Page 55 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 55
พระย�ปริยัตธิ รรมธ�ด� (แพ ตาละลักษมณ์) แปล 23
สมควรไม่ ก�ลไรเล�่ เร�ควรเนรมติ เมอื งในทน่ี ี้ อนงึ่ เล�่ ใครจกั เปน็ สห�ย
ชว่ ยในก�รนี้
ลำ�ดับน้ัน ณก�ลอันเป็นระหว่�งแห่งพระว�สุเทพคิดอยู่นั่นเทียว
ก็ได้เห็นซึ่งพระสุกกทันตมห�ฤาษี ผู้มีคว�มรุ่งเรืองด้วยอิทธิวิธีม�ต�ม
พร้อมแลว้ ดว้ ยวกิ รมพลผู้เปน็ สห�ยของตน ไดอ้ �ศัยอยพู่ ระนครช่ือ ลโว
อันประดิษฐ�นอยู่ณยอดบรรพตช่ือธัมมิก พระสุกกทันตมห�สห�ยน้ัน
เธอถึงพร้อมแล้วด้วยอิทธิพลแลปรักกมพยัติแลปติพล เธอฉล�ดในก�ร
ช�่ งทง้ั ปวง เธอนน้ั ส�ม�รถเพอื่ จะท�ำ กจิ ของเร�ได้ เร�จะสง่ ใครไปสสู่ �ำ นกั
เธอดีหนอ
ณ ก�ลเปน็ ระหว่�งที่พระว�สเุ ทพกำ�ลงั ด�ำ ริอยูน่ ่ันเทียว มีพฤกษ
เทพยด�องคห์ นง่ึ อ�ศยั อยกู่ อไผอ่ นั ตงั้ อยใู่ นเบอื้ งทศิ �ภ�ค แหง่ ทศิ บพุ พดุ ร
(อิส�น) น้นั ไดท้ ร�บว�ระนำ�้ จิตแหง่ พระว�สเุ ทพนัน้ แล้ว เสดจ็ ม�ส�ำ แดง
อย่�งน้ีว�่ ข�้ แตพ่ ระฤาษผี ู้เจริญ ข�้ พเจ้�จักเปน็ ทตู ท�สของท�่ น ขอท่�น
จงเขียนหนงั สือแลว้ สง่ ข้�พเจ�้ ไป
พระว�สุเทพนั้นกล่�วว่�ส�ธุแล้ว ก็เขียนหนังสืออันเป็นคว�ม
อธบิ �ยของตนมอบให้ในหตั ถ์แหง่ พฤกษ�เทวด�น้ันแล้วส่งไป
พฤกษเทวด�นั้นได้ไปต�มกระแสน้ำ�พิงคนทีกับด้วยกอไผ่ ได้ถึง
แล้วซึ่งท่�เมืองลวนครโดยวนั เดียวเท�่ นัน้
ในขณะนั้น พระสุกกทันตบัณฑิตมห�ฤาษีลงม�จ�กยอดบรรพต
ไปสู่ท่�มห�นทีเพื่อจะสรงน้ำ� เธอได้เห็นกอไผ่นั้น ก็คำ้�ด้วยไม้สักเท้�ไส
ใหไ้ ปต�มกระแสน้�ำ ถึงสองครัง้ ส�มครงั้ กอไผน่ ั้นกม็ �ส่ทู �่ น้ำ�อีก
ลำ�ดับนั้น พระสุกกทันต์จึงดำ�ริว่�เหตุก�รณ์จะพึงมีในกอไผ่น้ี
คร้ันเมื่อเธอคิดแล้วอย�่ งน้ี จึงไต่ข้ึนไปบนกอไผ่นั้น ก็เห็นหนังสือผูกอยู่
จงึ กล่�วว่�นอ่ี ะไร
ทนี นั้ เทวด�นน้ั กก็ ล�่ วว�่ ข�้ แตพ่ ระฤาษผี เู้ จรญิ พระมห�ว�สเุ ทพ
