Page 92 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 92
J60 ปรเิ ฉท ๘
จ�มเทววี งศ์
วิชช�บุพเพนิว�ส�นสุ รณญ�ณยอ่ มรู้อน�คตก�ลดว้ ยกำ�ลังฤทธิ์เพร�ะเหตุ
นัน้ จงึ ทำ�อย่�งน้ี
ปจุ ฉ�ว�่ “ถา้ กระนน้ั การใหโ้ อวาทแกช่ นทง้ั หลายนน้ั ตามอธบิ าย
ของตนทแี่ รกควรแลว้ การใหช้ นเหลา่ นนั้ ถอื เอาโอวาทแลว้ จงึ กลา่ วคาำ สาป
เพ่ือจะรกั ษาโอวาทนีก่ ล่าวคำาสาปแล้ว ภายหลงั กล่าวมงคลกถาก็ไมค่ วร”
วิสัชน�ว�่ “เออไมค่ วร”
ปจุ ฉ�ว�่ “ไมค่ วรเพราะเหตไุ ร”
วสิ ัชน�ว่� “ชือ่ ว่าโลกสัตว์ท้ังหลาย คาำ ใดอันพูดกอ่ นยอ่ มไมจ่ าำ ไว้
คาำ พูดกอ่ นน้นั ยอ่ มไม่ต้งั อยู่นานยอ่ มลืมเรว็ กแ็ ตว่ า่ คำาใดพดู ทหี ลัง ย่อม
ระลกึ ไวเ้ นอื งๆ มไิ ด้ลมื คำานัน้ ย่อมตั้งอยู่นาน เพราะเหตุนั้น กล่าวมงคล
ราชาภเิ ษกก่อนแล้ว ลาำ ดับน้นั กลา่ วทศราชธรรมอันเปน็ เหตใุ หจ้ ำาเริญแก่
พระราชาเปน็ ราชวตั ร เพอ่ื จะทาำ ทศราชธรรมดว้ ยพระนครดว้ ย แวน่ แควน้
ดว้ ยใหม้ น่ั คง เพอ่ื ประโยชนแ์ กค่ วามสขุ เพราะเหตนุ นั้ จงึ ไดก้ ลา่ วคาำ สาป
ในภายหลงั ” อธบิ �ยน้ี “เปน็ การฉลาดด”ี ดงั นด้ี ้วยเหตุใดเล่�
เพร�ะเหตนุ ้นั ค�ำ นี้ โบร�ณ�จ�รยไ์ ด้กล�่ วแลว้ อย่�งน้ี
โบร�ณ�จ�รย์ทั้งหล�ย ผู้มีปัญญ�ก็ไม่โพนทะน�คำ�นั้นได้ ผู้มี
ปรชี �ท�ำ ง�่ ยอยซู่ งึ่ กรรมใดเล�่ ผหู้ �ปญั ญ�มไิ ดไ้ มพ่ งึ ท�ำ ไดไ้ มพ่ งึ ท�ำ ไดท้ วั่ ไป
ซ่ึงกรรมนั้นแท้ จริงปัญญ�เป็นสิ่งประเสริฐดุจดังรัศมีอันเกิดแต่แก้วมณี
สว�่ งแลว้ ขจดั ไดง้ �่ ย ซงึ่ คว�มมดื ในร�ตรไี มม่ เี ศษเลยผมู้ ปี ญั ญ�รไู้ ดเ้ ฉพ�ะ
ซงึ่ คณุ แลโทษอนั เปน็ อดตี อน�คต ปัจจบุ ัน
หรปิ ญุ ไชยนเิ ทศดงั น้ี พระมห�เถรมนี �มว�่ โพธริ งั สี ไดแ้ ตง่ ต�ม
คำ�จ�รึกโบร�ณ
ปริเฉทที่ ๘ จบแล้ว
มหันตยสราชาภิเษกกัณฑ์
v
