Page 47 - สารัตถะและวิทยวิธีทางภาษาอังกฤษ
P. 47
การพ ัฒนาหลักสูตรภ าษาอังกฤษ 7-37
จากแ ผนภูมิ จะเหน็ ไดว้ ่าในก ารร ูภ้ าษาอ ังกฤษเป็นภ าษาท ีส่ อง หน่วยค �ำ ทางไวยากรณท์ ีผ่ ูเ้ รยี น
จะร บั ร กู้ อ่ นห นว่ ยค �ำ อนื่ ป ระกอบด ว้ ยห นว่ ยค �ำ –ingทแี่ สดงถ งึ ค วามเปน็ progressive(Heisstudying.)
หรือ continuous หน่วยค ำ� –s ที่แสดงถึงความเป็นพ หูพจน์ (two birds) และ copula verb (to be)
เช่นในต ัวอย่างต ่อไปน ี้ “I’m home now.” หรือ “Mrs. Hatcher is my English teacher.”
หน่วยคำ�ทางไวยากรณ์ที่ผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองจะรับรู้ต่อมาได้แก่ กริยาช่วย
(Auxiliary Verb) ที่ใช้ในโครงสร้าง progressive (Mrs. Hatcher is talking to Jane at the
moment.) รวมท ั้งค ำ�นำ�หน้าน าม (Article) เช่นในตัวอย่าง “Give me a pen.” หรือ “I need the
book on the shelf.”
ต่อจ ากน ั้นผ ู้เรียนจ ะร ับร ู้ร ูปข อง กร ยิ าอ ป กติ (Irregular Verb) เมื่อเป็นอ ดีตกาล เช่น “James
drove me home yesterday.” หรือ “Brandon went out with Jacky.” โครงสร้างห รือหน่วยค ำ�
ทางไวยากรณ์ที่ผู้เรียนจะรับรู้ต่อมาได้แก่ รูปปกติของกริยาเมื่อเป็นอดีตกาล (Regular Past) เช่น
“Dan smiled.” หรือ “They arrived a bit late yesterday.” ตามด้วยหน่วยคำ� –s ที่แสดงถึง
ปัจจุบันกาลเมื่อประธานเป็นเอกพจน์บุรุษที่ 3 (She borrows me that book.) และหน่วยคำ� –s
ที่แ สดงถึงค วามเป็นเจ้าของ (John’s house is quite close to mine.)
อย่างไรก็ตาม Krashen เน้นว่าลำ�ดับขั้นตามธ รรมชาติข องการรับรู้โครงสร้างดังกล่าวไม่ได้
เกิดข ึ้นจ ากก ารส อนในช ัน้ เรียนท ีผ่ ูเ้รียนร ูต้ วั ว ่าต นเองก �ำ ลังเรยี นอ ะไรอ ยู่ แตจ่ ะเกิดข ึ้นเมื่อผ ูเ้ รียนอ ยูใ่ น
สภาพก ารณส์ ือ่ สารจ รงิ ท ไี่ มใ่ ชก่ ารส อน และส มมตฐิ านด งั ก ลา่ วก ม็ ขี อ้ จ �ำ กดั อ ยทู่ ลี่ �ำ ดบั ข ัน้ ต ามธ รรมชาติ
ของการรู้โครงสร้างหรือหน่วยคำ�ทางไวยากรณ์เท่านั้น อันเนื่องมาจากข้อมูลที่ใช้ในการวิเคราะห์เป็น
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องก ับห น่วยค ำ�หรือโครงสร้างท างไวยากรณ์เท่านั้น
หลงั จากศกึ ษาเนื้อหาส าระเร่ืองท ี่ 7.3.2 แลว้ โปรดป ฏิบตั ิกิจกรรม 7.3.2
ในแ นวการศกึ ษาห น่วยที่ 7 ตอนท ่ี 7.3 เรื่องท ่ี 7.3.2
