Page 81 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 81
วรรณกรรมทอ้ งถ่นิ ภาคใต้ 10-71
ไปเหนือเหอ ไปซ้ือลูกเขือใหญ่
ฆ่าเป็ดฆ่าไก่ ท�ำงานอีเกด
สาวสาวน้อยน้อย นั่งต่อยเขือเทศ
ท�ำงานอีเกด ให้หนุกสักวันเดียวเหอ
(เหนือ = ทิศเหนือ, ลูกเขือ =มะเขือ, ต่อย = ทุบ หั่น, เขือเทศ = มะเขือเทศ,
หนุก = สนุก)
3. การประกอบอาชีพ
ชาวไทยปักษ์ใต้ประกอบอาชีพหลากหลาย ในวรรณกรรมมุขปาฐะประเภทเพลงกล่อมเด็กและ
ปรศิ นาคำ� ทายจะเหน็ ไดช้ ดั เจนวา่ สว่ นใหญป่ ระกอบอาชพี ทำ� นา ซง่ึ จะเรมิ่ ทำ� ในชว่ งเรมิ่ ฤดฝู นหรอื เดอื นหก
และการทำ� นานน้ั กช็ ว่ ยกนั ทำ� มใิ ชท่ ำ� แบบตา่ งคนตา่ งทำ� ดงั ปรากฏเพลงกลอ่ มเดก็ ตอ่ ไปนี้ (ประทปี ชมุ พล,
2558, น. 18)
ฝนตกเหอ คางคกไถ่นา
อีเขียดถอนกล้า ปูนาแล่นด�ำ
หอยข้าวหอยโข่ง โก้งโค้งยังค�่ำ
ปูนาแล่นด�ำ ค่ําส่งนมลูกเหอ
การที่เพลงกล่อมเด็กข้างต้นกล่าวว่า คางคกไถนา เขียดถอนกล้า ปูนา หอยข้าวและหอยโข่ง
ปักด�ำเพียงเพื่อให้ผู้ฟังหรือผู้อ่านให้เกิดภาพพจน์ท่ีเรียกว่าบุคลาธิษฐาน แท้จริงแล้วพฤติกรรมของสัตว์
ดงั กลา่ วหมายถึงพฤติกรรมของคนท้ังส้ิน
อาชีพท่ีคู่กับอาชีพท�ำนาคือท�ำสวนโดยเฉพาะสวนยางพารา ชาวปักษ์ใต้ประกอบอาชีพน้ีท่ัวไป
ทั้งภาคต้ังแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ดังปรากฏในปริศนาค�ำทายว่า “โก้งโค้งโมงตึง มือหน่ึงลอก พอนํ้าออก
หรอยจัง หันหลังให้” (โมง = ก้น, หรอยจงั = อร่อยมาก) หมายถงึ ชาวสวนยางกรีดยาง (วิมล ดำ� ศรี,
2539ข, น. 185)
การคา้ ขายเปน็ อกี อาชพี หนงึ่ ทช่ี าวปกั ษใ์ ตป้ ระกอบมาชา้ นาน ดงั เชน่ ทต่ี �ำบลพมุ เรยี ง อำ� เภอไชยา
จังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นแหล่งขายผ้าท่ีมีชื่อเสียงมาตราบจนทุกวันนี้ ในอดีตพ่อค้าแม่ค้าสร้างระเบียงข้ึน
มาเพอื่ พาดผ้าไวข้ าย สว่ นส่งิ ของอื่นๆ กส็ ร้างร้านคา้ ขึ้นมาเพอ่ื ขายโดยสลบั กันแบบปเี ว้น กล่าวคอื หากปี
ปัจจุบันนี้ขายผ้า ปีถัดไปก็จะขายทอง ร้านค้าดังกล่าวต้ังอยู่บริเวณปากคลองใหญ่ซ่ึงก็คือคลองพุมเรียง
นน่ั เอง ดงั เพลงกลอ่ มเดก็ ว่า (วรวรรธน์ ศรยี าภัย, 2541, น. 75)
