Page 27 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 27
วรรณกรรมทอ้ งถ่นิ ของกลุ่มชาตพิ นั ธ์ุในประเทศไทย 12-17
ภาพที่ 12.6 อกั ษรมอญ
ที่มา: http://www.openbase.in.th/node/9879 สืบค้นเมือ่ วนั ที่ 29 กรกฎาคม 2560.
นอกจากนยี้ งั มกี ลมุ่ อกั ษรเขมร ทพ่ี บมากในเขตอสี านใตแ้ ละภาคตะวนั ออก อกั ษรชวา-มลายู หรอื
ยาวี พบมากในภาคใต้ และอักษรจีน ท่ีชาวม้งยังคงใช้ และยังพบการใช้ในกลุ่มคนจีนทุกภูมิภาค ท้ัง 3
ตวั อกั ษรนยี้ งั คงมกี ารใชใ้ นปจั จบุ นั และพบเหน็ ไดท้ ว่ั ไปจงึ จะไมแ่ สดงตวั อยา่ ง สว่ นตวั อกั ษรของกลมุ่ ชาตพิ นั ธ์ุ
กะเหรีย่ ง ซง่ึ ดัดแปลงมาจากตัวหนังสอื พม่าผสมอักษรโรมัน เป็นอักษรท่พี ฒั นาขนึ้ มาใชใ้ นภายหลังไมไ่ ด้
เปน็ ตัวอักษรดั้งเดมิ ในทีน่ ี้จงึ จัดให้อยู่ในกลมุ่ ชาติพนั ธทุ์ ไี่ ม่มตี วั อกั ษรดงั้ เดมิ ใช้
กิจกรรม 12.2.1
1. กลุม่ ไทตะวนั ตกมีการใช้รปู อักษรลักษณะใด
2. กลมุ่ ไทตะวนั ออกมีการใช้รปู อกั ษรลกั ษณะใด
3. อักษรมอญพฒั นามาจากอกั ษรใด และส่งอิทธพิ ลตอ่ ตวั อักษรใดบ้าง
