Page 28 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 28
12-18 ภาษาถน่ิ และวรรณกรรมทอ้ งถ่นิ ไทย
แนวตอบกิจกรรม 12.2.1
1. อักษรของกลุ่มคนไท-ลาว มีความคล้ายคลึงกัน คือเป็นกลุ่มที่ใช้อักษรธรรม กลุ่มที่เป็นไท
ท่อี ยู่ฝั่งตะวันตกของไทย เชน่ ไทลือ้ ไทใหญ่ ยอง ใช้อกั ษรไทล้ือ ท่ีมลี กั ษณะคลา้ ยอักษรลา้ นนา ซึ่งได้
รับอิทธิพลจากมอญ คงรับอิทธิพลในช่วงพุทธศตวรรษท่ี 16-17 อีกส่วนเพิ่งรับรูปอักษรพม่าเพราะเป็น
เมอื งขนึ้ ในพทุ ธศตวรรษท่ี 20 และ รบั “ลายสอื ไท” บางตวั รวมทั้งวรรณยกุ ต์ เอก/โท
2. กลมุ่ ไททอ่ี ยฝู่ ง่ั ตะวนั ออก ทมี่ กั เรยี กวา่ ลาว เชน่ ลาวพวน ญอ้ มกั ใชอ้ กั ษรไทนอ้ ย หรอื ประเทศ
ลาวเรยี ก อกั ษรลาวเดมิ เปน็ อกั ษรทใ่ี ชเ้ ขยี นภาษาลาวในสมยั โบราณ (รวมถงึ ภาษาไทยถน่ิ อสี านดว้ ย) ใช้
ในการจารึกเรื่องราวตา่ งๆ ในทางโลก อาทิ บันทกึ ตา่ งๆ หนังสือราชการ ตำ� รายา เป็นตน้ ส่วนการจด
บันทึกที่เป็นทางด้านศาสนา หรือเกี่ยวข้องกับศาสนาจะนิยมบันทึกด้วยอักษรธรรมลาว หรืออักษรธรรม
ลา้ นชา้ ง นอกจากน้ี ไททอ่ี ยฝู่ ง่ั ตะวนั ออก ยงั มกี ลมุ่ ทเ่ี ปน็ ไทอพยพมาจากเวยี ดนาม ลาวโซง่ (ไทดำ� ) หรอื
ผูไ้ ท เปน็ ไทเดิม มีอักษรเก่าทแ่ี ตกตา่ งจากอักษรกลุ่มลาว บ้างเรยี กอกั ษรไทเวียด
3. อกั ษรมอญ เปน็ ตวั อกั ษรท่พี ฒั นามาจากอกั ษรพราหมี ผา่ นทางอกั ษรปัลลวะ และส่งอทิ ธพิ ล
ต่ออักษรอื่น เช่น อักษรพม่า อักษรไทย อักษรล้านนา อักษรไทลื้อ และอักษรธรรมที่ใช้เขียนคัมภีร์ใน
อกั ษรธรรมล้านนาและอกั ษรธรรมลาว
เร่ืองท่ี 12.2.2
วรรณกรรมลายลักษณ์คัดสรรของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย
วรรณกรรมลายลักษณ์ส่วนใหญ่เป็นเร่ืองยาว มีโครงเร่ืองซับซ้อนและมีตัวละครมากกว่านิทาน
มุขปาฐะท่วั ไป กลุ่มที่นบั ถือผี เชน่ ลาวโซ่ง ผู้ไท หรือไทด�ำ มกั เป็นเรอ่ื งเล่าเรอื่ งขวญั ประวัตกิ ารเดินทาง
ของชาติพันธุ์ เร่ืองผีบรรพบุรุษ ส่วนกลุ่มท่ีนับถือพระพุทธศาสนา เช่น ไทล้ือ ไทขึน ไทใหญ่ มอญ
มกั เลา่ เรอ่ื งนทิ านชาดกพนื้ บา้ น คอื นทิ านทก่ี ำ� หนดใหต้ วั ละครเอกเปน็ พระโพธสิ ตั ว์ ซงึ่ ภายหลงั จะกลบั มา
เกดิ เปน็ พระพุทธเจา้ รวมถงึ เรอื่ งวรรณกรรมค�ำสอนทางคติธรรมต่างๆ
วรรณกรรมคัดสรรกลุ่มไท-ลาว
วรรณกรรมของกลมุ่ ไท-ลาว สะทอ้ นมกั สะทอ้ นใหเ้ หน็ ความเชอื่ เรอ่ื งผี และความเชอ่ื ทางพระพทุ ธ
ศาสนา เนอื่ งจากเปน็ กลมุ่ ทร่ี บั พระพทุ ธศาสนามาแตโ่ บราณ ดว้ ยเหตนุ จี้ งึ มกั เลา่ เรอ่ื งชาดก หรอื เปน็ นทิ าน
พ้ืนบ้านที่มีคติสอนใจ สอนหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา และสอดแทรกวิถีชีวิตพื้นบ้าน ตัวอย่างเรื่อง
อะลองมดส้ม ของไทขึน หรือไทเขนิ (ณัฐพงศ์ ปิน่ โมรา, 2558, น. 201 - 203) ซง่ึ อยใู่ นแถบภาคเหนอื
(อะลอง หมายถึงพระโพธิสัตว์) เลา่ เรือ่ งนิทานชาดกพ้นื บา้ นมใี จความโดยสังเขปว่า
