Page 80 - การอ่านภาษาไทย
P. 80
๖-70 การอ่านภาษาไทย
๓.๓.๒ ผอู้ า่ นรอ้ ยกรองเพอื่ วพิ ากษว์ จิ ารณ์ ควรสนใจหยบิ ยกคณุ คา่ ในดา้ นสนุ ทรยี ภาพและ
วรรณศิลป์ ซ่ึงเป็นลักษณะส�ำคัญท่ีเชิดชูคุณค่าของวรรณกรรมร้อยกรองตามรูปแบบต่างๆ ตลอดจน
แยกแยะขอ้ ดแี ละขอ้ บกพรอ่ งออกมาแสดงไดช้ ดั เจนและถกู ตอ้ ง (นกั ศกึ ษาควรทบทวน ตอนที่ ๖.๓ เรอ่ื งที่
๖.๓.๒ การอ่านร้อยกรองเพอื่ ความเพลดิ เพลิน)
๓.๔ โดยที่ผลงานร้อยกรองท่ีเป็นวรรณคดีมรดก เป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่กวีสร้างสรรค์ขึ้น
ดว้ ยอจั ฉรยิ ภาพเฉพาะตน และไดผ้ า่ นการวพิ ากษว์ จิ ารณข์ องมหาชนมาดว้ ยกาลเวลาอนั ยาวนาน สามารถ
ดำ� รงอยู่และได้รบั การสืบทอดให้ย่งั ยนื คุณสมบัตดิ งั กลา่ ว ยอ่ มเปน็ เครอื่ งช่วยใหก้ ารวพิ ากษ์วิจารณห์ รือ
การประเมินคุณค่าง่ายข้ึน เพราะมติมหาชนและกาลเวลาอันยาวนานนั้น ได้เป็นเครื่องค้ําประกันคุณค่า
อยู่แล้ว
“คติที่ว่า วรรณศิลป์เป็นสมบัติของผู้อ่าน เป็นสมบัติของมหาชน เป็นสมบัติของปวงชน
นับวันจะทวีความส�ำคัญข้ึน คตินี้ใช้ได้กับทั้งของเก่าและของใหม่ วรรณกรรมโบราณก็เข้ากันกับ
กติกานี้ได้เป็นอย่างดี กาลเวลาที่ล่วงไป เป็นเคร่ืองตัดสินค่า และความเป็นอมตะของงานประพันธ์
ได้ วรรณกรรมที่ย่ิงใหญ่คือวรรณกรรมท่ีจะคงอยู่สู้ “ปรโลก” ได้ วรรณกรรมเอกนั้น มิใช่สมบัติ
ของชาติใดชาติหน่ึง แต่เป็นสมบัติของโลก สมบัติทางวรรณศิลป์ เป็นสมบัติของมนุษยชาติ...”
(เจตนา นาควชั ระ. (๒๕๒๑). ทฤษฎีเบือ้ งต้นแหง่ วรรณคดี, น. ๒๑)
ด้วยเหตุน้ี มติมหาชนและกาลเวลาอันยาวนาน จึงเป็นกฎเกณฑ์หรือกติกาอันส�ำคัญอย่างหน่ึง
ในการวพิ ากษว์ จิ ารณว์ รรณกรรมรอ้ ยกรอง ซง่ึ ผอู้ า่ นเพอื่ วพิ ากษว์ จิ ารณ์ ควรใชเ้ ปน็ แนวทาง แตต่ อ้ งไมเ่ ชอ่ื
โดยมิได้อ่านและวิเคราะหว์ พิ ากษ์วจิ ารณ์ดว้ ยตนเอง
กิจกรรม ๖.๓.๔
จงเขียนเครอ่ื งหมาย ✓ หรอื ✕ หน้าขอ้ ความต่อไปน้ี
๑. การวพิ ากษว์ จิ ารณว์ รรณกรรมรอ้ ยกรอง คอื การติ หรอื หยบิ ยกขอ้ บกพรอ่ ง ออกมาแสดงอยา่ ง
เดียว
๒. ลิลิตพระลอ เปน็ วรรณคดที ีค่ วรไดร้ บั การวิพากษว์ ิจารณว์ า่ ไมม่ ีคณุ ค่า เพราะกล่าวถึงเรอ่ื งที่
ผิดศีลธรรมประเพณี เช่น พระลอละทิ้งบ้านเมืองไปด้วยความลุ่มหลงอิสตรี และการลอบรักเสพสมกัน
ระหวา่ งพระลอและพระเพื่อนพระแพง
๓. ผวู้ ิพากษ์วิจารณ์วรรณกรรมร้อยกรอง ต้องมีใจเปน็ กลาง และรอบรูล้ กั ษณะของวรรณศลิ ป์
แนวตอบกิจกรรม ๖.๓.๔
ขอ้ ๑. ✕ ขอ้ ๒. ✕ ขอ้ ๓. ✓
