Page 19 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 19
ภาษา 6-9
ราชาศัพท์ใช้ว่า esay /โซย/ “เสวย” ให้ ราชาศัพท์ใช้คาว่า RBHraCTan /เปรี๊ยะฮ เรียจ จะ เตียน/
“พระราชทาน” เปน็ ตน้ และจะต้องมแี บบแผนในการกลา่ วข้ึนตน้ ลงทา้ ยเมอื่ สนทนา เช่น กล่าวขน้ึ ตน้ ว่า
sUmRkabbgTÁM lU fVay /โซว์ม กราป บ็อง กุม ตูล ทวาย/ “ขอกราบบังคมทูลถวาย” แล้วลงท้ายด้วย
esckIþKYrBuKM Yr sUmRTg;RBHemtaþ eR)as /ซจั กเดย็ กวั ปุม กัว โซวม์ ตร็วง เปรย๊ี ะฮ แมต ตา โปร๊ฮ/ “ความ
ควรมิควร ขอทรงพระเมตตาโปรด” ส่วนบุคคลทั่วไปจะใช้คาศัพท์ท่แี ตกต่างออกไปตามระดบั ของภาษา
ซ่ึงอ้างอิงกับสถานะทางสังคมรวมถึงเวลาและสถานท่ีที่ใช้ภาษานั้นด้วย ดังจะได้กล่าวต่อไปในหัวข้อ
ระดับของภาษาเขมร
กจิ กรรม 6.1.1
1. ความหลากหลายในภาษาเขมรมกี ่ลี กั ษณะ ได้แก่ลักษณะใดบ้าง
2. ปจั จยั ด้านการศกึ ษาและวิชาชีพทาให้ภาษาแตกต่างกนั อย่างไร
แนวตอบกจิ กรรม 6.1.1
1. ความหลากหลายในภาษาเขมรมี 3 ลักษณะ ได้แก่ 1) ความหลากหลายของเสียง หมายถึง
เสียงต่างจากมาตรฐานแตค่ วามหมายยังคงเดิม เช่น การออกเสียง ร เปน็ ล การออกเสียงพยญั ชนะควบ
เป็นไม่ควบ ฯลฯ 2) ความหลากหลายของคาศัพท์ เป็นลักษณะท่ีรูปศัพท์มีความแตกต่างกันแต่มี
ความหมายสื่อถึงนามหรือกริยาเดียวกัน เช่นคาว่า กิน มีหลายรูปศัพท์ ฯลฯ และ 3) ความหลากหลาย
ของรูปประโยค เป็นลักษณะของการประกอบคาให้เป็นประโยคทีม่ ีรูปแบบแตกต่างกนั แต่มีความหมาย
เดียวกัน เชน่ มกี ารละคาไวยากรณบ์ างคาในประโยคแตค่ วามหมายคงเดิม ฯลฯ
2. การศึกษาเป็นปัจจัยท่ีสาคัญในการแยกภาษามาตรฐานกับภาษาปากได้อย่างชัดเจน โดย
สังเกตการออกเสียงภาษาเขมรมาตรฐานได้จากการรายงานข่าวหรือการให้สัมภาษณ์ของเจ้าหน้าท่ีรัฐ
หรือนักวิชาการด้านต่างๆ คาศัพท์ส่วนใหญ่ที่ใช้จะคงเสียงพยัญชนะ เสียงสระ เสียงควบกล้าได้อย่าง
ครบถว้ นตามรูปเขียน ไม่มกี ารกรอ่ นเสยี งใหส้ ้ันลง และวิชาชีพต่างๆ ก็ทาให้เกดิ การใชศ้ พั ทเ์ ฉพาะทม่ี ีรปู
ศัพท์แตกตา่ งกนั ไปด้วย
