Page 16 - การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
P. 16
2-6 การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
เรอ่ื งที่ 2.1.1 ความสัมพันธ์ระหว่างไวยากรณ์องั กฤษกับการเรยี น
การสอนภาษาอังกฤษ
ความหมายของไวยากรณ์องั กฤษ
ไวยากรณ์เป็นพื้นฐานส�ำคัญของการศึกษาภาษา นักวิชาการด้านการเรียนรู้ภาษาที่สอง (Second
language acquisition) เชน่ นสั สาจิ และ โฟโทส (Nassaji and Fotos, 2011) ระบวุ า่ ถา้ ปราศจากไวยากรณ์
ภาษาก็มิอาจด�ำรงอยู่ได้ เม่ือไวยากรณ์มีความส�ำคัญ ประเด็นที่น่าสนใจคือท�ำไมจึงมักมีค�ำถามว่าควรเน้น
ไวยากรณ์หรือไม่ในการสอนภาษาอังกฤษ ริชาร์ดส์ และ เพพเพน (Richards and Peppen) เผยแพร่
บทความวิชาการในวารสาร RELC Journal ฉบับล่าสุด (Vol 45(1), 2014, pp. 5-25) ซ่ึงกล่าวถึงหลักการ
12 ประการอันเกี่ยวกับความส�ำคัญของเรื่องศาสตร์การสอนไวยากรณ์ เพราะในท่ีสุดแล้วผู้เรียนภาษาจ�ำเป็น
ต้องมี “เคร่ืองมือ” อันส�ำคัญในการสื่อสารภาษาอังกฤษอย่างมีประสิทธิภาพไม่ว่ารูปแบบการใช้ภาษานั้นจะ
เป็นรูปแบบใดทั้งในภาษาพูดและภาษาเขียน
ก่อนท่ีผู้เขียนจะอภิปรายในล�ำดับต่อไปนั้น จ�ำเป็นต้องท�ำความเข้าใจให้ตรงกันเสียก่อนว่า ค�ำว่า
ไวยากรณ์นั้นมีความหมายหลากหลาย อาทิ ดีคาริโคและลาเซ็น-ฟรีแมน (DeCarrico and Larsen-Free-
man, 2002) อธิบายว่า ไวยากรณ์หมายถึงกฎของภาษาท่ีแบ่งแยกว่ารูปแบบไวยากรณ์น้ัน ๆ ถูกหรือผิดตาม
หลักไวยากรณ์ที่ระบุไว้ในต�ำราไวยากรณ์ (ซ่ึงไม่ได้ค�ำนึงถึงบริบทการใช้จริง) ไวยากรณ์ลักษณะนี้เรียกเป็น
ภาษาอังกฤษว่า Prescriptive grammar ตัวอย่างเช่น It is I. จะถือว่าเป็นรูปแบบภาษาที่ถูกต้องเท่าน้ัน
แทนท่ีจะเป็น It’s me. ซึ่งเป็นรูปแบบที่ใช้จริง หรือในไวยากรณ์แบบ Prescriptive grammar น้ัน การใช้
“ain’t” จะถือว่าผิดหลักไวยากรณ์และห้ามใช้เป็นอันขาด เพราะไม่มีมาตรฐานที่ถูกต้อง ในแง่นี้จึงกล่าวได้
ว่า Prescriptive grammar เน้นไวยากรณ์ตามต�ำราไวยากรณ์เป็นหลัก โดยไม่ค�ำนึงว่าในบริบทของการใช้
ภาษาตามสภาพจริงนั้นจะมีการใช้รูปแบบภาษานั้น ๆ หรือไม่ กล่าวโดยสรุปได้ว่า Prescriptive grammar
นั้นเป็นส่ิงท่ี แวนแพทเทนและเบนาติ (VanPatten and Benati, 2010, p. 91) ระบุว่าเป็นไวยากรณ์ท่ีครู
ผู้ปกครองและผู้เคร่งครัดไวยากรณ์ก�ำหนดว่าเป็น “รูปแบบการใช้ภาษาที่ดี” ท่ีผู้เรียนควรจดจ�ำไปใช้
นอกเหนอื ไปจาก Prescriptive grammar แลว้ ไวยากรณน์ น้ั ยงั จะหมายถงึ ไวยากรณเ์ ชงิ พรรณนา
(Descriptive grammar) ซึ่งจะตรงข้ามกับไวยากรณ์ตามต�ำราไวยากรณ์ กล่าวคือ ไวยากรณ์เชิงพรรณนา
เนน้ บรบิ ทการใชภ้ าษาตามสภาพจรงิ แวนแพทเทนและเบนาติ (2010, p. 91) อธบิ ายวา่ ไวยากรณเ์ ชงิ พรรณนา
น้ันเน้นรูปแบบไวยากรณ์ตามท่ีเจ้าของภาษาใช้ในบริบทจริง ไม่ใช่รูปแบบท่ีพวกเขาควรจะใช้ตามที่ต�ำรา
ไวยากรณ์ก�ำหนดไว้ เพราะฉะนั้นรูปแบบของไวยากรณ์ภาษาอังกฤษที่ควรจะเน้นในการเรียนการสอนภาษา
อังกฤษก็คือรูปแบบไวยากรณ์ที่มีปรากฏใช้ในสภาพการณ์จริงไม่ใช่ส่ิงที่ก�ำหนดไว้แต่เฉพาะในต�ำราหรือใน
ห้องเรียนไวยากรณ์เท่านั้น ตัวอย่างเช่น การสอนโครงสร้างประโยค This is a pen. แล้วให้ผู้เรียนพูดตาม
