Page 95 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 95
พระย�ปรยิ ัติธรรมธ�ด� (แพ ตาละลกั ษมณ)์ แปล 63
ณ ระหว่�งน้ัน ช�วพระนครทั้งหล�ยด้วย ช�วรัฐว�สีแลช�ว
ชนบททั้งหล�ยพ�กันสร้�งกุฎีแลอ�ร�มทั้งหล�ย ในระหว่�งบ้�นแลบ้�น
ทง้ั หล�ย ๕๐๐๐ ตำ�บล มวี หิ �ร ๒๐๐๐ มภี ิกษุ ๕๐๐๐ ลว้ นมปี ัญญ�
ปฏภิ �ณเป็นต้น ท่ที รงไตรปิฎกมี ๕๐๐ รปู เป็นประม�ณชนทงั้ หล�ย ๓
คือ ม�รด�แลบุตรได้พ�กันยังพระพุทธศ�สน�ให้รุ่งเรืองอยู่ พระนครก็
เกษมมีภักษ�ห�รสมบูรณ์บันเทิง ดุจคว�มสำ�ร�ญแห่งช�วติทส�ลัยท้ัง
หล�ย ครน้ั วนั จ�ตุททสี ปัญจทสี แลวนั อฐั มีแหง่ ปักษ์ ชนทงั้ หล�ย คอื
ม�รด�แลบุตรก็พ�กันเข้�ไปสู่ภิกษุสงฆ์ ครั้นเข้�ไปแล้วได้อภิวันท์แล้ว
พ�กันสม�ท�นศีล แลในระหว่�งน้ันก็ฟังธรรมบำ�เพ็ญท�นมีกระย�ห�ร
เป็นต้น ชนเหล�่ น้ัน ได้ทำ�โดยนัยดังนี้ ตลอดก�ลทุกเมื่อ ฝ�่ ยว่�เสน�
อำ�ม�ตย์แม้ท้ังหล�ย ท้ังช�วพระนครแลช�วชนบท ก็ได้พ�กันทำ�ต�ม
พระร�ช�ทงั้ ๓ พ�กันยงั พระพุทธศ�สน�ใหร้ ุ่งเรืองอยู่
แท้จริงดังได้ยนิ ม�ในสมยั นนั้ พระอนนั ตอปุ ร�ชได้เข�้ ไปสู่ทสี่ งดั
ประทบั แลว้ ไดด้ �ำ รอิ ย�่ งนวี้ �่ พระภ�ด�ของเร�ผมู้ ห�ร�ช ผมู้ จี กั ษุ ไดเ้ สวย
ร�ชย์ทง้ั สิน้ พระองคจ์ ะปร�รถน�สงิ่ ใดสิง่ นน้ั ก็มอี ยู่ พระองค์ท�่ นนนั้ ได้
เสวยก�มฉนั ใด แมว้ �่ เร� กเ็ ปน็ บรุ ษุ ผหู้ นง่ึ ไดร้ ว่ มพระอทุ รม�รด�เดยี วกนั
แม้ว�่ เกดิ แลว้ ก็ว�ระเดยี วกัน เพร�ะเหตุใดเล�่ เร�จึงไดม้ ชี ีวติ อ�ศัยพระ
พ่ีนั้น เร�จกั ขอคว�มเปน็ พระร�ช�แกพ่ ระเปน็ เจ้�ว�สุเทพเถดิ
ครน้ั เมอื่ พระอนนั ตยสนนั้ คดิ อย�่ งนแี้ ลว้ กไ็ ปสสู่ �ำ นกั พระม�รด�
ถว�ยอภิวนั ท์โดยเอื้อเฟอ้ื แล้วเทียว ทลู ต�มคว�มวติ กดังนัน้
พระน�งน้ัน ครั้นได้สดับวจนะของพระอนันตยสแล้ว กล่�วคำ�
ตอบใหฟ้ งั ว่�ส�ธุ แลว้ กจ็ ดั เทยี นธปู ใหว้ รทตู ไปอภวิ �ทแลแถลงเหตทุ ง้ั ปวง
นน้ั กะท่�นผทู้ รงอิสเี พศทั้งสองต�มอธบิ �ย
พระฤาษที ั้งสอง ได้ฟงั อธบิ �ยแล้วจงึ กล�่ วค�ำ น้ี กะชนเหล�่ นนั้ ว่�
แนะท่�นผเู้ จรญิ ทัง้ หล�ย ถ้�กระนัน้ ท่�นพงึ กล่�วคำ�น้แี กเ่ จ้�ของท่�นทงั้
