Page 53 - บันทึกรายวันของ เซอร์ จอห์น เบาริ่ง และสนธิสัญญาเบาริ่ง
P. 53
บันทกึ รายวัน ของ เซอร์ จอหน์ เบารงิ
และสนธสิ ญั ญาเบารงิ
เรอื่ งข้อ ๑
วา่ ดว้ ยหนังสือสญั ญาเกา่ ท่ที ำ�ไวใ้ นคฤษตศักราช ๑๘๒๖ ปี
ขอ้ ๑ วา่ ท่านเสนาบดียอมวา่ หนงั สอื สัญญาเกา่ ขอ้ ๑ ข้อ ๒
ขอ้ ๓ ขอ้ ๘ ขอ้ ๑๑ ข้อ ๑๒ ขอ้ ๑๓ ข้อ ๑๔ คงไวต้ ามเดิมแตค่ วามใน
ขอ้ ๖ ฝา่ ยไทยขอเหลอื ไว้ว่า ถ้าลูกคา้ ไทยและลูกค้าอังกฤษก็ดี ซือ้ ขาย
ไมส่ บื สวนใหแ้ นน่ อนวา่ คนดคี นชวั่ คนในบงั คบั ไทย คนในบงั คบั องั กฤษ
ซ้ือขายปะคนชั่วภาเอาของหนีไป เจ้าเมืองกรมการฝ่ายไทยฝ่ายอังกฤษ
จะสบื สวนเอาตวั มาช�ำ ระใหโ้ ดยสจุ รติ ถา้ ไมไ่ ดต้ วั ผทู้ หี่ นไี ป ฝา่ ยเจา้ เมอื ง
กรมการไทย ฝา่ ยเจา้ เมอื งกรมการองั กฤษถา้ มเี งนิ มขี องจะใชใ้ หก้ ไ็ ด้ ถา้
ไม่มีเงินไม่มีของให้แลมิได้ตัวลูกน่ีก็เพราะลูกค้าทำ�ผิดเองจะเอาใช้แต่ผู้
ครองบา้ นครองเมอื งไมไ่ ด้ กบั ความในขอ้ ๑๐ ฝา่ ยมศิ ปากขอใหค้ งไวว้ า่
ลูกค้าชาวอาเซียมิใช่มอญมิใช่พม่า และบุตรหลานชาวยุรบ อยู่ในเมือง
มฤท เมืองทวาย เมืองตนาว เมืองเย ซึ่งข้ึนแก่อังกฤษจะเข้ามาค้าขาย
ณ เมืองไทย อังกฤษจะมีหนังสือเข้ามาเปนสำ�คัญ ให้ได้ค้าขายทางบก
ทางนาํ้ โดยสะดวก มศิ ปากขอแกเ้ ขา้ วา่ ใหล้ กู คา้ ทงั้ ปวงไมเ่ วน้ ใคร ซงึ่ เปน็
คนในใต้บังคับอังกฤษจะเข้ามาค้าขายได้เหมือนกัน ท่านเสนาบดีฝ่าย
ไทยยอมให้ลูกค้าอังกฤษ เมืองมฤท เมืองทวาย เมืองตนาว เมืองเย
เมืองมอญ แลเมอื งอ่ืนๆ ซงึ่ ข้ึนแกอ่ ังกฤษเข้ามาค้าขายในเมืองซ่ึงขึ้นแก่
เมืองไทยโดยทางน้ําทางบกได้ แต่ให้อังกฤษมีหนังสือเบิกล่องสำ�หรับ
ตัวเข้ามาเปนสำ�คัญ แต่หนังสือเบิกล่องสำ�หรับตัวน้ันต้องทำ�ใหม่ทุกที
แลขอ้ สญั ญาคา้ ขาย ๖ ขอ้ ทต่ี ดิ กบั สญั ญาเกา่ นน้ั หนงั สอื สญั ญาใหมล่ า้ ง
เสยี หมด เวน้ แตร่ ะยะในขอ้ ที่ ๑ แลที่ ๔ คอื ฝา่ ยไทยขอเหลอื เอาไวค้ วามใน
ขอ้ ท่ี ๑ วา่ เมอื่ ลกู คา้ ในใตบ้ งั คบั องั กฤษจะเอาปนื กระสนุ ดนิ ดำ�เขา้ มาขาย
ห้ามมิให้ขายแก่ลูกค้าในกรุง ฯ ให้ขายแต่ในหลวง ถ้าในหลวงไม่
41
