Page 52 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 52
8-42 ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถ่ินไทย
4.1 นิทานประจ�ำถ่ิน นิทานพืน้ บ้านอีสานเรือ่ ง พญาช้าง-นางผมหอม (จงั หวัดเลย)
ภาพท่ี 8.8 พญาช้าง-นางผมหอม
ท่ีมา: http://www.komchadluek.net/news/local/61346 สืบค้นเม่ือวันท่ี 16 มนี าคม 2561
ท่ีมา: https://mangfulpopaew.files.wordpress.com/2014/03/449919.png สบื ค้นเมอ่ื วันที่ 16 มนี าคม 2561
มีหญิงสาวหน้าตารูปโฉมสวยงามคนหน่ึง เส้นผมมีกลิ่นหอมจึงได้ช่ือว่า “นางผมหอม”
มีน้องสาวชื่อ “นางลุน” นางผมหอมเป็นลูกของพญาช้างที่อาศัยอยู่ในป่าภูหอ ส่วนนางลุนเป็นลูก
ของวัวป่า วันหนึ่งนางท้ังสองได้ไปตามหาพ่อ จนไปพบกับพญาช้างเชือกหนึ่งที่จะเข้ามาท�ำร้าย
ด้วยความกลัวท้ังสองจึงยกมือไหว้เพื่อขอชีวิต พญาช้างเห็นนางทั้งสองก็สังหรณ์ใจว่าจะเป็นลูก
ของตน จึงอธิษฐานว่าถ้าคนไหนเป็นลูกก็ขอให้ปีนงาขึ้นมาขี่หลังตนได้ นางผมหอมข้ึนไปน่ังบน
หลังของพญาช้างได้ แต่นางลุนตกลงมา เม่ือพญาช้างรู้ว่านางลุนไม่ใช่ลูก ก็โมโหเหยียบนางลุนตาย
แลว้ จงึ พานางผมหอมเขา้ ไปอยใู่ นปา่ ภหู อกบั ตนและสรา้ งปราสาทใหอ้ ยหู่ นง่ึ หลงั นางผมหอมชอบ
ไปอาบน้�ำท่ี “หนองบัว” (คือบ้านหนองบัว ต�ำบลภูหอ อ�ำเภอภูหลวง) และท่ี “ล�ำธารห้วยหอม”
(คือ ต�ำบลหนองคัน อ�ำเภอภูหลวง)
วนั หนง่ึ นางผมหอมเอาเสน้ ผมของตนและสารรกั ใสใ่ นผอบลอยตามแมน่ ำ�้ เลย มาถงึ “เมอื ง
เซไล” (เช่ือว่าคือบ้านทรายขาว ต.ทรายขาว อ.วังสะพุง) ท้าววรจิต เจ้าชายเมืองเซไลเก็บได้จึงเขียน
สารรักตอบและลอยผอบลงน้�ำ ผอบลอยทวนน้�ำข้ึนไปยังต้นน้�ำปากห้วยหอมที่ป่าภูหอ ท้าววรจิต
จึงตามไปพบนางผมหอม ท้ังคู่จึงเกิดความรักเสน่หากัน เม่ือพญาช้างรู้เข้าจึงโมโหใช้งางัดหินขึ้น
จนเกลื่อนกลาดดังปรากฏท่ีภูหอปัจจุบัน พญาช้างเสียใจร้องไห้ เป็นที่มาของ “หนองน้�ำตาช้าง”
พร้อมสั่งเสียนางผมหอมว่าให้เป็นภรรยาท่ีดี และถ้าสิ้นใจให้เอางามาท�ำเป็นเรือเพ่ือพาลูกและสามี
กลับเมืองเซไลแล้วพญาช้างก็สิ้นใจท่ี “เด่ินช้างตาย” เม่ือเก็บศพพ่อเสร็จ นางผมหอมได้เอางาและ
กระดูกท�ำเรือตามที่พ่อส่ังเสียแล้วกลับเมืองเซไล
