Page 22 - การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
P. 22
2-12 การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
ผู้เรียนพูดในตอนแรกว่า “My mother cleaned the glass.” (ซึ่งในความจริงแล้วแก้วที่ล้างน้ันมีหลายใบ)
ผู้สอนจึงพูดเกร่ินน�ำว่า “Excuse me, she cleaned the ???” ซ่ึงอาจท�ำให้ผู้เรียนตระหนักได้ว่าน่าจะพูด
ผิดไวยากรณ์ในตอนแรก ดังนั้นผู้เรียนจึงอาจพูดแก้ข้อผิดพลาดดังกล่าวน้ันว่า “Glasses?” เป็นต้น
2.5 การแก้ไขภาษาโดยการพูดทวนซ้ํา (Repetition) เป็นวิธีที่ผู้สอนจะกล่าวทวนค�ำหรือ
ขอ้ ความทผี่ เู้ รยี นพดู และมขี อ้ ผดิ พลาด โดยเนน้ เฉพาะคำ� หรอื ขอ้ ความทผี่ ดิ นน้ั เชน่ เมอื่ ผเู้ รยี นกลา่ ววา่ “She
have been away.” ผู้สอนก็กล่าวซํ้าว่า “She have?... She has been away.” “She has been away.”
กลา่ วไดว้ า่ กลวธิ แี ก้ไขข้อผดิ พลาดทงั้ วิธแี ก้โดยตรงหรอื โดยทางออ้ มนัน้ เปน็ วิธีทีน่ กั วิชาการดา้ นการรับภาษา
ที่สองพิจารณาว่าเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาทักษะภาษาของผู้เรียน แทนที่จะไม่มีการแก้ไขภาษาใด ๆ เลย
ดังน้ันในระยะสองถึงสามทศวรรษท่ีผ่านมาจึงมีงานวิจัยท่ีเกี่ยวข้องกับบทบาทของวิธีการแก้ไขข้อผิดพลาด
ทางภาษาเพ่ือศึกษาว่าวิธีใดจะได้ผลกับรูปแบบต่อประเด็นทางไวยากรณ์หรือค�ำศัพท์ภาษาอังกฤษ
งานวิจัยของชินทานิ เอลลิส และซูซูกิ (Shintani, Ellis and Suzuki, 2014) ซึ่งศึกษาผลของ
การแก้ไขภาษาเขียนต่อความแม่นย�ำในการใช้โครงสร้างไวยากรณ์เร่ืองการใช้ค�ำน�ำหน้านามและประโยค
สมมติแสดงเงื่อนไขตรงข้ามความจริง โดยเปรียบเทียบการแก้ไขข้อผิดพลาดโดยตรง (explicit corrective
feedback) กับการแก้ไขโดยการพูดให้ผู้เรียนคิดหาค�ำตอบที่ถูกโดยอาศัยหลักไวยากรณ์ (metalinguistic
corrective feedback) โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีชาวญี่ปุ่นจ�ำนวน 214 คน ผลการ
วิจัยพบว่าการให้ข้อมูลป้อนกลับท้ังสองวิธีนั้นท�ำให้กลุ่มทดลองสามารถใช้ประโยคสมมติแสดงเงื่อนไขตรง
ข้ามความจริงได้แม่นย�ำขึ้นแต่ไม่สามารถใช้ค�ำน�ำหน้านามในภาษาอังกฤษได้แม่นย�ำขึ้น นอกจากน้ีการแก้ไข
ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์โดยตรงมีประสิทธิผลดีกว่าการแก้ไขโดยการพูดให้ผู้เรียนคิดหาค�ำตอบท่ีถูกโดย
อาศัยหลักไวยากรณ์
ยิลมาซ (Yilmaz, 2013) ศึกษาเปรียบเทียบผลสัมฤทธ์ิของการให้ข้อมูลป้อนกลับในการแก้
ภาษาของรูปแบบการแก้ภาษาต่าง ๆ กันสามรูปแบบ คือ การแก้ภาษาแบบผสมทั้งเป็นการแก้โดยตรงและ
โดยทางอ้อม การแก้ภาษาโดยทางอ้อมแบบเดียว การแก้ภาษาโดยทางตรงแบบเดียว โดยมีกลุ่มควบคุมซ่ึง
ไม่ได้รับการแก้ไขภาษาในรูปแบบใดเลยทั้งส้ิน ไวยากรณ์ท่ีเป็นประเด็นในการศึกษาวิจัยนี้คือ การใช้ค�ำน�ำ
หน้านามในภาษาอังกฤษ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองที่ได้รับการแก้ไขภาษาโดยตรงและกลุ่มทดลองที่ได้
รับการแก้ไขแบบผสมสามารถท�ำแบบทดสอบได้ผลดีกว่ากลุ่มที่เหลือ ผลการวิจัยสรุปได้ว่าผู้เรียนที่ได้รับ
การแก้ไขภาษาแบบผสมมีความสามารถในการท�ำแบบทดสอบได้ดีเท่า ๆ กันกับกลุ่มท่ีได้รับการแก้ไขภาษา
โดยตรง ซ่ึงผลวิจัยนี้ท�ำให้เห็นว่าในการเรียนการสอนไวยากรณ์น้ันผู้เรียนจะได้รับประโยชน์สูงสุดถ้าผู้สอน
สอนไวยากรณ์ในบริบทการใช้จริงและมีการแก้ไขภาษาโดยตรงหรือโดยตรงผสมผสานกับโดยทางอ้อม และ
ท่ีส�ำคัญการไม่แก้ไขภาษาในรูปแบบข้อมูลป้อนกลับน้ันจะไม่ช่วยให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้อย่างมี
ประสิทธิผล
ซาง และราฮมี ี (Zhang and Rahimi, 2014) ศึกษาความเช่ือของผเู้ รยี นภาษาองั กฤษในฐานะ
ภาษาต่างประเทศสองกลุ่ม ที่มีลักษณะวิตกกังวลในการเรียนภาษาสูงและต่ํา ท่ีมีต่อการแก้ไขข้อผิดพลาดใน
ด้านไวยากรณ์ ผู้เรียนชาวเปอร์เซียจ�ำนวน 160 คนตอบแบบสอบถามเกี่ยวกับความเช่ือเรื่องความวิตกกังวล
