Page 66 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 66
56
ไม่สมประสงค์.” (แต่ในที่น ี้ม ีย กเว้นก ารศ พ)
อีกแ ห่งก ล่าวว่า เมื่อพ ระศ ิวะไดฟ้ ังค ำอ ้อนวอนข องพ ระอินทรแ์ ละท วย
เทพแ ล้ว กต็ รัสต อบว่าพ ระองคม์ สิามารถจะช ่วยเหลือได้ เพราะไดล้ ั่นพ ระวาจา
ไปแ ลว้ จะถ อนเสียไมไ่ ด.้ ทางท ีด่ คี วรพ ระอนิ ทรแ์ ละท วยเทพไปเฝ้าพ ระบ ารพต ี,
บางทพี ระนางจะม อี บุ ายแกค้ วามข ดั ขอ้ งน ไี้ดบ้ า้ ง พระอนิ ทรจ์ ึง่ ไปเฝา้ พ ระบ ารพตี
โดยกราบลงอ้อนวอน. พระบ ารพต ีม ีพระทัยสงสาร จึ่งท รงลูบพ ระก ายแต่เบา ๆ
ก็เกิดเป็นบุรุษสี่กรเศียรเป็นช้าง. พระบารพตีตรัสว่า “เรามีความปรารถนา
จะให้เกิดประโยชน์แก่พวกท่านจึ่งสร้างผู้นี้ขึ้น ซึ่งจะเป็น “ผู้ทำขัดข้อง”
(วิฆเนศวร) ให้แ ก่ม นุษย์, และด้วยม ายา มิให้พากันไปสู่โสมนาถเทวาลัย และ
แล้วค นเหล่าน ั้นจะได้ต กนรก.” ทวยเทพได้ฟ ังตรัส ต่างก ็เบิกบานหฤทัยพาก ัน
กลบั ไป. ครัน้ แลว้ พ ระบ ารพต ตี รสั สัง่ เทพผ มู้ หี นา้ เปน็ ช า้ งวา่ “ทา่ นจงไปท ำความ
ขัดข้องแก่มนุษย์ที่ไปสู่โสมนาถเทวาลัย, แล้วจงล่อลวงพวกเหล่านั้น ให้เลิก
ไปเสีย โดยนำผู้ห ญิง เด็ก และสมบัติพัสถานเป็นเครื่องล ่อให้หลง. แต่ถ ้าผ ู้ใด
บูชาเจ้า เจ้าจงขจัดการขัดข้องเสียให้หมด และให้ไปบูชาพ ระศิวะย ังโสมนาถ
เทวาลัยได้สะดวกเถิด.”
ยังมีเรื่องกำเนิดพระคเณศอีกเรื่องหนึ่ง เล่าว่าพระศิวะพรรณนาให้
พระคเณศฟัง ถึงเหตุที่พระคเณศมีเศียรเป็นช้าง โดยกล่าวว่า “ครั้งหนึ่งเรา
พร้อมด้วยบ ารพต ีไปสู่ป่าแ ถวห ิมาลัยบรรพต เพื่อความสำราญ, ขณะนั้น ได้
เห็นน างช ้างสมสูอ่ ยูด่ ้วยช ้างพ ลาย, เราท ั้งสองก เ็กิดความใคร่, เราจึงแ ปลงเป็น
ช้างพลาย ส่วนบารพตีแปลงเป็นช ้างพัง และร่วมสโมสรต ามค วามพอใจ, จึ่ง
ได้เกิดต ัวเจ้ามา, เศียรข องเจ้าจึงได้เป็นเศียรช้าง.”
เรือ่ งน ผี้ ดิ ก บั เรือ่ งท แี่ ลว้ ม า เพราะเรือ่ งเหลา่ น ัน้ แ สดงวา่ พ ระค เณศ เปน็
โอรสพ ระศ ิวะแ ต่ล ำพังบ ้าง เป็นโอรสพ ระบ ารพต ีแ ต่ล ำพังบ ้าง, แต่เรื่องน ี้แ สดง
ว่าพ ระคเณศเป็นโอรสพ ระศิวะและพ ระบ ารพตีโดยบริบูรณ์.
ในน ารายณส์ ิบป างฉ บับเก่าข องเราก ล่าวว่าพ ระอ ิศวร “เสด็จไปท รงศ ีล
