Page 57 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 57
47
บรรทมห ลบั สนทิ , พระอ ศิ วรม เี ทวโองการใหพ้ ระอนิ ทร์ เอาม หาสงั ข์ไปเปา่ ป ลกุ .
พระนารายณ์แ ว่วเสียงสังข์ลืมพระเนตรเห็นพ ระอินทร์, ตรัสถ ามว่า โลกมีเหตุ
ประการไร พระอินทร์ทูลว่า พระอิศวรมีเทวโองการให้เชิญเสด็จไปเจริญพระ
เกศาพระขันธก ุมาร. พระน ารายณ์พลั้งพระโอษฐ์ว่า “ลูกห ัวหาย จะนอนห ลับ
ให้สบายก็ไม่ได้” แล้วก็เสด็จมากับพระอินทร์. ขณะพระนารายณ์ตรัสดั่งนั้น
ด้วยอำนาจวาจาสิทธิ์พระเศียรพ ระข ันธก ุมารท ั้งห ก (พระข ันธก ุมารม ีห กเศียร)
ก็อันตรธาน. พระอิศวรมีเทวโองการให้พระวิษณุกรรมไปยังโลกมนุษย์ตัดเอา
ศีรษะค นถ ึงแก่ม รณภาพแ ล้ว มาต ่อเศียรพ ระข ันธก ุมาร. พระวิษณุกรรมรับเทว
โองการ แล้วม าเทีย่ วห าศ รี ษะค นผ ถู้ งึ ม รณะในวนั น ัน้ ก็ไมม่ ผี ใู้ ดตาย, พบแ ตช่ า้ ง
นอนผ ันศ ีรษะไปต ะวันต ก ก็ต ัดเอาศ ีรษะช ้างไปต ่อเป็นพ ระเศียรพ ระข ันธก ุมาร.
แล้วพ ระเป็นเจ้าทั้งส ามพ ร้อมกันเปลี่ยนพ ระนามให้เรียกว่า พระวิฆเนศ. ครั้น
แล้วพ ระวิฆเนศก็ส ำแดงเดช ให้พระก ายเป็นส ี่กร, กรหนึ่งถ ือบ่วงบ าศ, กรห นึ่ง
ถือข อ, กรหนึ่งถ ือฆ้อนเหล็ก และอ ีกกรหนึ่งถ ือก้อนเหล็กแ ดง, (บางทีจะเข้าใจ
ว่า ขนมต ้มเป็นก ้อนเหล็กไป) ทรงม ุสิกค ือห นูเป็นพ าหนะ เสด็จไปย ังยมนาน ที
เข้าต ่อสู้ก ับอ สุรภังคี. อสุรภังคีต ้านทานม ิได้ หนีดำลงไปในแ ม่น้ำ ซ่อนต ัวอยู่
ในก ลางส มุทร. พระวิฆเนศอ ้าพระโอษฐ์ส ูบเอาน ้ำแห้งจนเห็นต ัวอ สุรภังคี, จึ่ง
เอางาเบื้องซ้าย ขว้างถ ูกอสุรภังคีแ ละบ ริวารแ สนโกฏิถ ึงแก่ต าย, แล้วจึ่งคาย
น้ำออกไว้ดั่งเก่า แล้วเสด็จกลับไปเฝ้าพ ระอ ิศวร.
เรื่องนี้ มีข้อความผิดกับเรื่องแรกในพรหมไววรรตปุราณะหลาย
แห่ง. เรื่องหลังแ สดงว่าพ ระศ ิวะเป็นใหญ่ หาใช่พระวิษณุเป็นใหญ่ไม่. ที่จริงก ็
ไม่น่าแปลกใจ เพราะล ัทธิพราหมณ์ท ี่เราได้ม าจากอินเดีย โดยมากได้มาจาก
พราหมณ์อินเดียตอนใต้ ในพวกที่นับถือพระศิวะเป็นใหญ่. เรื่องที่นำเข้ามา
ก็ต้องผันแปรไปต ามคติท ี่น ับถือ. ข้อแปลกในเรื่องนี้ มีอ ยู่อ ย่างห นึ่ง คือรวบ
เอาพระคเณศก ับพระขันธกุมารให้เป็นอ งค์เดียวกัน จนเราเข้าใจเป็นส ามัญว่า
เป็นเช่นน ั้น. ที่แท้ต่างอ งค์กัน เพราะพ ระขันธกุมารเป็นโอรสองค์รองข องพ ระ
ศิวะ และไม่มีเศียรเป็นช้าง. ทำไมของเราจึ่งเอามารวมกันกับพระคเณศ จะ
