Page 50 - ทฤษฎีและการวิจารณ์ภาพยนตร์
P. 50
1-40 ทฤษฎแี ละการวิจารณภ์ าพยนตร์
อยา่ งไรกด็ ี นกั ประวตั ศิ าสตรภ์ าพยนตรบ์ างทา่ น เชน่ เอด็ เวริ ด์ บสั คอมบ์ (Edward Buscombe)
กม็ คี วามเหน็ แตกตา่ งออกไปวา่ แรกเรมิ่ เดมิ ทนี นั้ พฒั นาการและความเปลยี่ นแปลงทางเทคโนโลยภี าพยนตร์
มีเป้าหมายเพื่อผลทางสุนทรียภาพที่ไม่เหมือนจริงต่างหาก เช่นเสียงและสีที่นิยมใช้ในภาพยนตร์เพลง
(musical) ของอเมริกัน ทั้งๆ ที่เป็นภาพยนตร์ประเภทท่ีไม่ต้องการความสมจริงมากเหมือนภาพยนตร์
ประเภทอ่นื เป็นตน้ (Buscombe, 1985, pp. 83-92) ดังนน้ั แทนที่จะสรปุ วา่ ความสมจรงิ เป็นเป้าหมาย
ท่ีท�ำให้เกิดการพัฒนาทางสุนทรียภาพของภาพยนตร์น้ัน ก็อาจต้องพิจารณาให้ลึกซึ้งถึงข้อเท็จจริงทาง
ประวัตศิ าสตร์ดา้ นอ่ืนๆ ดว้ ย
เรื่องที่ 1.3.1
พัฒนาการของสุนทรียศาสตร์ทางด้านภาพ
แสง (Lighting)
เมือ่ 100 กวา่ ปที ีแ่ ลว้ (ในชว่ งยุค 1890) แหลง่ ของแสงหลักท่ใี ชใ้ นการถ่ายท�ำภาพยนตรน์ ้ันคอื
แสงอาทิตย์ โดยอาจมีแผ่นสะท้อนหรือผ้ากรองแสงช่วยในการควบคุมระดับความสว่างและมืดของภาพ
โรงถา่ ยภาพยนตรช์ อื่ แบลค็ มาเรยี (Black Maria) ของเอดสิ นั ซงึ่ สรา้ งขน้ึ ในปี 1893 ใชผ้ า้ สดี �ำบผุ นงั ดา้ น
ในโรงถ่ายและฉาก โดยมีหลังคาที่เปิดปิดได้และตัวโรงถ่ายก็สามารถหมุนให้รับแสงได้มากที่สุดด้วย
ซง่ึ หนา้ ทขี่ องแสงในการถา่ ยทำ� ภาพยนตรส์ มยั กอ่ นกเ็ พยี งเพอื่ ใหฟ้ ลิ ม์ ไดร้ บั แสงเพยี งพอทจ่ี ะทำ� ใหก้ ารถา่ ย
ภาพยนตร์สำ� เร็จบริบรู ณ์เทา่ น้นั
ภาพที่ 1.8 ความก้าวหน้าของการจัดแสงท่ีสตูดิโอถ่ายภาพยนตร์ในยุคของเอดิสัน
ท่ีมา: The Cinema Book. (2004).
