Page 68 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 68
J36 ปริเฉท ๔
จ�มเทวีวงศ์
ลำ�ดับน้นั พระสกุ กทนั ต์ทลู ว�่
ข�้ แตม่ ห�ร�ชเจ้� ผนู้ ัน้ เปน็ ทตู ท่ีพระว�สุเทพส่งม� เพื่อจะซบั
ทร�บข�่ วคร�วของพระองค์ ไดม้ �กับด้วยอ�ตมภ�พ
พระร�ช�ไดท้ รงทร�บค�ำ พระฤาษนี น้ั กม็ พี ระทยั ชน่ื ชมแลว้ นมิ นต์
พระฤาษดี ว้ ยอ�สนะ
ครั้นพระฤาษีนั่งแล้วแลคะวะยะทูตจึงประคองแลทำ�อัญชลีเหนือ
ศีรษะ ทลู พระร�ช� ด้วยค�ถ�บ�ทกง่ึ แปลคว�มว่�
ข้�แต่เทวด�เจ้� ข้�พระบ�ทขอถว�ยบังคม คว�มเจริญจงมีแด่
พระองคพ์ ระเจ้�มห�ร�ชเถดิ รตั นอนั ใดอนั หนงึ่ มอี ยใู่ นแวน่ แควน้ ของพระ
ว�สเุ ทพเจ�้ สรรพรตั นทง้ั ปวงทงั้ หล�ย จะขอนอ้ มถว�ยแดพ่ ระองค์ ข�้ แต่
พระองคผ์ เู้ ปน็ อศิ วรเทวร�ช ขอพระบ�ทจงประท�นพระธดิ �แกข่ �้ พระองค์
ทงั้ หล�ย
พระร�ช�ได้สดับคำ�ร�ชทูตนั้นก็มีพระทัยพิศวง ทรงแย้มสรวล
แลว้ ทอดพระเนตรดพู ระสกุ กทันตมห�ฤาษีตรสั ถ�มว่�อย่�งนี้
ข้�แต่พระฤาษี ทูตผู้น้ีพูดอะไร ม�ขอธิด�ข้�พเจ้� ข้�แต่ท่�นผู้
เป็นปร�ชญ์ ข�้ พเจ�้ ไม่เข้�ใจซงึ่ วตั ถุนี้ ซึ่งนัยนีเ้ ลย
เม่อื พระร�ช�ตรัสดังนีแ้ ลว้ พระสุกกทนั ต์ผูบ้ ัณฑิต จงึ ทูลว่�
ข้�แต่พระองค์ ผู้เป็นจอมกษัตริย์ ทูตนั้น ได้ม�ขอพระธิด�ใน
ส�ำ นกั พระองคน์ น้ั กล่�วว�่ สถ�นกด็ ี วตั ถกุ ด็ เี ปน็ ของประเสรฐิ ควรรน่ื รมย์
เป็นอันดี แม้ถึงสมเด็จพระสัมพุทธเจ้�ผู้ประเสริฐ พระองค์ก็ได้ทรง
พย�กรณไ์ ว้กอ่ น อ�ตมภ�พจกั แถลงโดยชอบ ขอพระองคจ์ งสดับประวตั ิ
ข่�วนั้นเถิด ก�ลเม่ือสมเด็จพระสัมพุทธเจ้�ผู้ประเสริฐยังมีพระชนม์อยู่
ไดเ้ สดจ็ ม�แลว้ แตเ่ มอื งพ�ร�ณสโี ดยประเทศอ�ก�ศ ครน้ั ถงึ สถ�นทนี่ แี้ ลว้
สมเดจ็ พระสคุ ตเจ�้ กเ็ สดจ็ ลงม�ประดษิ ฐ�นอยแู่ ลว้ ทอดพระเนตรแลไป
ม�ยงั ต�ำ บลนนั้ ๆ มพี ทุ ธฎกี �ว�่ “สถานทนี่ ี้ สมควรเปน็ สถานอนั รนื่ รมยย์ ง่ิ
