Page 57 - ลักษณะภาษาไทย
P. 57
คายมื ภาษาบาลี-สันสกฤต 9-47
จะเห็นไดว้ า่ เสยี งพยัญชนะของคาว่า พาณชิ ย์ ของคายืมภาษาบาลี-สนั สกฤตทร่ี ับมาใชใ้ น
ภาษาไทยเดิมภาษาบาลี-สันสกฤตใช้คาว่า วาณิชฺย เม่ือรับมาใช้ในภาษาไทยจะเปล่ียนเสียงจาก /ว/
เป็น /พ/
2. กำรเปลยี่ นเสียงสระ
การเปลี่ยนเสียงสระของภาษาบาลี-สนั สกฤต เมื่อรับมาใชใ้ นภาษาไทยแล้วอาจจะมกี ารเปลี่ยน
เสียงสระไปในลักษณะท่ีแตกต่างกันจากรูปศัพท์เดิม การเปล่ียนเสียงสระในที่น้ีจะใช้ในความหมาย
ครอบคลุมถึงการตัดเสียงสระ การเติมเสียงสระ และการเปล่ียนเสียงสระ เพ่ือให้สะดวกในการออกเสยี ง
ไดง้ ่ายขึน้ เมื่อเป็นคายืมภาษาบาลี-สนั สกฤต ดังนี้
2.1 กำรตดั เสียง คือ การตัดเสียงสระต้นคา การตัดเสียงสระกลางคา และการตัดเสียงสระท้ายคา
โดยรปู เขียนยังคงมเี ค้ารูปศัพท์เดมิ อยู่ ตวั อย่างเช่น
ก) การตัดเสียงสระต้นคา
คำยมื ภำษำบำล-ี สันสกฤต ภำษำบำล-ี สันสกฤต
ศรทั ธา /สัด-ทา/ “ความเช่ือ, ความเลอ่ื มใส, ศฺรทฺธา (ส.)/สะ-รัด-ทา/ “ความเชื่อ,
ความเชื่อมัน่ ในส่ิงดีงาม, ความเหน็ ชอบ” ความเลื่อมใส, ความเช่ือม่ันในสิ่งดีงาม,
ความเห็นชอบ”
จะเห็นได้ว่า เสียงสระต้นคาของคาว่า ศรัทธา ของคายืมภาษาบาลี-สันสกฤตท่ีรบั มาใช้ใน
ภาษาไทย เดิมภาษาบาลี-สันสกฤตใชค้ าว่า ศฺรทธฺ า เมอื่ รับมาใชใ้ นภาษาไทยจะตัดเสยี งสระพยางค์แรก
ของคา คอื เสยี ง /อะ/ ออก
คำยมื ภำษำบำล-ี สันสกฤต ภำษำบำล-ี สันสกฤต
เศฺรษฺฐิน (ส.) /สะ-เหฺรด-ถนิ / “คนมั่งม”ี
เศรษฐี /เสด-ถี/ “ช่ือหน่ึงของดาวฤกษ์ธนิษฐา
มี 4 ดวง, ดาวกา ดาวไซ ดาวศรวิษฐา หรือ
ดาวธนิษฐะ กเ็ รยี ก”
