Page 63 - ความเป็นครู
P. 63
ศักยภาพ สมรรถภาพครู และจิตวิญญาณความเป็นครู 10-53
เร่ืองท่ี 10.4.3 ตัวอยา่ งครูผู้มจี ติ วิญญาณความเป็นครู
ตัวอย่างครูผู้มีจิตวิญญาณความเป็นครูมีอยู่รอบตัวเราท้ังบุคคลที่อยู่ใกล้ตัว และบุคคลในสังคมที่
เป็นท่ีรู้จักและไม่รู้จัก แต่ทุกตัวอย่างมีลักษณะร่วมกันคือ การเป็นผู้มีความประพฤติท่ีแสดงถึงเจตนาการให้
ความรัก ปรารถนาดี เสียสละ อดทน และมุ่งม่ันในการอบรมสั่งสอนให้ผู้ที่อยู่ในความดูแลเป็นคนดี และมี
อนาคตท่ีดีงาม ตัวอย่างบุคคลท่ีจะกล่าวถึงในท่ีน้ีประกอบด้วย พ่อแม่ของทุกคน พระพุทธเจ้า พระมหา-
กษัตริย์ผู้ทรงคุณอันประเสริฐ และครูหลายท่านที่ได้รับการยกย่องทางสังคม ดังรายละเอียด ต่อไปนี้
1. พ่อแมข่ องทกุ คน
พอ่ แมเ่ ปรยี บเสมอื นพระอรหนั ตข์ องลกู ทา่ นมนี าํ้ ใจบรสิ ทุ ธติ์ อ่ ลกู มากมายนกั แมเ่ ลย้ี งดเู รามาตง้ั แต่
เราเกิดในร่างกายของท่าน อุ้มท้องมานานไม่น้อยกว่า 9 เดือน โดยไม่เคยปริปากบ่นสักนิด มีแต่ความสุขใจ
แม้ลูกเกิดมาแล้วพิกลพิการ หูหนวก ตาบอด พ่อแม่ก็ยังรักยังสงสาร เพราะท่านคิดเสมอว่านั้นคือสายเลือด
ถือว่าเป็นลูก ไม่เคยคิดรังเกียจและทอดทิ้ง แต่ท่านกลับจะเพ่ิมความรักความสงสารมากยิ่งขึ้น คร้ันตอนท่ี
เราเป็นเด็กเล็ก ๆ ก็ซุกซนรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เราเคยหยิก เคยข่วน ทุบ ตี เตะ ต่อย กัด หรือด่าทอพ่อแม่
ต่าง ๆ นานา เพราะความไร้เดียงสา ท่านก็ไม่เคยโกรธเคือง กลับยิ้มร่าชอบใจเพิ่มความรักความเอ็นดู
ให้เสียอีก แม้เป็นผู้ใหญ่รู้ผิดชอบช่ัวดี แต่บางครั้งด้วยความโกรธ ความหลง ลูกบางคนยังท�ำร้ายจิตใจท่าน
แทนท่ีท่านจะโกรธหรือถือโทษ ท่านกลับยอมนิ่งเฉย ยอมท่ีจะทนรับทุกข์เพียงฝ่ายเดียว ยอมเสียนํ้าตา
ยอมเป็นเครื่องรองรับอารมณ์ของลูก ส�ำหรับลูกแล้ว ท่านเสียสละให้ทุกอย่าง ท่านให้อภัย ในการกระท�ำของ
ลูกเสมอ เพราะท่านกลัวลูกจะมีบาปติดตัว จึงยอมที่จะเจ็บ ยอมทุกข์เสียเอง ไม่มีใครในโลกนี้ท่ีจะรักลูกและ
หวังดีต่อลูกอย่างจริงจังและจริงใจ เหมือนพ่อแม่ ท่านเล้ียงดูลูกมาต้ังแต่เล็กจนลูกเติบใหญ่ ทุ่มเทแรงกาย
แรงใจ และก�ำลังทรัพย์ให้แก่เราอย่างมากมาย จนไม่อาจประมาณค่าเป็นตัวเลขได้ ทั้งนี้เพราะมันมากมาย
จนเกินกว่าจะประมาณค่าได้ และในบางครั้ง ลูกหลงผิดเป็นคนชั่วด้วยอารมณ์แห่งโทสะ เป็นคนเมาขาดสติ
ก่อกรรมท�ำเข็ญเป็นที่เดือดร้อนแก่ชาวบ้าน ต้องถูกด�ำเนินคดีตามกฎหมาย ในสายตาของพ่อแล้ว เมื่อมีภัย
สู่ลูกก็ยังปกป้องช่วยเหลือลูกอย่างเต็มก�ำลังและสุดความสามารถ ยอมเสียทรัพย์สินมากมาย เพ่ือให้ลูกได้
พ้นผิด ถึงแม้ว่าในบางคร้ังลูกต้องถูกจองจ�ำหมดแล้วซึ่งอิสรภาพด้วยอาญาแห่งแผ่นดิน ก็คงมีแต่พ่อแม่
เท่าน้ันที่คอยหม่ันดูแลไปเยี่ยม ไปเยียน คอยส่งน้ําส่งข้าวปลาอาหาร คอยให้ก�ำลังใจแก่ลูก ให้ต่อสู้กับความ
เจ็บปวด และทุกข์ทรมานของจิตใจท่ีลูกได้รับ และรอนับเวลาท่ีลูกจะกลับมาสู่อ้อมกอดอีกครั้งหน่ึง น้ําใจ
ที่มีต่อลูกเช่นนี้ เปรียบเท่ากับน้ําใจของพระอรหันต์โดยแท้ นอกจากนั้นท่านยังเป็นครูคนแรกท่ีอบรมสั่งสอน
ลูกให้รู้ในเรื่องต่าง ๆ ทั้งการช่วยเหลือตนเองและการอยู่ร่วมกันกับคนอ่ืนในสังคมด้วย
