลกห รือ
ยมโลก. เมื่อเราได้เรื่องพ ระค เณศม า, เราอาจแ ก้ท ิศท ี่ช ้างน อนจากท ิศเหนือให้
เป็นท ิศต ะวันตกไป.
ข้อที่น่าส ังเกตยังมีอยู่อ ีกอ ย่างห นึ่ง คือพ ระอินทร์. พระอินทร์ในสมัย
กอ่ นป รุ าณม ลี กั ษณะเปน็ เทพสงู สดุ กระทำห นา้ ทขี่ องพ ระเปน็ เจา้ ท กุ อยา่ ง, ถา้ ม ี
เหตเุ ภทภยั ห รอื ม เี รือ่ งอะไรก ม็ กั ใชว้ ษิ ณกุ รรม(วศิ วกรรม) ไปจดั การท ำ. ครัน้ ต ก
มาในสมัยป ุราณเกิดม พี ระเป็นเจ้าข ึ้นใหมแ่ ล้ว พระอินทรก์ ต็ กต่ำก ลายเป็นเทพ
องคร์ อง, ถงึ วา่ จะไดเ้ ปน็ ใหญ่ในห มเู่ ทวดา ก็ไมส่ มู้ ฤี ทธเิ์ ดชอะไรน กั ตอ้ งแพพ้ วก
อสูรอยู่บ่อย ๆ เช่นแพ้อินทรช ิตเป็นต้น. ไม่ใช่แ ต่ต้องตกต่ำเท่านั้น ในคัมภีร์
ปุราณะยังช ่วยกันป ้ายสีดำให้แก่พระอินทร์ โดยก ล่าวถ ึงสาเหตุท ี่ต้องตกต่ำว่า
เป็นเพราะพระอินทร์ไม่มีศีลธรรม, เช่นในคัมภีร์รามายณะแห่งหนึ่งกล่าวว่า
พระอินทร์ปลอมตัวเป็นฤษีโคดม ไปทำชู้กับนางอหัลยา (ในรามเกียรติ์เป็น
นางกาลอัจนาแ มพ่ ระยาพ าลี), ฤษโีคด มสาปใหพ้ ระอินทรม์ รีูปอ ันน ่าอ ับอายอ ยู่
