Page 55 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 55
วรรณกรรมท้องถิ่นภาคอีสาน 8-45
ไปถึงวัด หลวงพ่อเห็นห่อใบตองอยู่บนบาตรจึงถามเณรว่าเป็นห่ออะไร เณรจึงบอกหลวงพ่อว่า
“ของเเซบ เด๋ียวจะเอาไปให้เเม่ออกค�้ำอ่อมให้” หลวงพ่อจึงบอกให้รีบไป พอเเม่ออกค้�ำน�ำมาถวาย
เม่ือหลวงพ่อได้ชิมค�ำเเรกก็วางช้อนไม่ลง หลวงพ่อฉันจนอิ่มมากอ่ิมขนาดลุกไม่ข้ึน ต้องให้เณรมา
พยุงจึงลุกข้ึนได้ เณรได้เเต่หัวเราะ คราวน้ีหลวงพ่อติดใจในรสชาติของอ่อมน้องควายจึงถามเณร
ว่าได้มาจากไหน เณรก็บอกว่าได้มาจากทุ่งนาตีนบ้านน้ีเอง หลวงพ่อเลยบอกให้เณรพาไปอีกในวัน
พรุ่งน้ี พอวันรุ่งข้ึน หลวงพ่อออกไปบิณฑบาตเเล้วก�ำชับให้เณรรีบพาไปยังที่ดังกล่าว เมื่อหลวง
พ่อเดินไป ชาวบ้านก็ออกมามาใส่บาตรเป็นระยะ พอไปถึงทุ่งนาก็พบว่ามีควายก�ำลังเล็มหญ้าอยู่
เณรจึงช้ีไปที่ควายเเล้วบอกหลวงพ่อว่าตนเเขนส้ันจึงล้วงออกมาได้เท่านี้ หลวงพ่อเเขนยาวคงจะ
ล้วงออกมาได้มากกว่าตน ว่าเเล้วควายก็ชูหางข้ึนก�ำลังจะขี้ เณรจึงบอกให้หลวงพ่อรีบไป หลวงพ่อ
ส่งบาตรให้เณรอุ้มเอาไว้เเล้วรีบว่ิงไป พอควายขี้เสร็จหลวงพ่อก็ใช้เเขนล้วงเข้าไปหวังจะเอาของ
เเซบออกมา ส่วนควายเมื่อถูกล้วงทวารก็ตกใจวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต หลวงพ่อเห็นเช่นน้ันก็ต้องรีบว่ิง
ตามไปด้วย เณรก็หัวเราะที่เห็นหลวงพ่อว่ิงตามควาย หลวงพ่อก็ถามเณรว่าจะท�ำเช่นไร เณรตอบ
ได้ค�ำเดียวว่า “เเหย่คันทัน หลวงพ่อเเหย่คันทันๆๆๆ (ยันคันแท (คันนา))” หลวงพ่อได้ยินเเต่ก็ฟัง
ไม่รู้เรื่อง เณรก็ได้เเต่หัวเราะจนขาดใจตาย หลังจากที่เเขนของหลวงพ่อหลุดออกมาได้หลวงพ่อก็
คิดในใจว่าจะตีเณรอย่างหนักเเน่ เมื่อมาถึงก็พบว่าเณรขาดใจตายเสียเเล้วทั้งที่ยืนย้ิมเเละมือทั้งสอง
ก็อุ้มบาตรอยู่
4.5.2 นิทานพน้ื บ้านอสี านเรอ่ื ง พ่อเฒ่ากับลูกเขยเก็บตอง
วันหน่ึง พ่อตาชวนลูกเขยไปเก็บใบตองมาท�ำฝาเรือน เอากะทอไปสองอันถือคนละ
อันเดินไปเก็บใบตองกุง (ใบพลวง) ใบตองซาด (ใบเหียง) พอเก็บได้นิดหน่อยลูกเขยก็เลยเดินเล่น
พอเห็นว่าพ่อตาเก็บได้ใกล้เต็มแล้วกะทอแล้ว ก็เลยลงไปซ่อนอยู่ในกะทอ เอาใบตองปิดไว้อย่าง
ดีแล้วก็น่ังหลับอยู่ในกะทอน้ัน เมื่อพ่อตาเก็บใบตองได้เต็มกะทอแล้วก็ร้องเรียกลูกเขย ลูกเขยก็ไม่
ตอบ เดินไปหาจนทั่วเลยไปพบกะทอของลูกเขยตั้งอยู่ คิดว่าลูกเขยอาจจะไปถ่ายอุจจาระ หรือไป
หาของกินในป่า พ่อตาขี้เกียจรอจึงร้องข้ึนว่า “บักทิดเอ้ย..พ่อกลับก่อนเด้อ” แล้วก็หาบกะทอเดิน
กลับบ้าน พ่อตารู้สึกว่ากะทอข้างหนึ่งหนักเลยคิดว่าลูกเขยยัดใบตองแน่นจึงท�ำให้หนัก พอกลับ
มาถึงบ้าน ปลงหาบกะทอลง ลูกเขยเลยผุดลุกออกมาจากกะทอแล้วพูดว่า “เอ้า ฮอดบ้านแล้วต้ัวนิ
โฮ้..หลับไปคราวเดียว ฮอดบ้านจ้อย หลับในกะทอ กะส�ำบายดียุตั้วนิ..” พ่อตาเมื่อรู้ว่าถูกลูกเขย
หลอกให้หาบมาถึงบ้าน ก็โกรธมาก คิดในใจว่าต้องแก้แค้นให้ได้ เพราะว่าเก็บตองมาได้แค่กะทอ
เดียว ไม่เพียงพอต่อการท�ำฝาเรือน
วันต่อมา พ่อตาก็ชวนลูกเขยไปเก็บตองอีก ครั้งนี้ลูกเขยไม่กล้าเบ้ียวพ่อตาอีกจึงรีบ
เกบ็ ใบตองใหเ้ ตม็ กะทอเพอ่ื จะไดร้ บี กลบั บา้ นเรว็ ๆ ฝา่ ยพอ่ ตาตอ้ งการแกแ้ คน้ ลกู เขย เลยเกบ็ ใบตอง
ไดน้ ดิ หนอ่ ยแลว้ เอาใบตองมารองกน้ กะทอและขา้ งกะทอแลว้ เขา้ ไปซอ่ นอยใู่ นกะทอแลว้ เอาใบตอง
ปิดปากกะทออีกที แต่ว่าพ่อตาปิดไม่แนบเนียนมีช่องอยู่และเส้นผมของพ่อตาก็โผล่ลอดช่องขึ้น
มาเป็นฝอยอยู่ ฝ่ายลูกเขยเก็บใบตองเต็มกะทอแล้วก็เรียกหาพ่อตาเพื่อชวนกลับบ้าน พ่อตาก็
