Page 66 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 66
J34 ปริเฉท ๔
จ�มเทวีวงศ์
ทว่ั ทศิ เปน็ ดรณุ กมุ �รที รงเบญจกลั ย�ณงี �ม เปน็ สตรวี เิ คร�ะห(์ ๑) พระส�มี
ของน�งนัน้ เดี๋ยวนี้ มีศรทั ธ�ไดบ้ วชเปน็ บรรพชติ เร�ทั้งสองจกั ทูลขอน�ง
นนั้ ตอ่ พระเจ้�ลโวร�ชแลว้ เชญิ ม�สพู่ ระนครในทนี่ นี้ �งน�รผี มู้ บี ญุ นน้ั จกั
ยงั พืชของตนให้จ�ำ เริญยง่ิ ได้
ครน้ั พระสกุ กทนั ตก์ ล่�วอย�่ งนแี้ ลว้ พระว�สเุ ทพกก็ ล�่ วว�่ “ดรู า
สหาย ครนั้ เมอื่ การเปน็ อยา่ งนม้ี แี ลว้ ทตู ของเราผฉู้ ลาดในถอ้ ยคาำ ไมม่ ี เรา
จกั ทำาอยา่ งไร”
พระสกุ กทนั ตบณั ฑติ จงึ กล�่ วว�่ “ดรู าสหาย ถา้ อยา่ งนนั้ ไซร้ จง
ส่งใหค้ เวยยกมุ ารไปกับดว้ ยเรา เราจักไปส่พู ระเจา้ ลโวราชน้ัน”
พระว�สุเทพก็รับว่�ดีแล้ว จึงให้คเวยยกุม�รเป็นร�ชทูตเขียน
นทิ �น (ค�ำ ตอบ) จดั บรรณ�ก�รเปน็ อนั ม�ก สง่ ไปกบั คเวยยกมุ �รสสู่ �ำ นกั
แห่งพระเจ�้ ลโวร�ชน้ัน
แม้ว่�คเวยยกุม�รก็ได้ข้�มลง โดยกระแสน้ำ�พิงคนที ด้วยเรือ
บริว�รท้ังหล�ยเป็นอันม�ก
ฝ่�ยพระสุกกทันตมห�ฤาษีก็ไปโดยอ�ก�ศ ได้ถึงลโวนครก่อน
กว่�คเวยยกมุ �รนนั้
สว่ นคเวยยกมุ �รไดไ้ ปโดยอทิ ธพิ ลแหง่ พระฤาษี กไ็ ดถ้ งึ แลว้ โดยไม่
น�นเทยี ว
พระสุกกทันตบัณฑิตมห�ฤาษีก็ให้คเวยยกุม�ร จัดบรรณ�ก�ร
แลว้ ทำ�ใหเ้ ปน็ ปัจฉ�ทูตพ�กนั เข�้ ไปส่รู �ชนเิ วศน์ ครัน้ ประดิษฐ�นอย่แู ลว้
จงึ ท�ำ ปฏสิ ันถ�รกล�่ วว่�
ดังอ�ตมถ�ม มห�ร�ชเจ้�ทรงสำ�ร�ญพระหฤทัย ท้ังอุปัททวะ
น้อยใหญ่มิได้มีจักรวัตติธรรมทรงบำ�เพ็ญเป็นอันดีอยู่แลฤา พระองค์ทรง
ปรนปรอื ร�ษฎรเสมออยมู่ ไิ ดบ้ กพรอ่ ง ทง้ั ช�วชนบทเกษมสขุ อยตู่ �มคลอง
(๑) อิตฺถิวิคฺคห ท่ีจะหมายความว่า เป็นหม้าย
