Page 49 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 49
พระย�ปรยิ ัติธรรมธ�ด� (แพ ตาละลักษมณ์) แปล 17
ท่�นน้ีเกิดม�เป็นท่ีประดิษฐ�นแก่โลกทั้งปวง ขอจงได้ทร�บพระญ�ณซ่ึง
เหตกุ �รณอ์ นั นไ้ี วด้ ว้ ยเถดิ แลน�งกล�่ วว�่ ขอเทพยเจ�้ เหล�่ คณ�ทง้ั หล�ย
ทงั้ ปวง มที �้ วโลกบ�ลเปน็ ตน้ จงไดท้ ร�บพระญ�ณซงึ่ เหตกุ �รณอ์ นั นด้ี ว้ ย
เถดิ แลว้ จึงยืนข้ึนทำ�นมสั ก�รแก่เทพยด�ทั้งหล�ยแลว้ กไ็ ปสเู่ รือนแหง่ ตน
ณ วนั นัน้ แทจ้ ริง ฝ�่ ยฝงู เทพยเจ้�ทั้งปวง กพ็ �กนั มฉี นั ทอนั เดยี ว
ข้ึงเครียดแก่ชนร�ชก�รทั้งหล�ยน้ัน แลในคืนวันน้ันเทวด�ทั้งหล�ยก็ม�
ส�ำ แดงแกห่ ญงิ นนั้ ดังนว้ี ่� ดกู รแม่หญิงในวันพรงุ่ นแี้ ท้เทียว ท�่ นจงพ�คน
ท่ีรักใคร่ของท่�นออกจ�กเมืองไป เร�ท้ังหล�ยจักทำ�พระนครนี้กับพระ
ร�ช�ท้ังมนุษย์อ�ธรรม์ท้ังหล�ย ให้เป็นเหตุทรุดลงภ�ยใต้ ครั้นกล่�วก็
อันตรธ�นห�ยไป
หญงิ นนั้ ครน้ั ไดส้ ดบั เทพบรรห�รแลว้ กม็ จี ติ ชนื่ ชม ครนั้ เวล�เช�้ ก็
พ�ชนทร่ี กั ใคร่ของตนออกจ�กนครไปส�ำ นักอยใู่ นท่ีไกล
ในขณะนนั้ เทวด�ทง้ั หล�ยกบ็ นั ด�ลใหเ้ มอื งนน้ั จมลงดว้ ยน�ำ้ ทรดุ
ต�่ำ ลงถงึ ภ�ยใต้หลงั เรือนทงั้ ส้ินก็ไดถ้ งึ ซึ่งกิริย�อันจมลงภ�ยใต้แหง่ นำ้�
ฝ�่ ยมนษุ ยอ�ธรรมท์ งั้ หล�ย มพี ระเจ�้ กนุ รกิ น�สร�ชเปน็ ประธ�น
ไดพ้ �กนั ถึงแลว้ ซึง่ มห�วนิ �ศดว้ ยประห�รครั้งเดียวน่ันเทยี ว
ประชมุ ชนช�วรฏั ฐว�สีท้ังหล�ยได้ทร�บ ปวัตตขิ ่�วน้ัน จงึ ไดพ้ �
กันม�ประชมุ เพือ่ จะดูเหตนุ ั้น
ลำ�ดับน้ัน พระว�สุเทพมห�ฤาษี ได้แลดูด้วยญ�ณ คือ จักษุ
ดังทิพย์ของตนก็ได้เห็นประชุมชนเป็นอันม�กดังนั้นแล้ว ก็ใคร่เพื่อจะให้
โอว�ทแกช่ นท้งั หล�ยนัน้ จงึ ไดม้ �โดยก�ำ ลงั อิทธฤิ ทธิน์ ั่งอย่ดู ว้ ยบลั ลังกใ์ น
อ�ก�ศส�ำ แดงอย่ซู ่งึ ธรรมอนั ตนไดเ้ รยี นไวเ้ ป็นลำ�ดับ พุทธวจนของสมเด็จ
พระผูท้ รงพระภ�คยเ์ จ้� กล่�วแก่ชนท้ังหล�ยเหล่�น้นั ว�่
โอ้ ค�ำ น้เี ป็นค�ำ จรงิ สมเด็จพระโลกหเิ ตสเี จ�้ ได้ตรัสไว้ว่� นรชน
อย�่ ไดค้ บมติ รบ�ป อย�่ ไดค้ บบรุ ษุ อ�ธรรม์ ใหค้ บมติ รทเี่ ปน็ กลั ย�ณชน ให้
