Page 24 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 24
12-14 ภาษาถ่นิ และวรรณกรรมทอ้ งถิ่นไทย
เรื่องที่ 12.2.1
อักษรของกลุ่มชาติพันธุ์ในวรรณกรรมท้องถิ่น
อักษรของกลุ่มคนไท-ลาว มีความคล้ายคลึงกัน คือเป็นกลุ่มที่ใช้อักษรธรรม กลุ่มที่เป็นไทที่อยู่
ฝง่ั ตะวนั ตกของไทย เชน่ ไทลอื้ ไทใหญ่ ยอง โดยอกั ษรไทลอื้ มลี กั ษณะคลา้ ยอกั ษรลา้ นนา ซงึ่ ไดร้ บั อทิ ธพิ ล
จากมอญ คงรับอิทธิพลในช่วงพุทธศตวรรษท่ี 16-17 อีกส่วนเพิ่งรับรูปอักษรพม่าเพราะเป็นเมืองข้ึนใน
พทุ ธศตวรรษที่ 20 และรบั “ลายสือไท” บางตัว รวมทงั้ วรรณยุกต์ เอก/โท (เขาบังภู (นามแฝง), 2559)
ภาพที่ 12.1 อกั ษรไทล้านนา
ท่ีมา: http://e-shann.com/?p=14991 สืบค้นเมื่อวนั ท่ี 29 กรกฎาคม 2560.
ภาพที่ 12.2 อกั ษรไทลอ้ื สบิ สองปันนา
ที่มา: http://e-shann.com/?p=14991 สืบคน้ เมอ่ื วนั ที่ 29 กรกฎาคม 2560.
ส่วนอักษรไทใหญ่ (ลิกตัวไท) พัฒนามาจากอักษรไทใต้คงเก่า (คนไทใหญ่ในยูนนาน ประเทศ
จีน) ซ่ึงเป็นอักษรท่ีใช่ในหมู่ชาวไทใหญ่ท้ังหมด โดยยังคงมีลักษณะกลม เนื่องจากไม่ได้เปลี่ยนไปเขียน
ดว้ ยพกู่ ันเหมือนอักษรไทใตค้ ง
