Page 210 - องค์การและการจัดการและการจัดการทรัพยากรมนุษย์
P. 210
5-30 องค์การและการจัดการ และการจัดการทรัพยากรมนุษย์
3.6 ระยะเวลาท ผ่ี นู้ ำท ำงานร ว่ มก บั ผ ตู้ าม ถ้าผ ู้นำได้ท ำงานร่วมก ับผ ู้ต ามเป็นร ะยะเวลานานจ นส นิทส นมห รือ
รู้ใจกันดีแล้ว ย่อมจะทำให้ผู้นำสามารถกำหนดบทบาทหรือระดับการควบคุมบังคับบัญชาได้ถูกต้องเหมาะสมตาม
ความร ูค้ วามส ามารถข องผ ูต้ าม แตถ่ ้าผ ู้นำเพิ่งม าร ับง านใหมห่ รือย ังไมส่ นิทส นมค ุ้นเคยก ับผ ูต้ าม ในร ะยะแ รกผ ู้นำอ าจ
ยังไม่ม ั่นใจในตัวผู้ต ามจึงไม่ก ล้ามอบหมายงานส ำคัญๆ ให้ทำ จนเมื่อเวลาผ ่านไปร ะยะห นึ่งและม ีการเรียนรู้ถึงค วาม
สามารถต ลอดจ นท ัศนคตแิ ละอ ุปนิสัยข องก ันแ ละก ันแ ล้ว ย่อมจ ะท ำใหผ้ ู้นำส ามารถป รับต ัวแ ละก ำหนดบ ทบาทในก าร
ควบคุมบ ังคับบัญชาตลอดจนลักษณะแ ละปริมาณง านท ี่ผ ู้ตามสามารถร ับผิดชอบได้
3.7 โครงสรา้ งอ งคก์ าร องคก์ ารใดท ีม่ โี ครงสร้างแ ละร ะบบง านแ บบร วมอ ำนาจ อาจจ ะเปิดท างใหผ้ ู้นำม โีอกาส
ใช้อำนาจหน้าที่มากเกินไปหรือเป็นผู้นำแบบเผด็จการไปเลยก็ได้ เพราะข้อมูลข่าวสารและการตัดสินใจต่างๆ ไปรวม
ศูนย์อยู่ที่ตัวผู้นำหรือที่ปรึกษาของเขาเกือบทั้งหมด ในทางตรงกันข้าม ถ้าโครงสร้างและระบบงานเป็นแบบเน้นให้
ผู้ป ฏิบัติง านม ีส ่วนร ่วม ผู้นำม ักจ ะต ้องร ับฟ ังค วามค ิดเห็นแ ละก ระจายอ ำนาจไปท ี่ร ะดับต ่างๆ ของอ งค์การ ซึ่งจ ะท ำให้
โอกาสท ี่ผู้นำจะใช้อ ำนาจเกินข อบเขตนั้นมีน ้อยล ง
3.8 โครงสรา้ งแ ละค วามส มั พนั ธภ์ ายในก ลมุ่ ถา้ ส มาชกิ ภ ายในห นว่ ยง านม คี วามส มั พนั ธอ์ นั ด ตี อ่ ก นั มภี มู หิ ลงั
และสถานภาพทางสังคมและเศรษฐกิจใกล้เคียงกันได้ฟันฝ่าและร่วมงานกันมาเป็นระยะเวลาพอสมควร สมาชิกใน
หน่วยงานจะมีความกลมเกลียวไม่แตกแยกเป็นกลุ่มเป็นเหล่าต่างๆ ซึ่งเป็นการง่ายต่อผู้นำที่จะบังคับบัญชาและดึง
ให้พวกเขาม ีส ่วนร ่วมในการบริหาร แต่ถ ้าหน่วยง านใดมีก ารแ ตกแยกเป็นก ๊กเป็นกลุ่ม ขาดค วามสามัคคีปรองดองกัน
การบ งั คบั บ ญั ชาข องผ นู้ ำม กั จ ะก ระทำไดล้ ำบาก และผ นู้ ำม กั จ ะต อ้ งพ งึ่ พาอ ำนาจห นา้ ทท่ี เี่ ปน็ ท างการห รอื ใชค้ วามเดด็ ข าด
ในการบังคับบัญชา ซึ่งอ าจส่งผ ลกระทบต่อค วามพอใจข องผู้ใต้บังคับบ ัญชาในที่สุด
จะเห็นไดว้ า่ ป ัจจยั ท มี่ ผี ลต ่อค วามเป็นผ ู้นำม อี ยูห่ ลายป ัจจยั ด ้วยก นั จ ึงเปน็ การย ากท ีจ่ ะห าส ูตรส ำเร็จข องค วาม
เปน็ ผ ู้นำท มี่ ปี ระสิทธผิ ลแ ละใช้ไดต้ ลอดเวลาในท กุ ส ถานการณ์ ผู้นำท ีป่ ระสบค วามส ำเร็จม ักจ ะต ้องค อยต รวจส อบแ ละ
ประเมินสถานการณ์ต่างๆ ด้วยความรอบคอบเท่าที่เวลาและเหตุการณ์จะอำนวยให้เพื่อที่จะได้กำหนดบทบาทและ
วางตัวได้เหมาะส ม ถ้าท ำได้เช่นนี้แ ล้วก็จ ะได้ท ั้งผลงานและความพ อใจจากผ ู้ใต้บ ังคับบัญชา
กจิ กรรม 5.1.3
ปัจจยั ท ม่ี ีผลต่อค วามเป็นผูน้ ำม ปี จั จัยใดบ า้ ง
แนวตอบก ิจกรรม 5.1.3
ปัจจัยที่มีผลต่อความเป็นผู้นำ ได้แก่ ปัจจัยเก่ียวกับตัวผู้นำ ปัจจัยเกี่ยวกับตัวผู้ตาม และปัจจัยเก่ียวกับ
สถานการณ์
ลิขสิทธ์ิของมหาวิทยาลยั สุโขทยั ธรรมาธริ าช
