Page 73 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 73
63
วิกัฏ ผู้พิการ
ธูมราภ ผู้มีผิวดำแดง
คชานน กริมุข คชวัทน ผู้มีหน้าเป็นช้าง
ทพี่ ระค เณศท รงข อชา้ งและบ ว่ งบ าศ เพราะ “อนึง่ พ ระพ ฆิ เนศเดชอดุ ม
เป็นบรมครูช้างผู้ใหญ่ เธอสร้างสรรพะกรีที่ในไพร เพื่อให้เป็นสง่าแก่ธาตรี”
(พระราชน พิ นธ์ รชั กาลที่ ๖) ทที่ รงงาห กั ตามป กตใินพ ระหตั ถล์ า่ งข า้ งขวา มเี รอื่ ง
เลา่ ไวใ้ นพ ระราชน พิ นธเ์ รือ่ งพ ระค เณศเสยี งาวา่ ปรศรุ ามซ ึง่ เปน็ พ ระวษิ ณอุ วตาร
ปางห นึ่ง ของเราก ลายเป็นรามสูร จะเข้าเฝ้าพ ระศ ิวะ, พระค เณศเฝ้าพ ระท วาร
อยู่ ไม่ยอมให้ป รศุรามเข้าไป เพราะพ ระศ ิวะบ รรทมห ลับ. ปรศุรามจะเข้าไปให้
ได้ เกิดวิวาทแ ละในท ี่สุดส ูร้บก ัน. พระค เณศเอางวงคว้าจับป รศรุามไวไ้ด้ ยกข ึ้น
แกว่งวนไปวนมาปรศุรามเวียนศีรษะสิ้นสติ. ภายหลังปรศุรามเอาขวานวิเศษ
ซึ่งพระศิวะประทานแก่ตนจามลงไป. พระคเณศจำได้ว่าเป็นเทพศาสตราของ
พระบ ิดา ก็ไม่ก ล้าข ืนสู้ให้รุนแรง เป็นแต่เอางาข ้างหนึ่งรับขวาน. ขวานจึ่งตัด
งาข าดกระเด็น ซึ่งต ่อม าพ ระค เณศถ ือเอาไว้. ที่พ ระค เณศข องจีนถ ือห ัวผ ักก าด
เห็นจะเข้าใจผิด เพราะพระคเณศของจีนไม่ได้เสียงา จึงน่าจะหลงไปว่างาที่
อยู่ในหัตถ์ของพระคเณศเป็นหัวผักกาดไป. ที่พระคเณศถือขนมต้มหรือชาม
ขนมต้ม เพราะพระคเณศโปรดขนมต้มที่มีผู้นำมาบูชา. คราวหนึ่งเสวยขนม
ต้มเข้าไปเกินข นาดจนท ้องย ุ้ย เสวยแ ล้วท รงห นูก ลับไปในเวลาก ลางค ืน หนูไป
พบงูใหญ่ก ็ต กใจห ลบงู, พระค เณศห กค ะเมนล งไปเลยท ้องแ ตก, ขนมต ้มท ะลัก
ออกม าห มด. พระค เณศยังเสียดายข นมต ้มรีบโกยเอาเข้าไวใ้นพ ุง แล้วฆ ่างแู ละ
เอางูรัดท้องไว้. เหตุน ี้ พระคเณศจึงมีงูพันพุง บางทีก ็มีงูห้อยเฉวียงบ่าอ ย่าง
สายยัชโญปวีต คือ สายธุรำของพราหมณ์, ฝ่ายพระจันทร์ และดาวนักษัตร
ซึ่งเป็นชายาพ ระจันทร์ เห็นข บขันก็หัวเราะขึ้น, พระค เณศโกรธ เอางาขว้าง
ขึ้นไปติดพระจันทร์แน่น, ทันใดความมืดมนอนธการก็เกิดขึ้นแก่โลก ร้อนไป
