Page 153 - พฤติกรรมมนุษย์และจริยธรรมทางเศรษฐกิจและธุรกิจ
P. 153

การพ​ ัฒนาแ​ บบ​ยั่งยืน​กับจ​ ริยธรรม​ต่อ​สิ่งแ​ วดล้อม 12-23

ถึงก​ ารกร​ ะท​ ำข​ องม​ นุษย์ต​ ่อส​ ิ่งแ​ วดล้อมใ​นภ​ าพท​ ี่ก​ ว้างข​ ึ้น ก้าวข​ ้ามค​ วามเ​ห็นแ​ ก่ป​ ระโยชน์ส​ ่วนบ​ ุคคลแ​ ละป​ ระโยชน์ข​ อง​
มนุษยชาติ ไปส​ ู่ช​ ุมชน​ทาง​ชีวภาพ​ทั้งหมด

2. แนวคิดท​ ยี่​ ดึ ส​ ่งิ ​ท​ไ่ี มใ่ ช​่มนษุ ย​์เปน็ ​ศูนย์กลาง

       แนวคิดก​ ลุ่มน​ ี้จ​ ะม​ ีแ​ นวคิดท​ ี่แ​ ตกต​ ่างอ​ ย่างส​ ิ้นเ​ชิงไ​ปจ​ ากแ​ นวคิดแ​ รกท​ ี่เ​น้นม​ นุษย์เ​ป็นศ​ ูนย์กลาง แนวคิดน​ ี้จ​ ะ​
มีก​ าร​ขยาย​กลุ่ม​ที่เ​กี่ยวข้อง​ด้านค​ ุณธรรม (the moral reference class) ไป​ยัง​สิ่ง​ที่ไ​ม่ใช่​มนุษย์

       2.1 		นเิ วศวทิ ยาเ​ชงิ ล​ กึ (deep ecology) แนวคิดน​ ี้ม​ ีพ​ ื้นฐ​ านท​ ี่ว​ ่าจ​ ุดยืนท​ างค​ ุณธรรม​ที่เ​น้นม​ นุษย์เ​ป็นศ​ ูนย์กลาง​
และข​ ยายไ​ปถ​ งึ ส​ ิ่งท​ ีม่​ ช​ี วี ติ อ​ ืน่ น​ ั้นไ​มส่​ ามารถแ​ ก้ไขว​ ิกฤตท​ ีเ่​กดิ ก​ บั ส​ ิ่งแ​ วดลอ้ มไ​ด้ จำเปน็ ท​ ีจ่​ ะต​ อ้ งม​ ม​ี ุมม​ องใ​หมท​่ ีก่​ ว้างข​ ึ้น​
ที่ต​ ้องม​ ีก​ ารเ​ปลี่ยนแปลง​ทัศนคติแ​ ละค​ วามเ​ข้าใจใ​นค​ วามเ​ป็นจ​ ริงข​ องม​ นุษย์ ซึ่งห​ มายถ​ ึง การท​ ี่ม​ นุษย์ต​ ้องท​ บทวนใ​หม​่
ว่าม​ นุษยเ์​ป็นใ​คร และพ​ ื้นทีข่​ องม​ นุษยภ์​ ายในโ​ลกธรรมช​ าตอิ​ ยูท่​ ีใ่​ด แนวคิดใ​หมน่​ ีเ้​ป็นก​ ารเ​แกไ้​ขว​ ิกฤตด​ ้านส​ ิ่งแ​ วดล้อม​
ทีต่​ ้องม​ กี​ ารเ​ปลี่ยนแปลงข​ ั้นพ​ ื้นฐ​ านใ​นส​ ังคมแ​ ละส​ ถาบันท​ างส​ ังคม นั่นค​ ือ การเ​ปลี่ยนแปลงใ​นว​ ิถชี​ ีวิตค​ วามเ​ป็นอ​ ยูแ่​ ละ​
บทบาทห​ น้าที่​ของม​ นุษย์ แนวคิดใ​หม่​นี้จ​ ึงเ​กี่ยวข้อง​กับ​จริยธรรม​ต่อส​ ิ่ง​แวดล้อม​ด้าน​นิเวศวิทยา (ecology)

       นิเวศวิทยาเ​ชิงล​ ึก เป็น​แนวคิดท​ ี่ม​ องว​ ่า นิเวศวิทยา​เชิงผ​ ิว​เผิน (shallow ecology) เป็นการ​มองท​ ี่ม​ นุษย์เ​ป็น​
ศนู ยก์ ลางแ​ ละเ​กีย่ วขอ้ งก​ บั ก​ ารล​ ดม​ ลพษิ แ​ ละก​ ารห​ มดส​ ิน้ ไ​ปข​ องท​ รพั ยากร ในม​ มุ ม​ องข​ องน​ กั ป​ รชั ญาด​ า้ นน​ เิ วศวทิ ยาเ​ชงิ ​
ลกึ จ​ ะไ​มเ​่ หน็ ด​ ว้ ยก​ บั ก​ ารย​ ดึ ม​ นษุ ยเ​์ ปน็ ศ​ นู ยก์ ลาง แนวคดิ น​ ตี​้ อ้ งการโ​ลกท​ ศั นใ​์ หมแ​่ ละป​ รชั ญาใ​นแ​ นวใ​หม่ นกั น​ เิ วศวทิ ยา​
เชิงล​ ึก​ได้​มีค​ วามพ​ ยายาม​อย่างส​ ูงใ​นก​ าร​พัฒนาป​ รัชญา​ด้าน​นิเวศ​ใหม่​หรือ​ที่​เรียก​ว่า “นิเวศ​ปรัชญา” (ecosophy) ขึ้น​
มา​แทนป​ รัชญา​ใน​ทางท​ ำลาย​ล้างข​ องส​ ังคมอ​ ุตสาหกรรม​สมัยใ​หม่ (Naess, 1973) แนสส์ (Naess, 1986) ได้​สรุป​ถึง​
หลักก​ าร 8 ประการท​ ี่​เป็น​พื้น​ฐาน​แนวคิด​ของน​ ิเวศวิทยาเ​ชิงล​ ึก ดังนี้

            1) 	การ​อยู่ดี​กิน​ดี​และ​ความ​มั่งคั่ง​ของ​ชีวิต​มนุษย์​และ​ไม่ใช่​มนุษย์​บน​โลก​ใบ​นี้​มี​คุณค่า​ใน​ตัว​ของ​ตัว​เอง
ใน​ความ​หมาย​เดียว​กับ คุณค่า​ที่​มอง​ไม่​เห็น (intrinsic value, inherent worth) คุณค่า​เหล่า​นี้​ไม่​ได้​ขึ้น​กับ​การ​ใช้​
ประโยชน์จ​ ากโ​ลกท​ ี่​ไม่ใช่ม​ นุษย์ต​ าม​ความ​ต้องการ​ของ​มนุษย์

            2) 	ความ​มั่งคั่ง​และ​ความ​หลาก​หลาย​ของ​สิ่ง​มี​ชีวิต​มี​ส่วน​ช่วย​ให้​มนุษย์​สำนึก​ถึง​คุณค่า​เหล่า​นี้​และ​เป็น​
คุณค่า​ใน​ตัวข​ องม​ ันเ​องด​ ้วย

            3) 	มนุษย์ไ​ม่มีส​ ิทธิใ​นก​ ารไ​ปท​ ำให้ค​ วามม​ ั่งคั่งแ​ ละค​ วามห​ ลากห​ ลายข​ องส​ ิ่งม​ ีช​ ีวิตล​ ดล​ ง ยกเว้นใ​นก​ รณ​ี
ที่​มีค​ วามจ​ ำเป็น​อย่างม​ ีน​ ัยส​ ำคัญ

            4) 	ความ​รุ่งเรืองข​ อง​ชีวิต​และ​วัฒนธรรมข​ อง​มนุษย์​จะ​เกิด​ขึ้น​ได้​จาก​จำนวน​ประชากรท​ ี่​น้อย​กว่า​ที่​เป็น​
อยู่ ความร​ ุ่งเรืองข​ องช​ ีวิต​ที่ไ​ม่ใช่​มนุษย์ต​ ้องเ​กิดจ​ ากจ​ ำนวนป​ ระชากร​มนุษย์​ที่​ลด​น้อย​ลง

            5) 	การ​เข้าไป​ยุ่ง​เกี่ยว​กับ​โลก​ที่​ไม่ใช่​มนุษย์​ใน​ปัจจุบัน​ได้​เพิ่ม​ขึ้น​มากมาย และ​สถานการณ์​เลว​ร้าย​ลง​
อย่าง​รวดเร็ว

            6) 	นโยบาย​ต้อง​มี​การ​เปลี่ยนแปลง นโยบาย​เหล่า​นี้​มี​ผล​ต่อ​โครงสร้าง​ทาง​เศรษฐกิจ เทคโนโลยี และ​
อุดมการณ์ ผลจ​ าก​การ​เปลี่ยนแปลงน​ ี้​จะ​แตก​ต่าง​ไป​จากส​ ถานการณ์ป​ ัจจุบัน​อย่างล​ ึก​ซึ้ง

            7) 	การ​เปลี่ยนแปลง​ทาง​อุดมการณ์​ส่วน​ใหญ่​จะ​ไป​ใน​ทาง​ที่​มี​ความ​ซาบซึ้ง​ต่อ​คุณภาพ​ชีวิต ซึ่ง​เป็นการ​
อยู่​ใน​สถานการณ์​ของ​คุณค่า​ที่​มอง​ไม่​เห็น มากกว่า​การ​มี​มาตรฐาน​การ​ครอง​ชีพ​ที่​สูง​ขึ้น จะ​มี​การ​ตระหนัก​อย่าง​ลึก​ซึ้ง​
ถึง​ความแ​ ตก​ต่างร​ ะหว่าง​ความ​ใหญ่โ​ต (bigness) และค​ วาม​ยิ่ง​ใหญ่ (greatness)

            8) 	ผู้​ที่เ​ห็น​ด้วย​กับ​ประเด็น​ข้าง​ต้น​จะ​มีค​ วาม​รับ​ผิด​ชอบ​หรือ​ภาระ​หน้าที่​ทั้ง​ทาง​ตรง​และ​ทาง​อ้อม​ใน​การ​
ทำให้​เกิดก​ ารเ​ปลี่ยนแปลงท​ ี่​จำเป็น

                              ลิขสทิ ธ์ิของมหาวทิ ยาลยั สโุ ขทยั ธรรมาธริ าช
   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158