Page 35 - การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาอังกฤษ
P. 35
การประยุกต์ใช้ผลการวิจัยด้านการเรียนรู้ภาษา การเรียนรู้ภาษาท่ีสอง ในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ 2-25
- ต�ำราและเอกสารการสอนที่มีเนื้อหาบูรณาการทั้งไวยากรณ์และการใช้ภาษา
- บทบาทของครูคือผู้จัดการท่ีคอยดูแลกระบวนการการเรียนการสอน
- บทบาทของผู้เรียนคือการเป็นผู้ริเริ่มในการใช้ภาษา
- การเรียนการสอนเน้นเรื่อง “โอกาส” และ “ทางเลือก”
- ผู้เรียนเป็นปัจจัยส�ำคัญสุดในกิจกรรมการเรียนการสอน
- ความถูกต้องของภาษาไม่เน้นเรื่องความเป็นเจ้าของภาษาเป็นเกณฑ์หลัก
- การประเมินผลสัมฤทธ์ิของการเรียนถือเป็นส่วนเดียวกันกับการสอน
จากหลักการข้างต้นแสดงว่าวิธีการสอนที่เน้นการสื่อสารน้ีสะท้อนความเชื่อหรือหลักการแบบ
ประชาธิปไตย กล่าวคือ เป็นรูปแบบการเรียนการสอนที่ให้ทางเลือกหรือ “โอกาส” กับผู้เรียนท่ีต้องตัดสินใจ
ว่าอะไรคือสิ่งท่ีเหมาะสมที่สุด อย่างไรก็ตาม “โอกาส” ดังกล่าวนี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นการคิดเรื่อง
ของ “โอกาส” โดยผู้คิดชาวตะวันตกและคิดแทนให้กับผู้ปฏิบัติจริงในบริบทการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ
ท่ัวโลก โดยเฉพาะอย่างย่ิงในบริบทของเอเชีย ซ่ึงจะมีค่านิยมและวัตถุประสงค์ท่ีอาจจะแตกต่างกับค่านิยม
และวัตถุประสงค์ของชาวตะวันตกก็ได้
ต่อมาภายหลังแนวคิดหรือต้นแบบการใช้ภาษาเพื่อการส่ือสารได้เปล่ียนแปลงไปในลักษณะท่ี
ตอบสนองตอ่ รปู แบบการใชภ้ าษาในบรบิ ทแตล่ ะบรบิ ทมากขน้ึ จงึ มนี กั วชิ าการเสนอสมทิ ธภิ าพเชงิ ปฏสิ มั พนั ธ์
(interactional competence) จอห์นสัน (Johnson ,2004) อธิบาย interactional competence ว่า
หมายถึง สมิทธิภาพด้านการใช้ภาษาที่ควรจะค�ำนึงถึงบริบทเฉพาะเป็นส�ำคัญแทนท่ีจะค�ำนึงถึงรูปแบบ
การสื่อสารท่ีเหมาะสมในระดับสากล กล่าวคือ ผู้ที่สนับสนุนแนวคิดเรื่อง สมิทธิภาพเชิงปฏิสัมพันธ์ เห็นว่า
รูปแบบหรือต้นแบบการส่ือสารที่เหมาะสมควรมีรูปแบบเดียวแล้วประยุกต์ใช้ได้ในทุก ๆ บริบท ซึ่งเป็นสิ่งท่ี
ต้นแบบสมิทธิภาพการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารของคานาเล่และสเวนหรือบาคแมนและบาคแมนและพาลเมอร์
น�ำเสนอนั้นไม่สะท้อนความเป็นจริงของการใช้ภาษาเพ่ือการส่ือสารในแต่ละบริบททางวัฒนธรรม แนวคิด
ดังกล่าวนี้สะท้อนให้เห็นถึงปัญหาของการน�ำเอาวิธีการสอนแบบเน้นการส่ือสารไปใช้ในบริบทการเรียนการ
สอนภาษาอังกฤษต่าง ๆ กัน เช่น ในประเทศไทย อินโดนีเซีย เวียดนาม แอฟริกาและประเทศจีน คือ
ครูภาษาอังกฤษในประเทศดังกล่าวข้างต้นมีความคับข้องใจว่าการใช้วิธีการสอนแบบเน้นการสื่อสารท่ี
ตะวันตกคิดขึ้นมานี้ไม่เอื้อต่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษของผู้เรียนจ�ำนวนมาก หรือไม่เช่นน้ันก็เกิดกรณีว่า
ผู้สอนบางคนตีความหมายของหลักการของวิธีการสอนแบบเน้นการสื่อสารผิด เช่น เข้าใจว่าการสอนแบบนี้
หมายถึงการละท้ิงเรื่องไวยากรณ์และเน้นแต่เฉพาะทักษะการฟังและการพูด หรือเห็นว่าภาษาท่ีครูควรใช้ใน
การเรียนการสอนถูกจ�ำกัดอยู่แต่เฉพาะภาษาอังกฤษเท่านั้น ห้ามไม่ให้ผู้เรียนใช้ภาษาแม่ของตนใน
กระบวนการเรียนการสอน
ถงึ แม้วา่ วิธีการสอนทเี่ น้นการสอื่ สารนี้จะได้รับการวิพากษว์ จิ ารณ์อยา่ งมาก แตก่ ็ปฏิเสธไมไ่ ดเ้ ชน่ กัน
ว่าวิธีการสอนแบบนี้ได้เปิดศักราชใหม่ให้กับวงการการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นอย่างมากทีเดียว
อย่างน้อยท่ีสุดก็เป็นวิธีการที่ท�ำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงท้ังในด้านกิจกรรมการเรียนการสอนและการทดสอบ
สมิทธิภาพทางภาษา
