Page 61 - ศิลปะกับสังคมไทย
P. 61
วรรณกรรมกับสังคมไทย 8-51
เม่ือได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากสมเด็จพระพันวสาในเรื่องของการจัดงานศพอย่างสมเกียรติ
จงึ มกี ารขดุ ศพนางวนั ทองออกมาเพอ่ื ช�ำ ระลา้ งรา่ งกายใหส้ ะอาดกอ่ นน�ำ ลงไปบรรจใุ นหบี พระราชทาน แลว้
แหศ่ พไปต้งั ที่รา้ นม้า ซ่ึงเป็นที่ต้งั ศพ ดงั ที่กล่าวว่า
แล้วพรอ้ มกนั จัดแจงแต่งเคร่อื งศพ ครน้ั ครบถว้ นถีด่ ีหนักหนา
ใหข้ นของรบี รดั ไปวัดวา ญาติกาหอ้ มล้อมพร้อมเพรยี งกัน
ทา่ นยายศรีประจนั กม็ าดว้ ย แกมาช่วยปลงศพวันทองนัน่
เกอื บจะบา่ ยชายแสงพระสุรยิ นั ขดุ ศพนน้ั อาบนา้ํ แลว้ ช�ำ ระ
ยกศพใส่หบี พระราชทาน เครอ่ื งอานแตง่ ตั้งเปน็ จงั หวะ
ปี่ชวารํ่ารอ้ งกลองชนะ นิมนต์พระให้น�ำ พระธรรมไป
พลายชุมพลนงุ่ ขาวใสล่ อมพอก โปรยขา้ วตอกออกหน้าหาช้าไม่
พวกพ้องพ่นี อ้ งกร็ ํา่ ไร นุ่งขาวตามไปลว้ นผดู้ ี
ศรีประจนั มารดานํา้ ตาพราย เดนิ มากบั ทา่ นยายทองประศรี
ครั้นมาถึงโรงทึมเขา้ ทนั ที อึงมีย่ กศพข้ึนร้านม้าฯ
(ขุนชา้ งขุนแผน เล่ม 2. 2544: 254-255)
ในขบวนแหศ่ พนางวนั ทองนนั้ มพี ระสงฆแ์ ละวงปพี่ าทยเ์ ดนิ น�ำ ขบวน พลายชมุ พล ซง่ึ อยใู่ นขบวน
นน้ั ดว้ ยตอ้ งแตง่ กายดว้ ยชดุ ขาว พรอ้ มโปรยขา้ วตอกตามธรรมเนยี มเพอื่ สง่ วญิ ญาณ จนกระทง่ั น�ำ ศพขน้ึ
ต้งั ไว้ที่รา้ นมา้ จากนัน้ ญาตกิ ็จะต้องนง่ั เฝ้าศพจนถึงจะก�ำ หนดการฌาปนกิจ ดงั ท่ีกล่าวว่า
ครน้ั ถว้ นคำ�รบครบสามวัน บังสกุ ลุ สุนธรรม์เสร็จทุกส่ิง
จงึ รือ้ เคร่อื งประดบั นั้นพับพงิ พระหมน่ื ไวยก็วง่ิ เขา้ ป่าช้า
แลว้ กำ�บังน่ังลงส�ำ รวมจิต แน่สนิทแลว้ กอ็ า่ นพระคาถา
ถ้วนคำ�รบจบเป่าน้ํามนั งา เดือดฉา่ ทาตัวดว้ ยฉับพลนั
คร้นั ทาทั่วผา้ ผ่อนแลเกศา พระไวยลกุ ออกมาขมขี มัน
ขนึ้ นอนบนเชิงตะกอนน้นั จงึ ให้ยกศพหันขึ้นวางทบั
พวกพ้องพน่ี ้องมาช่วยเผา จงึ เอาทอ่ นจันทนฟ์ น่ั ประดบั
ธปู เทียนดอกไมจ้ ดุ ไฟวบั ขุนแผนกับพีน่ อ้ งร้องไหค้ รวญ
ไฟลกุ รุ่งโรจนโ์ ชตชิ ่วง ป่กี ลองทั้งปวงประโคมถว้ น
จดุ ประทัดโผงผางวางชนวน พวกผหู้ ญงิ วง่ิ สวนออกวุ่นไป
(ขนุ ช้างขุนแผน เลม่ 2. 2544: 259)
