Page 71 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 71
วรรณกรรมทอ้ งถน่ิ ภาคอสี าน 8-61
แต่นั้น เมียแลชู้ เขาแล่นมาฮับ
ขนของเมือ สู่เฮือนภายบ้าน
ฝูงหมู่ ลุงตาท้วง เต็มเฮือนซีซ่า
หลานก็ ไปคว่าบ้าน มาแล้วค่อยส�ำราญ แด่ลือ
เขาก็ .................................. นี้แหล่ว
หามไหเหล้า มาเฮียงต้ังพ่าง
ไขใส่น้�ำ มือเปืองแกว่งไกว
กินเหล้า มากินเจ้า ตายายพ่อแม่
หลานนาดน้อย ไปค้าฮอดดี
(ส�ำนักงานศกึ ษาธิการจงั หวัดกาฬสินธ,ุ์ 2543, น. 7)
(แล่น = วิง่ เมอื = กลับไป ควา่ = เสาะหา/แสวงหา
พ่าง = ใกล ้ ไข = เปิดออก เปือง = เร็ว/รบี ฮอด
หลานนาดนอ้ ย = หลานน้อย ฮอด = ถงึ )
6.3 คุณค่าของเรื่อง เร่ืองต�ำนานฟ้าแดดสงยางมีคุณค่าด้านประวัติศาสตร์ภูมินามสถานท่ีของ
เมอื งโบราณทมี่ อี ยจู่ รงิ คอื เมอื งฟา้ แดด ปจั จบุ นั อยใู่ นเขตตำ� บลหนองแปน อำ� เภอกมลาไสย จงั หวดั กาฬสนิ ธ์ุ
มซี ากเมอื งเกา่ เปน็ คนู ำ�้ สองชน้ั มเี ศษภาชนะดนิ เผา และมใี บเสมาหนิ ทรายจำ� นวนมากหลากหลายรูปแบบที่
เป็นเอกลักษณ์ของเมืองโบราณแห่งนี้ นอกจากนี้ยังมีคุณค่าทางวรรณศิลป์ด้วยเพราะมีการสอดแทรก
บทผญา การเลน่ สัมผสั ถ้อยคำ� ทสี่ ละสลวย ท�ำให้เกดิ อารมณ์ความร้สู ึกคล้อยตามได้ดี
6.4 เรื่องย่อ
เมืองฟ้าแดดสงยาง เป็นเมืองท่ีมีความอุดมสมบูรณ์และเจริญรุ่งเรือง มีพระยาฟ้าแดดเป็น
ผูป้ กครองเมอื ง มนี างจันทาเทวี หรือนางเขยี วค่อมเปน็ มเหสี มธี ดิ าชอื่ วา่ นางฟา้ หยาด เปน็ ผู้ทมี่ ีสิรโิ ฉม
งดงามยงิ่ นกั เปน็ ทร่ี กั และหวงแหนของพระบดิ ามารดาเปน็ อยา่ งยงิ่ พระยาฟา้ แดดจงึ ใหส้ รา้ งปราสาทเสาเดยี ว
ไวก้ ลางนำ้� โดยใชศ้ ลิ าแลงเปน็ วสั ดใุ นการกอ่ สรา้ ง (ปจั จบุ นั บรเิ วณนเ้ี รยี กวา่ “โนนฟา้ แดด”) นอกจากนนั้
ยังส่ังให้ขุดสระไว้รอบเมือง มีคูน้�ำ เนินค่ายและหอรบอยู่รองเมืองอย่างเข้มแข็ง ปัจจุบันสระท่ีพระยา
ฟ้าแดดสั่งให้ขุดเป็นหนองน�้ำสาธารณะ เมืองฟ้าแดดมีเมืองลูกหลวงคือเมืองสงยาง โดยได้มอบให้อนุชา
ชอ่ื พระยาอสี รู ย์ หรอื เจา้ ฟา้ ระงมึ เปน็ ผปู้ กครองเมอื ง เมอื งทง้ั สองอยหู่ า่ งกนั ประมาณ 2 กโิ ลเมตร จงึ เรยี ก
รวมกันว่า “เมอื งฟา้ แดดสงยาง”
เมอื งเชยี งโสมเปน็ เมอื งหนงึ่ ทม่ี คี วามใกลช้ ดิ กบั เมอื งฟา้ แดด มพี ระยาจนั ทราชเปน็ ผปู้ กครอง
ท้ังสองเมืองมีการจัดให้มีประเพณีเล่นหมากรุกและตีคลี ถ้าใครแพ้ก็จะต้องส่งส่วยกินเมืองตามประเพณี
คร้ังหนึ่งพระยาจันทราชได้ออกล่าสัตว์และต่อไก่ มุ่งหน้าลงทางใต้จนไปถึงหนองเลิงหรือหนองน�้ำกว้าง
ใหญแ่ หง่ หนง่ึ และไดห้ ลงทางเขา้ ไปในอทุ ยานของนางฟา้ หยาด เมอ่ื พระยาจนั ทราชเหน็ หนา้ นางฟา้ หยาด
ตา่ งกเ็ กดิ ความรกั ชอบพอกนั อยา่ งยงิ่ ตอ่ มาเมอ่ื พระยาจนั ทราชเดนิ ทางกลบั ถงึ เมอื งจงึ สง่ั ใหข้ นุ เสง็ ขนุ คาน
