Page 109 - บันทึกรายวันของ เซอร์ จอห์น เบาริ่ง และสนธิสัญญาเบาริ่ง
P. 109
บันทกึ รายวนั ของ เซอร์ จอห์น เบารงิ
และสนธสิ ัญญาเบารงิ
งดงามทั้งชนิดมีลูกตุ้มและชนิดธรรมดา รูปปั้นพระราชินีวิกตอเรียกับ
เจ้าชายอัลเบิร์ต บารอมิเตอร์และเทอร์โมมิเตอร์ซึ่งมีรูปร่างสวยงาม
จากนั้นพระองค์ทรงนำ�ข้าพเจ้าผ่านเข้าไปยังห้องเล็กๆ อีกสองสามห้อง
ซึ่งมีตัวอย่างเคร่ืองกระเบื้องจีนอันงดงามและของประดับมีค่าอื่นๆ
เกือบจะทกุ อยา่ งดูเหมือนวา่ จะเปน็ องั กฤษทั้งสิน้ บนช้นั มีหนังสือใหม่ๆ
วางอยู่หลายเล่ม พระเจ้าแผ่นดินทรงกล่าวถึงประวัติศาสตร์ของสยาม
พรอ้ มทง้ั ตรสั วา่ ประวตั ศิ าสตรข์ องสยามคอ่ นขา้ งจะคลมุ เครอื และเหมอื น
นิยาย แต่ส่วนท่ีเป็นความจริงกว่าส่วนอ่ืนๆ น้ันย้อนกลับไปประมาณ
๕๐๐ ปี และอักษรของสยามได้เร่ิมมีขึ้นในช่วงน้ัน ท่ีตัวพระท่ีนั่ง
ท่ีทรงนำ�ข้าพเจ้าไปชมนั้นมีอักษรจารึกเป็นคำ�ภาษาอังกฤษว่า “Royal
Pleasure” พร้อมชื่อภาษาสันสกฤต* ซึ่งมีความหมายอย่างเดียวกัน
พระองค์ทรงถามว่าข้าพเจ้าอยากจะฟังดนตรีของสยามหรือไม่ เมื่อ
ข้าพเจ้าตอบรับ หนุ่มสาวกลุ่มหนึ่ง (ข้าพเจ้าแยกไม่ออกว่าคนไหนเป็น
ผู้หญิงคนไหนเป็นผู้ชาย) บรรเลงดนตรีซ่ึงมีท่วงทำ�นองที่ค่อนข้าง
จะไพเราะและเศร้าสร้อยสลับฉากด้วยการร้องเพลง ซึ่งเอะอะและ
ซ้ําซากน่าเบ่ือน้อยกว่าท่ีข้าพเจ้าคาดคิดไว้ ต่อจากนั้นพระเจ้าแผ่นดิน
ทรงนำ�ข้าพเจ้าไปยังท้องพระโรง ไม่ว่าจะไปท่ีไหนพระองค์ทรง
จูงมือข้าพเจ้าผ่านบรรดาขุนนางที่อยู่ในท่าหมอบราบ ซึ่งคลานไป
คลานมาหรือไม่ก็ก้มศีรษะจรดพ้ืนเม่ืออยู่ต่อหน้าพระพักตร์ การ
สนทนาอันยาวนานเป็นการยํ้าให้มั่นใจในความนับถือท่ีพระองค์
ทรงมีต่อข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าหว่ันเกรงในระบบที่ทำ�แต่น้อยหรือ
นโยบายท่ีทำ�ให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ซึ่งข้าพเจ้าจะต้องได้พบ
ไม่ว่าจะได้มาซ่ึงสิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับโดยไม่ล่าช้า หรือหากสิ่งท่ีข้าพเจ้า
* เข้าใจว่าคือพระที่นั่งราชฤดีในพระบรมมหาราชวัง
97
