Page 40 - ภาษาถิ่นและวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
P. 40
12-30 ภาษาถน่ิ และวรรณกรรมท้องถิ่นไทย
ตวั อยา่ งนทิ านของกลมุ่ เขมร จงั หวดั สรุ นิ ทร์ เรอื่ ง กะเดิบโดง กะเดิบซลา (อารยี ์ ทองแกว้ , 2547)
ความว่า
มีครอบครัวหน่งึ ฐานะยากจน ประกอบด้วยแม่และลกู สาวคนหนงึ่ ชือ่ “นางกะเดบิ โดง” พอ่ ของ
นางกะเดิบโดง ตายจากไปนานแล้ว ฐานะของครอบครัวน้ียากจน วันหน่ึงแม่ของนางกะเดิบโดง ไปขุด
หนอ่ ไมแ่ ละทำ� เสยี มติดอยู่ในกอไผ่ นางพยายามดงึ ยงั ไงก็ดึงไม่ได้สกั ที จนตะวนั บา่ ยคลอ้ ยใกล้คำ่� กห็ มด
ปัญญา นางจึงพูดบนบานว่า ถ้าใครสามารถเอาเสียมของนางออกมาจากกอไผ่ได้ นางจะยกลูกสาวคน
เดียวให้
นางพดู ยงั ไมท่ นั ขาดค�ำกม็ ีเสียงหนงึ่ ถามวา่ “พดู จรงิ ใชไ่ หม?” นางกต็ อบวา่ “ใช่...” ทนั ใดนนั้ ก็
ปรากฏมงี ูตัวใหญ่ตัวหนึ่งเลื้อยออกมาและเอาเสยี มออกจากกอไผใ่ ห้ แมน่ างกะเดบิ โดง ตกใจมากที่เหน็ งู
ใหญข่ นาดเทา่ ตน้ มะพร้าว แต่กไ็ มร่ ูจ้ ะท�ำอย่างไรเพราะไดล้ ่นั วาจาออกไปแลว้ จงึ ถือความสัตย์ ฝ่ายงถู าม
แม่นางกะเดิบโดงว่า จะไปบ้านนางได้อย่างไร นางก็บอกให้ไปตามเปลือกหน่อไม้ท่ีนางจะแกะทิ้งไว้เป็น
ระยะตามทางจนถึงบ้าน
เม่ือกลับถึงบ้านก็เล่าให้ลูกสาวฟัง นางกะเดิบโดงตกใจมาก แต่ก็ยอมท�ำตามความประสงค์ของ
แม่ พอตกกลางคืนงูใหญ่ก็ไปท่ีบ้านของนางกะเดิบโดงจริงและเข้าไปอยู่ในห้องของนางกะเดิบโดง งูน้ีที่
จริงเป็นงูเทพจ�ำแลงกายมาลองใจแม่นางกะเดิบโดงว่าจะรักษาค�ำสัตย์หรือไม่ เม่ือเข้าไปในห้องจึงคืนร่าง
เปน็ เทพรปู งามและบอกความจรงิ แกน่ างกะเดบิ โดง และไดน้ างเปน็ ภรรยา ในคนื นน้ั พรอ้ มกบั เนรมติ ความ
ร่�ำรวยให้ครอบครัวนี้ จนเป็นทร่ี ่�ำลอื ไปทวั่ ทั้งหมบู่ า้ น
ยงั มอี ีกครอบครัวหนึ่ง มลี กู สาวชอ่ื นางกะเดบิ ซลา เมอ่ื แม่ของนางกะเดบิ ซลาได้ยนิ เร่ืองน้เี ขา้ ก็
เกดิ ความอจิ ฉาและอยากรำ�่ รวยกบั เขาบา้ ง จงึ แวะเวยี นไปบา้ นนางกะเดบิ โดง ฝา่ ยแมข่ องนางกะเดบิ โดงก็
เล่าความจรงิ ทัง้ หมดให้ฟงั แมข่ องนางกะเดบิ ซลา เมือ่ กลบั มาถึงบา้ นกค็ วา้ เสียม ตะกรา้ ไปหาหนอ่ ไม้ ใน
ใจกค็ ดิ ถึงความร่�ำรวยตลอดทาง อยากได้เขยรูปงามใหผ้ คู้ นร่�ำลอื เหมอื นแมน่ างกะเดบิ โดงบา้ ง
เมอื่ ไปถงึ ปา่ ไผ่ นางกเ็ อาเสยี มไปเสยี บไวก้ บั กอไผก่ อเดมิ ทแี่ มน่ างกะเดบิ โดงทำ� เสยี มตดิ แลว้ นาง
ก็ท�ำทีร้องหาคนช่วยเอาเสียมออกจากกอไผ่ให้ แล้วนางจะยกลูกสาวให้ นางร้องเกือบทั้งวันก็ไม่มีใครมา
ช่วย ใกล้คำ�่ นางเกือบหมดความอดทน ก็มีงใู หญต่ วั หนึ่งอาสาจะเอาเสยี มใหน้ าง นางดใี จมาก บอกว่าให้
รีบไปบ้าน นางจะทิ้งเปลือกหน่อไม้ ไว้เป็นที่สังเกตตลอดจนถึงบ้าน แม่นางกะเดิบซลาดีใจรีบกลับบ้าน
แล้วบอกแก่นางกะเดิบซลา ให้เตรียมตัวรับว่าท่ีผัวงู นางกะเดิบซลาเป็นคนดี แต่ขัดใจแม่ไม่ได้ จึงจ�ำใจ
ต้องท�ำตามผ้เู ป็นแม่
คืนน้นั งูตัวใหญ่มาที่บ้านนางกะเดบิ ซลา แม่ของนางดีใจ รีบพาเขา้ หอ้ งลูกสาว กำ� ชับใหป้ ดิ ประตู
ลงกลอนใหเ้ รยี บรอ้ ย สว่ นตวั เองจะเขา้ นอนคอยเงยี่ หฟู งั สถานการณ์ สกั พกั หนงึ่ ไดย้ นิ เสยี งนางกะเดบิ ซลา
รอ้ งบอกวา่ งใู หญไ่ ดก้ ลนื ขอ้ เทา้ ตนเองแลว้ แมน่ างกะเดบิ ซลาไดย้ นิ ดงั นน้ั กใ็ หข้ ดั เคอื งยงิ่ นกั นางตะคอก
ใหล้ กู เงียบ เพียงสามหี ยอกเล่นนิดหน่อยกท็ ำ� กระโตกกระตากใหค้ นอื่นรู้ สักครหู น่ึงนางกะเดบิ ซลา กร็ อ้ ง
ดงั ขน้ึ อกี ว่า งไู ดก้ ลืนมาถึงเอวแล้ว แม่นางก็บอกให้เงียบ สกั พกั นางกะเดิบซลา กร็ ้องอกี ว่างูกลืนนางถึง
คอแลว้ แมข่ องนางกบ็ อกใหเ้ งียบ
