Page 88 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 88
8-78 ภาษาถนิ่ และวรรณกรรมทอ้ งถิ่นไทย
นางก็ เตินเขาให้ บาศรีสองอ่อน
สีดาแม่เจ้า แพงล้านเฮียกขวัญ
มาเยอขวัญเอย
ขวัญหัวเจ้า แพงเพาพลัดพราก
ไปอยู่ ดงป่าไม้ ไพรกว้างให้ต่าวมา
อย่าได้ ไปซมซ้อน นาโคช้างใหญ่
อย่าได้ไปอยู่ ผาสาทกว้าง ดงไม้เพ่ือนลิง
เสือสิงห์เต้น พึงคณาเทียวท่อง
สัตว์ส่ิงฮ้าย หมีเหม่นทากงู
อย่าได้ ไปอยู่ค้าง หลงป่าให้คืนเมือง
ขวัญคีงเนื้อ ตนโตมาเฮียงพ่าง
อย่าไป หลงอยู่ค้าง ในน�้ำยอดดอย
อย่าได้ไป หลงเหล้นน้�ำ บนหาดทรายสูง
ขวัญไป นอนยูงยาง ต้นไฮทองแขนอู่
อย่าได้ ไปอยู่ค้าง แคมเฮ้ือหว่างดง
อย่าไป หลงซมซ้อน ดอมลิงวอกค่าง
อย่าไป หลงอยู่ค้าง ดอมเป้าเผดโพง
อย่าได้ ไปซมซ้อน กวางฟานเมยม่ัง
เชิญเจ้าฟั่งฟ้าว มาเข้าฮ่วมคีง
ขวัญมิ่งเจ้า ให้เข้ามาแขน
ขวัญแนนเจ้า ให้เข้ามาห้อยคีงบางเน้ืออุ่นๆ
เชิญขวัญ เจ้าจอดยั้ง แฮมเฮ้ืออยู่คีง
...............
เชิญเจ้า มาอยู่เต้า คีงอุ่นลีลา
เชิญเจ้า มาอยู่เต้า คีงบาทะรงแท่น
มาทงย้อง สะใบบางเทียมพ่าง
ทงเอ้ย้อง จันทนีคู่กลิ่นหอม
ให้เจ้า ยืนยาวหมั้น ดอมโฮงผาสาท
เนาจอดย้ัง โฮงแก้วหม่ืนปี ห้ันท้อน
ชะยะตุ ภะวัง ชะยะมังคะลัง โหตุ สัพพะทา
(จารบุ ุตร เรืองสวุ รรณ, 2520, น. 287-288)
