Page 59 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 59
พระย�ปรยิ ตั ธิ รรมธ�ด� (แพ ตาละลักษมณ์) แปล 27
ลำ�ดบั นน้ั พระว�สุเทพไดก้ ล่�วว�่ “แนะสหาย ถา้ ฉะนัน้ ชนทง้ั
หลายจักถึงสุขในกาลเป็นสุข จักถึงทุกข์ในกาลเป็นทุกข์ ก็สมควรแล้ว
ที่จะทำาตามพระวจนของพระศาสดาเจ้าแห่งเราทั้งหลาย ด้วยประการใด
ประการหนึ่ง” เม่ือกล่�วดังนแ้ี ลว้ ได้ภ�ษติ ค�ถ�ทัง้ หล�ยแปลคว�มว�่
ดูกรสห�ย สถ�นท่ีนี้ก็เป็นที่อันดีกว่�ที่ใดที่หน่ึง ด้วยช่ือว่�พระ
วจนของสมเด็จพระพุทธองค์เจ้�จะได้วิปริตก็ห�ไม่ด้วย ควรเร�ท้ังหล�ย
จะสร้�งเมือง โดยอ�ศัยเหตุแห่งพระธ�ตุของพระพุทธองค์นั้น ต�มพระ
สมั พทุ ธ�ธบิ �ยเถดิ คว�มสุขเกษมจักมแี ล
อนึ่ง พระร�ช�เป็นกุพชื เร�จักให้เว้นเสียจ�กร�ชสมบตั ิ จะให้
แต่พระร�ช�ที่เป็นสพุ ชื ครองโดยอุบ�ยน้ี ก็จะมคี ว�มจำ�เริญ
พระสุกกทันต์ได้ฟังคำ�นั้นแล้ว ก็รับตอบว่� ส�ธุ ส�ธุ ดีแล้ว
ดแี ลว้
พระด�บสท้ังสองน้ันไปสู่ป่�ไม้ทั้งปวง เพ่ือพิจ�รณ�ดูในที่นั้นๆ
แลว้ ยงั ค�ำ ประก�ศใหพ้ ฤกษเทวด�ทงั้ หล�ยฟงั ดงั นวี้ �่ ข�้ แตพ่ ฤกษเทวด�
เจ้�ผู้จำ�เริญ ผู้จำ�เริญทั้งหล�ยขอท่�นทั้งหล�ยท้ังปวง จงพ�กันออกจ�ก
ต�ำ บลน้ีไป เร�ทง้ั หล�ยจะสร้�งพระนครในสถ�นทนี่ ี้
ในก�ลนั้นฝ่�ยฝูงรุกขเทวด�เจ้�ท้ังหล�ย คร้ันได้ฟังคำ�พระ
สกุ กทนั ตแ์ ลว้ ต�่ งกพ็ �กนั ตดั รกุ ขพมิ �นของตนเสมอโคนแลว้ เห�ะไปโดย
อ�ก�ศสู่ประเทศอ่ืน สำ�นักอยู่ต�มชอบใจตน ประเทศได้สะอ�ดแล้วใน
ขณะน้ันน่ันเทยี ว ไดม้ พี น้ื เรียบคล้�ยหน�้ กลองดแี ล้ว
ล�ำ ดบั นน้ั แลเทวด�องคห์ น่ึงได้สิงอยูใ่ นตน้ ไมค้ ร่ำ�คร่� ก�กปตั ต-
กรณ์ต้นหนึ่งเป็นเทวด�แก่ชร�คร่ำ�คร่�ร่�งก�ยอันซวนเซ เป็นผู้เหลืออยู่
กว่�เทวด�ท้ังหล�ยเหล่�น้ัน ได้ไปสู่สำ�นักพระฤาษีท้ังสอง แล้วอภิว�ท
กล�่ วอย่�งน้ีว�่
ข้�แต่ท่�นท้ังสองผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์อันจำ�เริญ ข้�แต่ท่�นท้ังสอง
