Page 73 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 73
ร.ต.ท. แสง มนวทิ รู แปล 41
ครง้ั นนั้ ท�่ นว�สเุ ทพเทย่ี วพจิ �รณ�ดสู ถ�นทซ่ี ง่ึ มชี ยั ภมู ดิ ี ไดเ้ หน็
สถ�นเปน็ ทป่ี ระทบั ของพระพทุ ธแหง่ เร�ทงั้ หล�ย จงึ ตกลงใจว่� สถ�นทนี่ ี้
มีชัยภูมิดียิ่งนักหนอ จึงได้สร้�งเป็นนครข้ึนนครหน่ึงในท่ีนั้นริมฝ่ังแม่น�ำ้
พิงค์(๑) ครั้นสร้�งเสร็จแล้ว จึงม�คิดว่�คนอ่ืนนอกจ�กท่�นสุกกทนต์
สห�ยของเร�ผู้ประกอบด้วยคุณสมบัติมีศีลคุณเป็นต้น ย่อมไม่มี นครนี้
ควรแก่ท่�นสุกกทนต์สห�ยของเร�น้ันโดยแท้ จึงจ�รหนังสือลงในใบล�น
ผูกตดิ ไว้ที่กอไผ่กอหนงึ่ ใหล้ อยต�มน�ำ้ แมพ่ งิ คล์ งไปยงั เมืองลวปรุ ะ ท�่ น
สุกกทนต์ได้อ่�นหนังสือใบล�นนั้นแล้ว ข้ึนกอไผ่ลอยทวนนำ้�แม่พิงค์ม�
ถึงโดยลำ�ดับ ท่�นว�สุเทพ ก็เล่�เร่ืองท้ังปวงให้ท่�นสุกกทนต์ฟัง ท่�น
สุกกทนต์จึงกล่�วว่� ข้�แต่พระคุณเจ้� ถ้�ได้นำ�เช้ือส�ยของพระเจ้�
จกั รพรรดิเมืองลวปุระม�ยังทนี่ แ่ี ล้ว กจ็ ะมีคว�มสุขคว�มเจริญ คร้นั แลว้
ท่�นท้ังสองจึงส่งทูตชื่อน�ยคว�ย(๒) พร้อมกับช�ยฉกรรจ์ ๕๐๐ คนไป
ทูตคว�ยไปถึงแล้ว ถว�ยบังคมพระร�ช�จักรพรรดิผู้เป็นใหญ่ในเมือง
ลวปุระแล้ว ทูลเรื่องร�วท้ังหมดที่ท่�นว�สุเทพส่ังม� ทูตคว�ยพักอยู่ใน
เมืองลวปุระนั้น ๑ ปี พอออกพรรษ�แลว้ จงึ ทลู ล�พระเจ้�จักรพรรดิกลับ
พระเจ้�จักรพรรดิมีพระธิด�องค์หน่ึงพระน�มว่�พระน�งจัมมเทวี เป็น
อคั รมเหสขี องเจ�้ ประเทศร�ชในเมอื งร�มญั (๓) ก�ำ ลงั ทรงครรภไ์ ด้ ๓ เดอื น
พระเจ�้ จกั รพรรดทิ รงสง่ พระน�งจมั มเทวพี ระธดิ �ของพระองคใ์ หม้ �ครอง
ร�ชสมบัติในที่น้ี (หริปุญไชย) ฝ่�ยพระน�งพร้อมด้วยบริว�รหมู่ใหญ่
จ�ำ พวกละ ๕๐๐ องค์ กบั พระมห�เถรทรงไตรปฎิ ก ๕๐๐ องค์ ลงเรอื ม�
ต�มแมน่ �ำ้ พงิ ค์ ๗ เดอื นจงึ บรรลถุ งึ เมอื งน้ี ท�่ นว�สเุ ทพและท�่ นสกุ กทนต์
(๑) ทา่ นผกู ศัพท์บาลวี ่า พิงฺคนที เข้าใจวา่ หมายถงึ แม่น้ำาปงิ
(๒) ท่านผกู ศพั ทบ์ าลวี ่า ควยำ นาม ทตู ำ ปาเหส ุ แปลว่าส่งทูตช่ือควาย
(๓) เจา้ ประเทศราชในเมอื งรามญั น ี้ อาจเปน็ เมอื งรามซง่ึ อยใู่ กลๆ้ กบั เมอื งลพบรุ กี ไ็ ด ้ ทา่ นผชู้ าำ ระ
หนงั สือนี้อาจเข้าใจผดิ เลยระบุชือ่ ใหช้ ดั เปน็ เมอื งรามญั จึงทำาให้เขา้ ใจเปน็ เมอื งมอญไปเสีย
ในตน้ ฉบบั ใบลานเดมิ ว่า รามนคเร แปลว่า ในเมอื งราม
