Page 18 - ไทยศึกษา
P. 18
๙-8 ไทยศกึ ษา
อย่บู นั ไดไกรลาสเป็นนิจ สุราฤทธิ์ตบหวั แลว้ ลูบหนา้
บ้างให้ตักนำ�้ ล้างบาทา บา้ งถอนเสน้ เกศาวุ่นไป
จนผมโกรน๋ โลน้ เกลย้ี งถึงเพยี งหู ดูเงาในน�้ำแล้วรอ้ งไห้
ฮึดฮัดขัดแค้นแน่นใจ ตาแดงดั่งแสงไฟฟา้
เป็นชายดูด๋มู าหมิน่ ชาย มติ ายกจ็ ะไดเ้ หน็ หน้า
๒.๒ ใช้ภาพพจน์ เพอ่ื ใหผ้ อู้ า่ นตคี วามเขา้ ใจไดอ้ ยา่ งลกึ ซงึ้ ภาพพจนน์ น้ั อาจเปน็ การอปุ มา
เปรยี บเทยี บ ใชโ้ วหารเกนิ จรงิ ไมใ่ ชว้ ธิ บี รรยายตรงๆ อยา่ งเชน่ ผปู้ ระพนั ธเ์ รอ่ื ง ลลิ ติ พระลอ บรรยายถงึ ความ
รสู้ กึ ทกุ ขใ์ จของพระนางบญุ เหลือท่ีมตี ่อพระโอรสคือพระลอ วา่
ถนัดดง่ั ไม้ร้อยอ้อม ท่าวทา้ วทบั ทรวง
ในบทละครเรอ่ื งอเิ หนา กวบี รรยายความรสู้ กึ แสนเสยี ดายและเสยี ใจอยา่ งสดุ ซงึ้ ดว้ ยความสน้ิ หวงั
ของอิเหนา เมื่อได้เห็นบุษบาคู่หมั้นซ่ึงอิเหนาสละทิ้งไปเอง และเม่ือได้พบนางก็เป็นคู่หม้ันของคนอื่นไป
แล้ว
ฉกุ ใจไดค้ ดิ สกิ ารแล้ว ดงั่ ดวงแกว้ ตกตอ้ งแผน่ ผา
ร้าวระย�ำชำ�้ จติ เจ็บอุรา ประหนึ่งวา่ จะวายชีวี
วรรณศิลป์ท่ีงดงามมากอีกประการหนึ่ง ได้แก่ การท่ีผู้ประพันธ์ร้อยเรียงถ้อยความให้ผู้อ่านเห็น
อาการเคล่ือนไหว หรือมีส่ิงที่เรียกว่านาฏการ เช่นในพระราชนิพนธ์เรื่องเงาะป่า ในพระบาทสมเด็จ
พระจุลจอมเกล้าเจา้ อยู่หวั ทรงบรรยายถงึ คนงั และไมไ้ ผ่ เดก็ เงาะชาวซาไก สองคนเล่นน้�ำจับปลาเล่นกนั
อยา่ งสนกุ สนาน มชี ีวิตชีวาสมจรงิ เปน็ ตามธรรมชาติอย่างยง่ิ
เห็นฝูงปลามาเปน็ พรวนทวนกระแส สองเงาะแบมอื จ้องเที่ยวมองจับ
เหยียบศลิ ากล้งิ กลมลน่ื ล้มพับ ลงนอนทบั กันงอนต่อหัวรอ่ คิก
โก้งโคง้ มองจอ้ งมอื จะชอ้ นใหม่ กลัวปลาตกใจไมก่ ระดิก
พอได้ทีฉวยผบั ปลากลับพลิก ดน้ิ ด๊ิกด๊กิ โยนไปไว้กลางทราย
จนิ ตนา ป่ินเฉลยี ว เขียนอยุธยาวสาน กล่าวถงึ เทพเจ้าต่างๆ เช่น พระเสอ้ื เมือง พระธรณี และ
ท้าวโลกบาล ซ่ึงเช่ือกันว่าเป็นเทวดารักษาบ้านเมือง แสดงกิริยาต่างๆ เหมือนมนุษย์ คือ เสียใจ ตกใจ
ทนดูไม่ไดเ้ มื่ออยธุ ยาถูกพมา่ ทำ� ลายและราษฎรเดอื ดรอ้ นแสนสาหสั
เสียงรอ้ งไห้รำ�่ หาเหมือนฟา้ ร้อง พระเส้ือเมืองเมินมองแลว้ ร้องไห้
พระธรณตี ีอกด้วยตกใจ โลกบาลถอนฤทัยไม่อาจมอง
