Page 34 - การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
P. 34

2-24 การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ

กระสวนภาษานั้นจะเปิดโอกาสให้ผู้เรียนได้ “พูด” มากกว่าวิธีการสอนแบบไวยากรณ์และแปล แต่การพูด
นั้นก็เปรียบเสมือนเป็นการท่องจ�ำบทสนทนาแบบนกแก้วนกขุนทองมากกว่าจะเป็นการพูดในชีวิตจริง

       3.	 วิธีการสอนแบบเน้นการส่ือสาร (Communicative Approach) ในราวตอนต้นของทศวรรษท่ี
1980 เกิดการเปล่ียนแปลงอย่างมากในเร่ืองของวิธีการสอนภาษาท่ีสอง เน่ืองจากนักภาษาศาสตร์สังคม
นักการศึกษาและครูผู้สอนโดยท่ัวไป เริ่มตระหนักถึงข้อจ�ำกัดของวิธีการสอนแบบด้ังเดิม เช่น วิธีการสอน
แบบไวยากรณ์และแปล และวิธีการสอนแบบฝึกกระสวนภาษา เพราะผเู้ รยี นส่วนใหญ่ที่เรยี นด้วยวธิ ีการสอน
ดังกล่าวไม่สามารถใช้ไวยากรณ์ ค�ำศัพท์ท่ีเรียนได้อย่างถูกต้องและเหมาะสมในชีวิตประจ�ำวันได้ ประกอบ
กับนักภาษาศาสตร์เชิงมานุษยวิทยา เดล ไฮมส์ (Dell Hymes) ได้เสนอว่าความสามารถในเรื่องกฎไวยากรณ์
ภาษาอย่างเดียวน้ันไม่เพียงพอ เพราะสมาชิกในชุมชนภาษา (speech community) น้ันยังต้องการความ
สามารถในเรื่องของการใช้กฎไวยากรณ์เหล่านั้นได้อย่างเหมาะสมตามขนบธรรมเนียมของแต่ละชุมชนภาษา
น้ันด้วย เมื่อความคิดและข้อเสนอน้ีแพร่หลายไปในวงกว้าง นักภาษาศาสตร์ประยุกต์และการรับภาษาที่สอง
(Second Language Acquisition) เช่น คานาเล่และสเวน (Canale and Swain, 1980, 1983) จึงเสนอ
ว่ารูปแบบการเรียนการสอนภาษาท่ีสองนั้นควรมีเป้าหมายหลักในการสร้างสมิทธิภาพ (competence) ทาง
ภาษาที่มีองค์ประกอบหลักส่ีประการดังต่อไปนี้

            - 	สมิทธิภาพด้านไวยากรณ์ซ่ึงหมายถึงความรู้ในเร่ืองของโครงสร้างภาษาต้ังแต่ระดับเสียง
จนถึงระดับความหมาย

            -	 สมิทธิภาพด้านสังคม ซึ่งหมายถึงความรู้และความสามารถในการใช้โครงสร้างภาษาทุก
ระดับได้อย่างเหมาะสมกับบริบทการใช้

            - 	สมทิ ธภิ าพเชงิ กลยทุ ธ์ กลา่ วคอื ความสามารถในการใชก้ ลยทุ ธก์ ารสอื่ สารทงั้ แบบวจั นะและ
อวัจนะภาษาเมื่อจ�ำเป็น

            -	 สมิทธิภาพเชิงวาทกรรม คือ ความสามารถในการใช้ภาษาเพ่ือการส่ือสารท่ีมีความกลมกลืน
และความต่อเนื่องของข้อความทั้งภาษาพูดและภาษาเขียนได้อย่างเหมาะสมในแต่ละบริบท

       นอกจากต้นแบบของ คานาเล่และสเวน (Canale and Swain) น้ีแล้ว มีนักวิชาการท่านอ่ืนได้เสนอ
ต้นแบบของสมิทธิภาพทางการสื่อสาร อาทิ เช่น บาคแมน (Bachman ,1990) และ บาคแมนและพาลเมอร์
(Bachman and Palmer, 1996) ซึ่งปรับเปล่ียนสมิทธิภาพด้านต่าง ๆ ใหม่ เช่น น�ำเอาสมิทธิภาพด้าน
ไวยากรณ์และสมิทธิภาพด้านวาทกรรมเข้าไว้ด้วยกันอยู่ภายใต้สมิทธิภาพด้านการจัดระบบภาษาเพื่อการ
สอื่ สาร (organizational competence) และสมทิ ธภิ าพการใชภ้ าษาทมี่ รี ะดบั การสอื่ ความหมายแบบโดยตรง
และโดยอ้อม รวมถึงสมิทธิภาพการใช้ภาษาท่ีสอดคล้องกับบริบททางสังคม สมิทธิภาพท้ังสองประการนี้ได้
รับการจัดหมวดหมู่ภายใต้สมิทธิภาพเชิงวัจนปฏิบัติ (pragmatic competence)

       จากคำ� อธบิ ายถงึ หลกั การการสอนภาษาขา้ งตน้ จะเหน็ วา่ หลกั การของวธิ กี ารสอนแบบเนน้ การสอ่ื สาร
นั้นมีองค์ประกอบส�ำคัญดังต่อไปนี้

            -	 มุ่งเน้นไวยากรณ์ในบริบท
            - 	ตัวอย่างภาษาที่สะท้อนการใช้ภาษาในสถานการณ์จริง
   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39