Page 90 - การจัดประสบการณ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์
P. 90
10-80 การจัดประสบการณ์การเรียนรู้คณิตศาสตร์
กรณีศึกษา: การเรียนร จู้ ากค วามค ดิ ข องเพอื่ นท ำ�ไดอ้ ยา่ งไร
1 ครสู อนค ณติ ศาสตรช์ ั้นป ระถมศ กึ ษาป ีที่ 4 คนห นึ่ง ต้องการพ ฒั นาค วามค ดิ รวบย อดเก่ียวก บั ก าร
หารให้ล กู ศษิ ย์ในชัน้ จ ำ�นวน 28 คน นักเรียนม ีป ระสบการณ์ก ารเรียนรูเ้ ก่ียวกบั การบวกแ ละก ารลบจ �ำ นวนนบั
เแปล็นะตศ้นูนยใ์มนาชแ่ัวลโม้วงแนลี้คะรไูตด้อ้รงับกปารระใสหบ้ผกู้เราียรณนเ์เผบช้ือิญงตป้นัญเกหี่ยาวเกกี่ยับวคกวับามกหารมแาบย่งขแอลง้วเศเหษลสือ่วเนศบษางโจดำ�ยนควานดหเชว่นังว่า12,ผล13จ, า14ก
การแก้ปัญหาน้ี จะทำ�ให้ผู้เรียนมีความรู้และทักษะเกี่ยวกับการบวกและการลบลึกซึ้งข้ึน ในขณะเดียวกันเกิด
การพ ฒั นาค วามเขา้ ใจเรอ่ื งเศษสว่ น เพอื่ ต อ่ ยอ ดม าส คู่ วามค ดิ ร วบย อดเรอื่ งก ารห าร ครเู สนอป ญั หาใหน้ กั เรยี น
ทัง้ ชนั้ ดงั น้ี
ปญั หาก ารแบ่งขา้ วหลาม
ถ้าสมมติว่าครูพานักเรียนทั้งห้องไปทัศนศึกษาสวนผลไม้ใกล้โรงเรียน และเตรียมอาหารว่างเป็น
ขา้ วหลาม 49 กระบอกขนาดเท่าๆ กัน จะแ บง่ ข า้ วหลามให้นักเรียนทัง้ 28 คนไดเ้ ท่ากนั อ ยา่ งไร
2 ครสู นทนาก บั ผ เู้ รยี นท ง้ั ช นั้ เพอื่ ท �ำ ความเขา้ ใจป ญั หา ขอ้ มลู ท ก่ี �ำ หนดใหม้ อี ะไรบ า้ ง และน กั เรยี นต อ้ ง
คน้ หาอ ะไร จากน น้ั ใหน้ กั เรยี นร ว่ มก นั ค ดิ แ กป้ ญั หาในก ลมุ่ ย อ่ ยก ลมุ่ ล ะ 4 คน เวลาผ า่ นไปป ระมาณ 20 นาที ครู
สงั เกตวา่ น กั เรยี นทกุ ก ลมุ่ ไดค้ �ำ ตอบแ ลว้ ครใู หน้ กั เรยี นม าร วมเปน็ กล มุ่ ใหญด่ งั เดมิ ครเู รมิ่ น �ำ การอ ภปิ รายกลมุ่
ใหญ่ด้วยการถามเชิงชักชวนว่า กลุ่มไหนจะอาสาสมัครมาแสดงวิธีคิดเป็นกลุ่มแรก นักเรียนกลุ่มหนึ่งออกมา
หน้าช้ันและแสดงว ิธีคิดบนกระดาษชาร์ตท ี่เขาเตรียมไว้ โดยเขียนแสดงก ารลบ 49 ด้วย 28 ตามแนวตั้ง เขา
เขียนคำ�ตอบเป็น 22 นักเรียนคนหน่ึงในกลุ่มย่อยนี้อธิบายว่า “มีนักเรียน 28 คนในห้องน้ี ถ้านักเรียนแต่ละ
คนได้ขา้ วหลามคนละห น่งึ กระบอก จะมขี ้าวหลามเหลอื อ ยู่ 22 กระบอกน�ำ กลับมาโรงเรยี น”
3 ครูและนักเรียนคนอ่ืนๆ อยู่ในความเงียบครู่หน่ึง ทุกคนกำ�ลังคิดถึงส่ิงท่ีได้ยินเมื่อครู่นี้ ครูมอง
ไปท่ีน ักเรียนท กุ ค นในช นั้ และถามว ่า “มใี ครจ ะเสนอแ นะตอ่ วธิ คี ิดของเพื่อนไหม หรือใครมขี อ้ สงสัยเก่ยี วกบั
ค�ำ ตอบท่ีได”้
4 นักเรยี นชายค นหนง่ึ พดู ว ่า “ผมวา่ ว ิธคี ดิ ถกู ต อ้ ง แต่ผมส งสัยการลบ เพราะ 9 ลบอ อกด ้วย 8 จะ
เหลือ 1 ไม่ใช่ 2 คำ�ตอบต อ้ งเท่ากับ 21 ไมใ่ ช่ 22” นักเรยี นเดินไปชต้ี ัวเลขท กี่ ระดาษช ารต์ ข องเพื่อน กลมุ่ แ รก
ทอ่ี าสาอ อกม าแ สดงค วามค ดิ ห นั ไปพ จิ ารณาป ระโยคส ญั ลกั ษณท์ ก่ี ลมุ่ เสนอและพ ยกั ห นา้ เหน็ ด ว้ ยว า่ ค �ำ ตอบผดิ
นักเรยี นคนห นึ่งของกลมุ่ พ ดู ว า่ “เราเสนอค�ำ ตอบผ ดิ จรงิ ๆ ใชแ่ ล้ว 9 ลบอ อกด้วย 8 เหลือ 1” ครตู ง้ั ใจฟ ังก าร
สนทนาของนักเรียนในช้ัน และไม่เข้าไปแทรกแซงหรือเฉลย นักเรียนในช้ันสนับสนุนคำ�ตอบนี้ และร่วมกัน
พดู ว่า นกั เรยี นจ ะไดข้ า้ วหลามคนละห นึง่ กระบอก
5 ครูหยุดคิดสักครู่ และเรียกชื่อนักเรียนคนหน่ึงให้ตอบ เพราะครูจำ�ได้ว่า ขณะเดินดูนักเรียนช่วย
กันแก้ปัญหาเป็นกลุ่มย่อย นักเรียนคนนี้แสดงความคิดที่น่าสนใจ “ฟูเกียรติคิดอย่างไรกับคำ�ตอบนี้” “ผม
ว่านักเรียนแต่ละคนได้ข้าวหลามมากกว่าหน่ึงกระบอก” ฟูเกียรตินำ�กระดาษชาร์ตแสดงกระบวนการคิดของ
กลมุ่ ของเขาไปแสดงหน้าช้นั ในก ระดาษช ารต์ มีรปู ขา้ วหลาม 21 กระบอก และแสดงก ารแบง่ ค ร่ึงข้าวหลาม 14
กระบอกจาก 21 กระบอก เขาอธบิ ายรปู ทแี่ สดงวา่ นำ�ขา้ วหลาม 14 กระบอกจาก 21 กระบอกท ี่เหลอื แบง่ ค รึ่ง
ข้าวหลามแต่ละกระบอกใน 14 กระบอก นักเรียนแต่ละคนจะได้ข้าวหลามหนึ่งกระบอกกับอีกคร่ึงกระบอก
มนี กั เรยี นห ลายค นในช ้ันเหน็ ด้วยก บั ค ำ�ตอบข องฟเู กียรติ
