Page 261 - พฤติกรรมมนุษย์และจริยธรรมทางเศรษฐกิจและธุรกิจ
P. 261

เศรษฐศาสตร์แ​ นวพ​ ุทธก​ ับจ​ ริยธรรม​ใน​ทาง​เศรษฐกิจแ​ ละธ​ ุรกิจ 15-31
ผู้​อื่น เป็น​รากฐาน​ที่ส​ ำคัญ การย​ ึดม​ ั่น​ใน​หลักก​ าร​ของก​ าร​พึ่ง​ตนเอง​ได้บน​ฐานข​ อง​ความพ​ อ​ประมาณ ความม​ ี​เหตุม​ ีผ​ ล
และ​ความ​ซื่อสัตย์​มี​คุณธรรม อัน​เป็น​สาระ​สำคัญ​ของ​แนวคิด​เศรษฐกิจ​พอ​เพียง ถือ​เป็นการ​นำ​เอา​เศรษฐศาสตร์​
แนว​พุทธ​มา​ประยุกต์​ใช้​ใน​การ​พิจารณา​การ​ดำเนิน​ชีวิต เนื่องจาก​หลัก​การ​พื้น​ฐาน​ของ​เศรษฐกิจ​พอ​เพียง​ที่​ประกอบ​
ด้วย ความพ​ อเ​พียงห​ รือพ​ อป​ ระมาณนั้นส​ อดคล้องก​ ับห​ ลัก “มัตตัญญุต​ า” ที่ไ​ม่ฟ​ ุ่มเฟือยแ​ ต่ก​ ็ไ​ม่จ​ ำเป็นต​ ้องก​ ระเบียด-​
กระเสียน​จน​เกิด​ความ​เดือด​ร้อน นั่น​ก็​คือ การ​ดำเนิน​ไป​ตาม​หลัก “มัชฌิมา​ปฏิปทา” หรือ “ทาง​สาย​กลาง” ของ​
เศรษฐศาสตร์​แนว​พุทธ ส่วน​ความ​มีเ​หตุ​มีผ​ ล ไม่โ​ลภ ซื่อสัตย์​สุจริต และ​ไม่​เอาเ​ปรียบผ​ ู้​อื่น​ซึ่ง​เป็น​หลัก​การพ​ ื้น​ฐาน​ทาง​
จริยธรรม​ใน​การ​ดำเนิน​ชีวิตใ​นท​ ุกๆ ด้าน​ของพ​ ุทธศ​ าสนาใ​น​รูป​แบบข​ อง “ศีล” จึง​อาจ​กล่าวไ​ด้​ว่า​เศรษฐกิจ​พอ​เพียง​ก็​
คือ​เศรษฐกิจศ​ ีล​ธรรมร​ ูป​แบบห​ นึ่ง

           
                              ภาพ​ท่ี 15.7   แ​ นวคิดเ​ศรษฐกจิ พ​ อ​เพยี ง 3 หว่ ง 2 เงื่อนไข

ที่มา: สำนักงาน​คณะก​ รรมการพ​ ัฒนาเ​ศรษฐกิจ​และ​สังคมแ​ ห่ง​ชาติ

       นอกจากน​ ี้ ประเวศ วะ​สี (2542) ยังพ​ ิจารณาว​ ่า แนวคิด​เศรษฐกิจ​พอ​เพียงย​ ัง​เป็น​แนวคิด​การพ​ ัฒนา​ประเทศ​
ที่​สร้าง​ความ​เข้ม​แข็ง​ของ​ฐาน​ล่าง​ของ​ครอบครัว​และ​ชุมชน​ให้​พึ่ง​ตนเอง​ก่อน​สอดคล้อง​กับ​หลัก​สำคัญ​ของ​พุทธ​ศาสนา
ที่​ว่า “อัต​ตาหิ อัต​ต​โน นาโ​ถ” ซึ่งใ​นแ​ ง่ห​ นึ่ง​ก็ค​ ือ ความส​ ามารถ​ใน​การพ​ ึ่ง​ตนเอง​ได้​ทุก​ระดับ เพื่อ​ความไ​ม่​ต้อง​เป็น​ภาระ​
แก่ผ​ ู้​อื่นห​ รือ​หมู่ค​ ณะ เนื่องจากก​ ารพ​ ึ่งต​ นเอง​ได้ค​ ือ​ความ​เข้ม​แข็ง นั่นเอง

       การ​พิจารณา​แนวคิด​ของ​เศรษฐกิจ​พอ​เพียง​ยัง​เป็นการ​มอง​แบบ​เชื่อม​โยง และ​เป็น​บูรณ​า​การ​ทั้ง​เรื่อง​ของ​
เศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และส​ ิ่งแ​ วดล้อม เนื่องจากไ​ม่​ได้​ให้​ความ​สำคัญก​ ับม​ ิติ​ทางเ​ศรษฐกิจ​โดย​เฉพาะก​ ารเ​ติบโต​
ทางเ​ศรษฐกิจแ​ ต่เ​พียงอ​ ย่างเ​ดียว การม​ องแ​ บบเ​ชื่อมโ​ยงน​ ี้ส​ อดคล้องก​ ับห​ ลักธ​ รรมส​ ำคัญข​ องเ​ศรษฐศาสตร์แ​ นวพ​ ุทธท​ ี​่
เรยี กว​ า่ “อท​ิ ปั ป​ จั จยต​ า” หรอื ก​ ารม​ องค​ วามส​ มั พนั ธแ​์ บบเ​ชือ่ มโ​ยงต​ ลอดส​ ายเ​ปน็ อ​ งคร​์ วม ดงั ท​ ปี​่ รชี า เปีย่ มพ​ งศส​์ านต​ แ​์ ละ​
คณะ (2549) พิจารณาว​ ่าค​ วามร​ ู้ท​ ี่ป​ รากฏ​ ใ​นง​ านว​ ิจัยเ​กี่ยวก​ ับก​ ารนำเ​อาเ​ศรษฐกิจพ​ อเ​พียงม​ าป​ ระยุกต์ใ​ช้น​ ั้นค​ รอบคลุม​
มติ ต​ิ า่ งๆ ใ​นก​ ารด​ ำรงอ​ ยขู​่ องม​ นษุ ย์ ไมว​่ า่ จ​ ะเ​ปน็ ค​ วามร​ ทู​้ างเ​ทคนคิ ห​ รอื เ​รือ่ งศ​ ลี ธ​ รรม ความร​ รู​้ ะดบั อ​ ภปิ รชั ญา หรอื ความร​ ​ู้
เชิงจ​ ิต​วิญญาณ-จริยศาสตร์ ทำให้​เศรษฐกิจพ​ อ​เพียง​มีล​ ักษณะ​เป็นส​ หว​ ิทยาการ (interdisciplinary)

                              ลิขสทิ ธขิ์ องมหาวทิ ยาลยั สโุ ขทยั ธรรมาธริ าช
   256   257   258   259   260   261   262   263   264   265   266