Page 60 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 60
10-50 ภาษาถ่นิ และวรรณกรรมท้องถ่ินไทย
ภาพที่ 10.11 ไก่เถื่อนหรือไก่ป่าส่งสียงขันดังสะเทือนไปทั้งหมู่บ้าน
ที่มา: สุรวิทย์ คงทอง, 2530, น. 114.
สว่ นตวั อย่างเพลงกล่อมเด็กที่มีเน้ือหาเก่ยี วกับเดก็ ทีส่ ำ� คัญมดี งั นี้ (วรวรรธน์ ศรยี าภัย, 2541, น.
213, 256)
สุดจิตสุดใจเหอ ร้องไห้หาใครสุดใจพี่
โปย่าตายายก้าไม่มี ขวัญพี่อย่าร้องเหลยน้องเอย
โปย่าตายายอยู่แค่ใกล้ ได้ยกขวัญข้ึนชมเชย
ขวัญพ่ีอย่าร้องเหลยน้องเอย สองราเรามีกรรมเหอ
(โป = ปู่, ก้า = ก็, เหลย = เลย, แค่ = ใกล้, สองรา = สองเรา)
น้องนอนเหอ นอนให้สบาย
นอนหลับฉับฉาย เอาโลกงัวลายมาหลอกเจ้า
หลอกเหอหลอกหลอน โศกาอาวรณ์ไม่นอนเล่า
แม่เซ้อขวัญข้าว เชิญให้เจ้านอนเปลเหอ
(ฉับฉาย = กระสับกระส่าย, โลกงัว = ลูกวัว, เล่า = อีก, แม่เซ้อ = แม่ซื้อ)
3.3 คุณค่าของเพลงกล่อมเด็ก เพลงกลอ่ มเดก็ ภาคใตม้ คี ณุ คา่ มากหลายยากทจี่ ะกลา่ วใหล้ ะเอยี ด
ทงั้ หมดได้ แตโ่ ดยทว่ั ไปจะมคี ณุ คา่ อยา่ งนอ้ ย 3 ดา้ น คอื ดา้ นอารมณ์ สงั คม และภมู ปิ ญั ญา ในดา้ นอารมณ์
