Page 82 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 82
10-72 ภาษาถิ่นและวรรณกรรมทอ้ งถ่ินไทย
พุมเรียงเหอ มีเบียงพาดผ้า
มีโหมฺโลอ์ค้า ต้ังร้านขายของ
ปีน้ีขายผ้า ปีหน้าขายทอง
ต้ังร้านขายของ หยูหน้าปาอ์คลองใหญ่เหอ
(เบียง = ระเบียง, โหมฺ = หมู่, โลอ์ค้า = ลูกค้า, หยู = อยู่, ปาอ์ =ปาก)
การค้าขายโดยทางเรือส�ำเภาซึ่งผู้เป็นเจ้าของมิใช่คนในพื้นท่ี อาจเป็นชาวจีน สินค้าท่ีขาย เช่น
ฟักเขียว และฟักทอง สว่ นผซู้ ้อื ก็คือชาวบ้านทอ้ งถน่ิ ภาคใต้ ดงั เพลงกล่อมเดก็ วา่ (วมิ ล ด�ำศร,ี 2539ข,
น. 195)
เรือใหญ่เหอ แล่นใบในคลองแลลิบล่ิว
เรือเจ้าส�ำเภากิว ร้องขายขี้พร้าน้ําเต้า
ถูกถูกแพงแพง แม่ซ้ือไว้แกงหัวเช้า
ร้องขายขี้พร้าน้ําเต้า เรือเจ้าส�ำเภากิวเหอ
(เจา้ สำ� เภากวิ = เจา้ ของเรอื สำ� เภาชอื่ กวิ , ขพ้ี รา้ = ฟกั เขยี ว, นา้ํ เตา้ = ฟกั ทอง,
หัวเช้า = ตอนเช้า)
นอกจากนี้ยังมีปริศนาค�ำทายท่ีแสดงถึงการประกอบอาชีพอ่ืน เช่น การประมงหรือหาปลาด้วย
การยกยอหรอื ทอดแห และการทอผา้ บทปรศิ นาค�ำทายมดี งั นี้ (วิมล ดำ� ศร,ี 2539ข, น. 189, 193, 195)
“สี่ตีนยืนยัน ตรันนางธรณี หางยาวรี แยงวานแม่เด็ก” (ตรัน = คํ้ายัน, วาน =ก้น) หมายถึง
คนยกยอ
“ต้นเท่าล�ำหวาย กระจายเต็มล�ำธาร” หมายถึงคนทอดแห
“โน่นก็เรา น้ีก็เรา เรือส�ำเภา แล่นกลาง นางทั้งห้า นั่งถ้าเรือเรา” หมายถงึ คนทอหกู
กิจกรรม 10.3.1
จงศกึ ษาเพลงกลอ่ มเดก็ ตอ่ ไปน้ีแล้วตอบค�ำถาม
ลูกสาวเหอ ลูกชาวปากนัง
เอวกลมนมต้ัง ช่างท�ำเคยแผน
ท�ำให้กลมกลม ขมให้แบนแบน
ช่างท�ำเคยแผน ให้แบนเหมือนเฮินเหรียญเหอ
