Page 20 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 20
12-10 ภาษาถน่ิ และวรรณกรรมท้องถนิ่ ไทย
นอกจากการใช้ผลการวิจัยหลักสูตรท้องถ่ินภาษาชองในชุมชนและชุมชนใกล้เคียงแล้ว ยังส่งผล
ไปถงึ ชมุ ชนกลมุ่ ชาตพิ นั ธอ์ุ นื่ ๆ ทต่ี า่ งกเ็ ขา้ มาศกึ ษาดงู านและเรยี นรตู้ วั อยา่ งกระบวนการทำ� งานวจิ ยั เกยี่ วกบั
หลักสูตรท้องถิ่นภาษาชอง แล้วน�ำกลับไปประยุกต์ใช้ในชุมชนของตนเองด้วย โดยเฉพาะกลุ่มชาติพันธุ์
ภาษาในภาวะวิกฤต เช่น กล่มุ ภาษาเขมรถิ่นไทยโรงเรยี นบา้ นโพธิ์กอง จังหวัดสรุ นิ ทร์ กลมุ่ ภาษาญฮั กุร
โรงเรียนวังโพธ์ิสว่างศิลป์ จังหวัดชัยภูมิ เป็นต้น อีกท้ังนักศึกษาจากสถาบันการศึกษาต่างๆ ในท้องถ่ิน
ใกล้เคยี ง เชน่ มหาวทิ ยาลยั บรู พา จงั หวดั ชลบรุ ี มหาวทิ ยาลยั ราชภฏั รำ� ไพพรรณี จังหวดั จนั ทบุรี ซ่งึ ได้
เข้ามาศึกษาวิธีการสร้างหลักสูตรท้องถิ่นและการเรียนการสอนโดยใช้เน้ือหาทางภาษาและวัฒนธรรมและ
การท�ำงานรว่ มกบั ชมุ ชน เปน็ ต้น (ส�ำนักงานคณะกรรมการกองทุนสนบั สนุนการวจิ ัย (สกว.), 2561)
นอกจากการพฒั นาขอ้ มลู วรรณกรรมทอ้ งถน่ิ ชาตพิ นั ธไ์ุ ปสหู่ ลกั สตู รทอ้ งถน่ิ แลว้ ยงั สามารถพฒั นา
ในเชงิ การเทย่ี วชาตพิ นั ธ์ุ ดงั เชน่ การจดั งานเทศกาลทอ่ งเทยี่ วของกลมุ่ ชาตพิ นั ธต์ุ า่ งๆ และจดั ใหม้ กี ารแสดง
และการขบั รอ้ งเพลงพนื้ บา้ นของชาตพิ นั ธ์ุ ตวั อยา่ งทเี่ ทศบาลตำ� บลดงดำ� สำ� นกั งานวฒั นธรรมจงั หวดั ลำ� พนู
ศูนยพ์ ฒั นาราษฎรบนพนื้ ทส่ี งู จงั หวดั ลำ� พนู องคก์ ารบรหิ ารสว่ นจงั หวดั ลำ� พนู และองคก์ รปกครองสว่ นทอ้ งถนิ่
ในจงั หวดั ล�ำพูน ทีม่ ชี นเผ่ากะเหรี่ยง ได้แก่ อำ� เภอล้ี อ�ำเภอบา้ นโฮง่ อ�ำเภอแม่ทา และอ�ำเภอทุ่งหัวช้าง
จัดกิจกรรม สืบสานต�ำนานวิถีชีวิตชาวกะเหรี่ยง โดยมีกิจกรรมการจัดนิทรรศการและการแสดงสินค้าท่ี
แสดงถงึ วถิ ชี นเผา่ กะเหรยี่ ง การแสดงทางวฒั นธรรมของชนเผา่ การแขง่ ขนั กฬี าพน้ื บา้ นของชาวกะเหรย่ี ง
การประกวดธิดากะเหรี่ยงของแต่ละอ�ำเภอ ณ อนุสาวรีย์ครูบาเจ้าศรีวิชัย รอยต่ออ�ำเภอล้ี-อ�ำเภอเถิน
ต�ำบลดงดำ� อ�ำเภอล้ี จังหวัดล�ำพูน หรือการจดั งาน “อยู่ดีกิ๋นหวาน ไหว้เจดีย์ม่าน วิหารล้ือ” กิจกรรม
สง่ เสรมิ การทอ่ งเทย่ี วโดยชมุ ชนของกลมุ่ ทอ่ งเทย่ี วไทลอื้ เมอื งลวงเหนอื และเทศบาลตำ� บลลวงเหนอื จดั ขน้ึ
ณ วัดศรีมุงเมือง ต�ำบลลวงเหนือ อ�ำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ การจัดกาดหมั้วครัวล้ือ และการ
สาธิตภูมิปัญญาพื้นบ้าน อาทิ การทอผ้าพื้นเมือง การปั่นฝ้าย โฟล์กซองเมืองลื้อคณะสายฮอมแปง
การแสดงฟอ้ นลอื้ ฟอ้ นขนั โตก “อยดู่ กี น๋ิ หวาน” ซง่ึ เกดิ ขน้ึ จากความรว่ มมอื ของชมุ ชนไทลอื้ บา้ นลวงเหนอื
ทใ่ี ช้เวลาเพยี งแค่ 2 ปี ฟน้ื ฟหู มู่บา้ นท่ีเกอื บจะสูญเสยี อัตลักษณ์วัฒนธรรมท้องถน่ิ ใหก้ ลบั มาเขม้ แข็งได้
วรรณกรรมท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย เป็นเสมือนการเติมภาพความเป็นไทยที่
สมบูรณ์ อันสะท้อนถึงการอยู่ร่วมกันในท่ามกลางความหลากหลายอย่างสันติสุข วรรณกรรมเหล่านี้เป็น
เคร่ืองมือท่ีแสดงอัตลักษณ์ของตนเอง ขณะเดียวกันก็เป็นกระบอกเสียงในการบอกกล่าวเล่าเร่ือง หรือ
บันทกึ ความทุกขแ์ ละความสุข เป็นมรดกความรู้สกึ นึกคิดท่ีสง่ ตอ่ กนั สืบมาผ่านภาษาอนั ไพเราะของแตล่ ะ
ชาตพิ ันธ์ุ
กิจกรรม 12.1.2
1. ปัจจบุ ันมกี ารน�ำวรรณกรรมท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธ์ุไปตอ่ ยอดในลกั ษณะใดบ้าง
2. การพัฒนา “หลักสตู รทอ้ งถิ่นภาษาชอง” มแี นวทางในการดำ� เนนิ การอยา่ งไร
