Page 260 - พฤติกรรมมนุษย์และจริยธรรมทางเศรษฐกิจและธุรกิจ
P. 260

15-30 ​พฤติกรรมม​ นุษย์แ​ ละ​จริยธรรมท​ างเ​ศรษฐกิจแ​ ละ​ธุรกิจ

         ดัง​นั้น เนื้อหา​ใน​พระ​ราช​ดำรัส​ใน​ปี 2540 จึง​เป็น​ทั้ง​การ​วิพากษ์​การ​พัฒนา​กระแส​หลัก​ที่​เริ่ม​ส่ง​ผล​
  กร​ ะท​ บท​ าง​ลบต​ ่อ​มนุษย์ สังคม และธ​ รรมชาติ รวมท​ ั้ง​เป็น​สาเหตุ​หนึ่งข​ อง​วิกฤตการณ์​ทางเ​ศรษฐกิจ​ใน​ปี 2540
  พร้อมๆ ไปก​ ับก​ ารนำเ​สนอ “เศรษฐกิจพ​ อเ​พียง” เพื่อเ​ป็นแ​ นวทางเ​ลือกใ​หม่ใ​นก​ ารพ​ ัฒนาแ​ ก่ส​ ังคมไ​ทย แนวคิด​
  เศรษฐกิจ​พอ​เพียง​นั้น​แตก​ต่าง​อย่าง​เด่น​ชัด​จาก​แนว​การ​พัฒนา​แบบ​กระแส​หลัก เนื่องจากแนวคิด​เศรษฐกิจ​
  พอ​เพียงพ​ ิจารณาก​ าร​พัฒนาแ​ บบ​องค์ร​ วม (holistic) โดย​ให้​ความ​สำคัญก​ ับ​ประชาชน​หรือ​คนเ​ป็นเ​บื้อง​ต้น ใน​
  ข​ ณะท​ แี่​ นวคิดก​ ารพ​ ฒั นาก​ ระแสห​ ลกั ทผี่​ ่านม​ าน​ ัน้ เ​ปน็ การพ​ ฒั นาท​ ีม​่ ุง่ เ​น้นก​ ารพ​ ฒั นาเ​ศรษฐกจิ โ​ดยเ​ฉพาะอ​ ย่างย​ ิง่ ​
  การ​ขยายต​ ัวท​ าง​เศรษฐกิจ

         สำหรับ​สาระ​สำคัญ​ของเ​ศรษฐกิจ​พอเ​พียง เมื่อพ​ ิจารณา​จาก​พระร​ าช​ดำรัส​นี้ ก็​คือ
         “คือ​คำ​ว่า พอ ก็ เพียง​พอ เพียง​นี้​ก็​พอ ดัง​นั้น​เอง คน​เรา​ถ้า​พอ​ใน​ความ​ต้องการ ก็​มี​ความ​โลภ​น้อย
  เมื่อ​มี​ความ​โลภ​น้อย ก็​เบียดเบียน​คน​อื่น​น้อย ถ้า​ทุก​ประเทศ​มี​ความ​คิด…มี​ความ​คิด​ว่า​ทำ​อะไร​ต้อง​พอ​เพียง
  หมายความ​ว่า พอ​ประมาณ ไม่​สุด​โต่ง ไม่​โลภ​อย่าง​มาก คน​เรา​ก็​อยู่​เป็นสุข พอ​เพียง​นี้​อาจ​จะ​มี​มาก อาจ​จะ​มี​
  ของห​ รู​ก็ได้ แต่​ว่าต​ ้อง​ไม่​ไปเ​บียดเบียนค​ นอ​ ื่น”
         “ความ​พอ​เพียงน​ ี้ก​ ็แ​ ปล​ว่า ความ​พอ​ประมาณ​และ​ความม​ ีเ​หตุผล”
          	 พระร​ าช​ดำรสั ​ของพ​ ระบาทส​ มเดจ็ ​พระเจา้ อยู่หวั
          	 วนั ท​ ่ี 4 ธันวาคม 2540

       นอกจากน​ ีใ้​นว​ ันท​ ี่ 23 ธันวาคม 2542 ทรงม​ พี​ ระร​ าชด​ ำรัสพ​ ระราชทานเ​นื่องใ​นว​ โรกาสว​ ันเ​ฉลิมพ​ รรษา ณ ศาลา​
ดุส​ ิ​ดาล​ ัย สวนจ​ ิตรลดา พระราชวัง​ดุสิต เพิ่ม​เติมว​ ่า

         “… เศรษฐกจิ พ​ อเ​พยี งน​ ัน้ เ​ขาต​ คี วามว​ า่ เ​ปน็ เ​ศรษฐกจิ ช​ มุ ชน หมายความว​ า่ ใหพ​้ อเ​พยี งใ​นห​ มูบ่ า้ นห​ รอื ใ​น​
  ท้อง​ถิ่น ให้ส​ ามารถ​ที่จ​ ะพ​ อ​มีพ​ อ​กิน เริ่ม​ด้วย พอ​มี พอ​กิน พอ​มี​พอ​กินน​ ี้​เป็น​เพียงเ​ริ่ม​ต้น​ของเ​ศรษฐกิจ เมื่อป​ ีท​ ี​่
  แล้ว​บอก​ว่าถ​ ้า​พอม​ ี​พอก​ ิน คือ​พอม​ ี​พอ​กินข​ อง​ตัว​เองน​ ั้น ไม่ใช่​เศรษฐกิจพ​ อ​เพียง เป็นเ​ศรษฐกิจส​ มัยห​ ิน ไม่​เป็น​
  เศรษฐกิจพ​ อเ​พียง”

          	 พระร​ าชด​ ำรัส​ของพ​ ระบาทส​ มเดจ็ พ​ ระเจ้าอยู่หัว
          	 วัน​ท่ี 23 ธันวาคม 2542

       สุม​ธ ตันติ​เวช​กุล (2544) ได้​สรุป​ความ​หมาย​ของ​เศรษฐกิจ​พอ​เพียง​ตาม​แนว​พระ​ราชดำริ​ไว้​ว่า หมาย​ถึง
เศรษฐกิจท​ ี่​สามารถ​อุ้มชู​ตัว​เองไ​ด้ ให้ม​ ีค​ วาม​เพียง​พอก​ ับต​ ัวเ​อง อยู่ไ​ด้​โดยไ​ม่​เดือด​ร้อน ซึ่งต​ ้อง​สร้างพ​ ื้นฐ​ านท​ าง​ด้าน​
เศรษฐกิจ​ของ​ตนเอง​ให้​ดี​เสีย​ก่อน คือ​ให้​ตนเอง​สามารถ​อยู่​ได้​อย่าง​พอ​กิน​พอใช้ มิได้​มุ่ง​หวัง​ที่​จะ​สร้าง​เศรษฐกิจ​ให้​
เจริญ​อย่าง​รวดเร็วเ​พียง​อย่างเ​ดียว

       เศรษฐกิจ​พอ​เพียง จึง​เป็น​ปรัชญา​ที่​ชี้​ให้​เห็น​แนวทาง​การ​ดำรง​อยู่​และ​ปฏิบัติ​ตน​ของ​ประชาชน​ใน​ทุก​ระดับ
ตั้งแต่​ระดับ​ครอบครัว ระดับ​ชุมชน จนถึง​ระดับ​รัฐ ทั้ง​ใน​การ​พัฒนา​และบ​ ริหาร​ประเทศ​ให้​ดำเนิน​ไป​ใน​ทาง​สาย​กลาง  
โดย​เฉพาะก​ าร​พัฒนาเ​ศรษฐกิจเ​พื่อใ​ห้ก​ ้าว​ทัน​ต่อ​โลกย​ ุค​โลกา​ภิ​วัต​น์ ความพ​ อเ​พียง หมายถ​ ึง ความพ​ อ​ประมาณ ความ​
มี​เหตุผล รวม​ถึง​ความ​จำเป็น​ที่​จะ​ต้อง​มี​ระบบ​ภูมิคุ้มกัน​ใน​ตัว​ที่​ดี​พอ​สมควรต่อ​การ​มี​ผลก​ระ​ทบ​ใดๆ อัน​เกิด​จาก​การ​
เปลี่ยนแปลงท​ ั้ง​ภายนอก​และภ​ ายใน

       ดังน​ ั้น สาระส​ ำคัญข​ องแ​ นวทางเ​ศรษฐกิจพ​ อเ​พียงก​ ค็​ ือ การพ​ ัฒนาป​ ระเทศใ​หด้​ ำเนินไ​ปต​ ามท​ างส​ ายก​ ลาง โดย​
เน้นไ​ปท​ ี่ก​ ารแ​ ก้ไข​แนวค​ วามค​ ิด ความ​เชื่อข​ อง​ประชาชน ​เน้น​ไปท​ ี่ความพ​ อป​ ระมาณ ซื่อตรง ไม่​โลภ และ​เบียดเบียน​

                             ลขิ สทิ ธขิ์ องมหาวทิ ยาลยั สุโขทัยธรรมาธริ าช
   255   256   257   258   259   260   261   262   263   264   265